บทที่ 14 คนหน้ามึน

1518 คำ

อ่า อื้อออ สัมผัสเปียกชื้นทำให้คนตัวเล็กพลิกตัวหนีด้วยความหงุดหงิดก่อนจะต้องนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งร่างเหมือนไปวิ่งมาราธอนมา จ๊วบ จ๊วบ! เสียงดูดดึงน่าอายมาพร้อมกับความเปียกแฉะตรงหน้าอกอีกครั้งคราวนี้ควีนลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะมองไปตรงหน้าอกของตัวเองเห็นกลุ่มผมเงางามไม่เป็นทรงก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงนั้นไวเท่าความคิดมือบางก็ยื่นไปฟาดกลุ่มก้อนผมนั้นทันที พลั่ก!!! “โอ๊ยยยย” “นี่แน่ะๆ ทำอะไรของนาย” “ก็เห็นอยู่ยังจะถาม” “ไม่ให้ทำแล้ว” ควีนรั้งผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายที่เปล่าเปลือยทันทีจำได้ว่าเมื่อคืนเขาเอาเสื้อยืดมาให้ใส่ทับแล้ว ตื่นมากลับโดนเขาลอกคราบไม่เหลืออะไรเลย ร่างสูงนั่งขยี้ผมด้วยความหงุดหงิดพลางทำหน้าเหมือนฟ้าจะถล่มอยู่ตรงปลายเตียงถ้ารู้ว่าเธอตื่นมาแล้วจะเป็นแบบนี้เมื่อคืนน่าจะเล่นให้หนักเอาจนลุกไม่ขึ้นเลย!! ตอนนี้ลูกชายของเขามันปวดหนึบอยากปลดปล่อยไปหมดแล้วเพราะยัยนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม