ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดครึ้มมีเพียงแสงของดวงจันทร์เท่านั้น ที่ทำให้ฉันมองเห็นใบหน้าเขาได้ภายใต้ความมืดมิด เขายังคงซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอฉันแล้วพยายามปลดกระดุมเสื้อฉันออก
“อย่าค่ะ...”
เขาเงยหน้ามองฉัน
“ฉันอายเทวดาเราจะมีอะไรกันตรงนี้เลยหรอค่ะ?”
เขาหันไปมองซ้ายมองขวาแล้วเงยหน้ามองไปตรงซอกหินที่ดูเหมือนถ้ำเล็กๆ เขาจึงลุกขึ้นแล้วดึงมือฉันให้ลุกตามพาเดินไปที่ตรงนั้น
“ทางนี้ครับ.”
เขาพาฉันมาแอบในถ้ำที่ไม่ลึกมากนัก แล้วเขาก็จะจูบฉันอีกแต่ฉันดันหน้าเขาออก
“เราตกลงเป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ อย่ามากกว่านี้เลยค่ะ...”
เขาชะงักทันทีแล้วมองหน้าฉันนิ่งๆ
“เอ่อ...ผมขอโทษครับ”
“ในเมื่อคุณเลือกแล้วเรา 2 คนก็ไม่ควรมีอะไรกันอีกนะคะ...” ฉันจ้องหน้าเขาจะดูสิว่าเขาจะตอบยังไง
“ผมขอโทษที่ดึงตัวคุณเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่แรก ผมมันอ่อนแอเองคุณถึงได้ต้องมาเสียหายเพราะผมแบบนี้”
ทำไมมาเข้าโหมดดราม่าสะละ ฉันอุต
