เวลาเกือบ 9โมง พวกเรานั่งรอคนที่จะมารับเราจากฝั่งนู้น ลุงเจ้าของเรือคงออกมารับเราแล้ว เพราะเห็นเรือที่อยู่ในทะเลกำลังขับตรงมาที่เราแต่ไกลๆ ผมนอนบนหาดทรายข้างๆเธอที่นั่งอยู่คอยมองดูเรือ
“ผมยังไม่อยากกลับไปเลย...”
“....” เธอหันมามองหน้าผมที่นอนอยู่ข้างเธอ
“ผมอยากมีเวลาอยู่กับคุณนานๆจัง”
“เราต้องกลับไปเผชิญกับความจริงค่ะ คุณต้องกลับไปหาคุณกวาง ส่วนนาต้องกลับไปหาพี่ต้นป่านนี้เขาคงเป็นห่วงนาแย่...”
ผมมองหน้าเธอแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง
“คุณรักพี่ต้นแล้วหรือยังครับ...?” ผมถามเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
“....” เธอไม่ตอบผมแต่มองหน้าผมนิ่งๆ มันทำให้ผมเดาได้เองว่าเธออาจจะรักพี่ต้นไปแล้วก็ได้
“เรือมาแล้วค่ะ...” เธอดึงมือออกแล้วลุกขึ้นมองเรืองที่กำลังมาจอดเทียบชายหาด
ผมมองไปที่เรือเห็นเธอกำลังวิ่งไปที่เรือ นี่ผมรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ ทำไมผมถึงไม่อยากเสียเธอไป ผมไม่อยากยกเธอให้ใครหน้าไหนอีกแล้วทั้งนั
