ผมขอเธอเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกมาพร้อมเธอ แต่เธอกำลังจะเดินไปที่ห้องอาหารผมจึงเบรกเธอไว้ เพราะไม่อยากให้พี่ต้นรู้ว่าผมตามมาที่นี่
“เดี๋ยวคุณนา...”
“อะไรค่ะ...?”
“คุณเข้าไปเถอะ ผมลืมไปว่าผมไม่ได้พักที่นี่ไม่มีสิทธิ์ทานอาหารเช้าที่นี่กับพวกคุณ...แล้วอีกอย่างผมก็ไม่อยากให้พี่ต้นรู้ด้วยว่าผมอยู่ที่นี่”
“แล้วคุณจะไปทานที่ไหนละค่ะ...?”
“ผมว่าจะออกไปหาอะไรทานแถวนี้ แล้วก็ว่าจะไปเดินเล่นซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย.”
เธอมองหน้าผมนิ่งๆแล้วก็หันไปมองด้านในห้องอาหาร
“ฉันขอไปกับคุณด้วยดีกว่า”
“ไปกับผมเนี๊ยนะ แล้วพี่ต้นกับน้องอรละ...?”
“เดี๋ยวฉันจะบอกเขาเองว่าฉันรู้สึกปวดหัวเลยทานยาแล้วรู้สึกง่วง...”
“...”
ผมสงสัยกับท่าทางของเธอเพราะตั้งแต่แยกจากพี่ชายเธอแล้ว เธอดูแปลกไปดูเหมือนว่าในสมองคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา เธอดูเหม่อลอยแล้วก็สายตาก็ดูเศร้าๆเหมือนมีอะไรในใจบางอย่าง
“เราทานอาหารกันที่ร้า
