Ep2(3) : ห้ามเกลียดผัว By...kanokrot
545 คำ
หญิงวัยกลางคนใบหน้าอิ่มเอิบ กำลังนั่งเปิดนิตยสารคอลัมน์ซุบซิบ ตรงกรอบแวดวงไฮโซอ่านด้วยความสนใจ มีอันต้องเงยหน้าขึ้นจากตัวหนังสือ เมื่อนางเหลือบเห็นบุตรสาวแสนรักแต่งตัวสวยเดินหน้าละไมลงบันไดมา
“จะออกไปไหนนะโมนา หรือมีนัดกับพี่รบิล ถึงได้แต่งตัวเสียสวยเชียว”
“เปล่าค่ะคุณแม่ โมนานัดกับเพื่อนคนอื่นไว้ต่างหาก”
หญิงสาวในชุดเดรสสั้นเหนือเข่าสีเปลือกองุ่นเข้ม ซึ่งตัดกับผิวขาวราวน้ำนมส่งให้เรือนร่างอรชรนั้นดูเซ็กซี่นิดๆ เจ้าหล่อนก้าวขาเรียวยาวเดินมาหย่อนสะโพกลงนั่งยังโซฟาด้านข้างผู้เป็นมารดา รั้งเอวหนาท่านไว้อย่างประจบ โดยไม่ลืมแบมือว่างอีกข้างไปหาท่าน เพื่อขอสตางค์สำหรับการออกเที่ยวเตร่วันนี้
“วันนี้โมนาจะไปช้อปปิ้งที่ห้าง... โมนาขอเงินหน่อยนะคะคุณแม่ขา”
“ฮืออะไรกันโมนา...วันก่อนก็ขอแม่ไปตั้งแสน โมนาใช้หมดแล้วเหรอลูก”
มณียาเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ ก่อนขยับลุกขึ้นคว้าหยิบกระเป๋าใส่สตางค์มาเปิดออก กรีดนิ้วหยิบธนบัตรสีเทายื่นส่งให้ลูกสาวคนเดียวปึกใหญ่ พร้อมถอนใจเล็กน้อย
ลูกสาวตนเองนั้นมักใช้เงินเก่ง เรียกว่าใช้เกินตัวคงไม่ผิดนัก อาจด้วยว่าตนเองนั้นไม่เคยห้ามปราม ตามใจลูกสารพัด โมนาเลยติดเป็นนิสัย ถ้าอยากได้เท่าไหร่นางเต็มใจให้เรื่อยมา
“คุณแม่ขา...เงินแค่แสนเดียวเองนะคะ โมนาซื้อกระเป๋าใบเดียวก็หมดแล้วล่ะค่ะ มันไม่ได้เยอะเลยนะคะนั่น”
“จ้ะ...จ้ะ...ไม่เยอะก็ไม่เยอะ ว่าแต่...แล้วนี่ลูกจะไปเที่ยวกับใครล่ะคะ เพื่อนลูกคนนี้แม่รู้จักหรือเปล่าเอ่ย”
มณียาติดอยู่ในวงไฮโซชั้นสูงนับตั้งแต่ตนตบแต่งกับประพรต แล้วย้ายเข้ามาเป็นนายหญิงของคฤหาสน์หลังนี้เต็มตัว ไม่ได้ลักกินขโมยกินเหมือนเคย นางจึงหวังให้ลูกสาวเพียงคนเดียว เลือกคบหากับบรรดาลูกหลานคนในแวดวงเดียวกัน เพื่อความสมฐานะทางสังคม
“คนนี้คุณแม่ไม่รู้จักหรอกค่ะ โมนาไม่เคยพามาบ้าน แต่นิสัยดีนะคะ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง” บุตรสาวไม่อาจบอกความจริงว่าเป็นใคร ด้วยเพื่อนดังกล่าวไม่ใช่เพื่อนในมหาวิทยาลัยแต่อย่างใด แต่เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม เธอบังเอิญเจอตอนแอบหนีเที่ยวผับเมื่อต้นเดือนก่อนนี้ต่างหาก
ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา แน่นอนมันต้องจบลงบนเตียง พร้อมด้วยเซ็กส์อันเผ็ดร้อน เร้าใจ
“โมนาไปก่อนนะคะคุณแม่ รักคุณแม่มากนะคะ”
“จ้ะ...เที่ยวให้สนุกก็แล้วกัน”
สองแม่ลูกโผเข้ากอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวา ก่อนโมนาลุกขึ้นเดินตัวปลิวออกจากห้องรับแขก เมื่อเธอได้ยินเสียงสัญญาณมือถือส่งเข้ามาหา หญิงสาวยิ้มพราว ตอนสายตาแลเห็นรายชื่อของผู้ส่ง พร้อมกดอักษรบนแป้นพิมพ์หน้าจอสี่เหลี่ยม พิมพ์ข้อความส่ง เป็นการตอบรับ ให้เขาจอดรถรอริมรั้ว ไม่ต้องขับรถเข้ามาด้านใน เธอจะเดินออกไปหาเขาเอง...
***********************************
- ผู้เขียน
