“เขาไม่มองพวกเราหรอก”
“หืมม์?” ธิดาเลิกคิ้ว “ทำไมเธอคิดอย่างนั้นล่ะจีน”
“ก็นายพายัพเกลียดพวกเราอย่างกับอะไร ถ้าตอนนี้เขาเป็นมหาเศรษฐีเข้าก็ยิ่งไม่สนใจพวกเรา ฉันคิดว่าตลอดชีวิตนี้คงไม่ได้เจอเขาอีกแล้วด้วยซ้ำ”
จิณณ์อยากจะร้องไห้ เขากลับจากอิตาลีและมาถึงกรุงเทพฯ แต่กลับไม่ยอมติดต่อหาเธออย่างที่เขาสัญญาเอาไว้ หรือเขาไม่ได้สนใจเธออีกแล้ว จริงสินะ เขาเคยเกลียดเธอมาก่อน ชอบหาเรื่องให้เธอได้อาย หรือตอนที่อยู่ภูเก็ตเขาจะแกล้งวางแผนให้เธอตายใจ ตอนนี้เธอเสียอีกที่ทุรนทุรายอยากพบหน้าเขา
“เออ...ช่างเหอะ ๆ...อย่าไปพูดถึงนายคนนั้นให้ไม่สบายใจเลยเนอะ”
ธิดาโบกไม้โบกมือเหมือนไม่อยากให้เรื่องที่พูดถึงรบกวนจิตใจเพื่อนสนิทซึ่งเธอเห็นว่าจิณณ์มีสีหน้าไม่ดีนัก สักครู่พนักงานธนาคารสาวสวยก็ล้วงบางอย่างขึ้นมาจากกระเป๋าถือที่หยิบติดมือมาด้วย
