“อ้าวพลิน กลับมาแล้วหรือจ๊ะ”
เสียงหวานที่กำลังหัวเราะชอบใจขณะสนทนาอยู่กับพ่อของเด็กหญิงพราวนภาเอ่ยทักเธอ ราวกับตนเองเป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ปาน
“สวัสดีค่ะพี่ดา”
พลินยิ้มด้วยความยินดีเมื่อพบหน้าพี่สาว พร้อมยกมือไหว้
น้องสาวของญาดาในวันนี้ดูผิดแผกแปลกจากเดิมไปมากทีเดียว หญิงสาวมากวัยกว่าสำรวจคนตรงหน้าทันที
พลินที่เคยผ่ายผอม แขนขายาวเก้งก้าง ผิวคล้ำ มาบัดนี้ร่างกายดูสมส่วนขึ้นราวกับคนละคน ดูเย้ายวนน้อยเสียที่ไหนกัน ใบหน้าที่เคยตอบซูบวันนี้เต็มอิ่มดูสุขภาพดี ผิวพรรณแม้ไม่ขาวจัดแบบเธอแต่ก็ขาวขึ้นกว่าเดิมมาก ทั้งยังดูเนียนใสละเอียดลออสะอาดตา น่าสัมผัสลูบไล้ ต่างจากเธอที่แม้จะขาวจัดแต่ดูซูบซีดเหมือนผีดิบ เห็นแล้วบังเกิดความอิจฉาขึ้นในฉับพลัน
ก่อนปั้นสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสทักทายจบ กวักมือเรียก
“มาเร็ว นี่พี่กำลังจะให้คนงานไปบอกเราอยู่พอดีว่าพี่มาถึงแล้ว แต่คุณบารมีน่ะสิไม่ยอม บอกว่าไม่ใช่เรื่อง
