อาการของบารมีดีขึ้นตามลำดับ แพทย์เจ้าของไข้อนุญาตให้กลับมาพักฟื้นต่อที่บ้านได้ บรรยากาศในบ้านดูอึมครึมอยู่ไม่ใช่น้อย บารมีเองก็รู้ว่าพลินคงได้ยินในสิ่งที่เขาพูดกับมารดาในวันนั้น และมันพาดพิงถึงพลินเต็มๆ แต่แล้วบารมีก็เลือกที่จะปิดปากเงียบ ไม่พูด ไม่เอ่ยอะไรออกไป และคำว่าขอโทษก็ไม่มีอยู่ในหัวของบารมีเลยสักนิดเดียว
เขาคิดว่าเรื่องทั้งหมดนั่นมันเป็นความจริง และเขาไม่รู้ว่าจะต้องเอ่ยปากขอโทษใคร และขอโทษไปทำไมกัน ในเมื่อคนที่สมควรได้รับคำขอโทษควรต้องเป็นเขาไม่ใช่หรอกหรือ
ในเมื่อพลินเลือกที่รับเงินจากมารดาของเขา ยอมที่จะถูกเป็นตัวละครจัดฉากว่ามีอะไรๆ กับเขาเพื่อแลกกับเงินสามล้านบาท
เรื่องทั้งหมดเขาต้องเป็นฝ่ายขอโทษใครอีกหรือ บารมีคิดอย่างเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางจักรวาล
แม่เขา
ตัวพลินเอง
แม้แต่นายสมและญาดาก็ด้วย ที่ต้องเป็นฝ่ายเข้ามาเอ่ยคำว่าขอโทษกับเขา
นั่นคือสิ่งที่บารมีคิดอยู่ในหัวส
