พลินนั่งนิ่งมองตรงตลอดทาง พลางคิดย้อนไปถึงเมื่อตอนที่ขอย้ายกลับมาที่บ้านของคุณศุภลักษณ์ รวมวันนี้ก็น่าจะกินเวลาร่วมเดือนแล้วที่เธอไม่ได้พบหน้าบารมีเลย มีบ้างที่เขาแวะมาหาบุตรสาวก็มักจะเป็นตอนที่เธอออกไปตลาดบ้าง คลาดกันเสมอ อาจมีโทรศัพท์หาบุตรสาว แต่ก็ผ่านเครื่องของบรรดาพี่เลี้ยงทั้งนั้น เท่ากับว่าเธอและเขาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์อะไรตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
เธอโกรธเขาไหม
พลินบอกตัวเองว่าเธอจะใช้สิทธิ์อะไรไปรู้สึกด้านลบกับเขาได้
จะว่าไปแล้วเธอก็เป็นเพียงแค่แม่ของลูกสาวเขาเท่านั้น ส่วนเรื่อง อื่นๆ พลินปิดตาลง ให้มันสลายไปตามกาลเวลาเสียเลยก็ดี
เขาไม่ออกปากพูด เธอจะไปพูดทำไมให้เขาดูถูกเหยียดหยามมากไปกว่านี้
บารมีขับรถมาเงียบๆ จนถึงบ้าน มองคนข้างๆ ที่นิ่งเงียบก็พลอยให้เสียววาบในใจอย่างที่ไม่เคยเป็น เหตุการณ์ในวันที่เขากับแม่ทะเลาะกันนั่น มันทำให้พลินเฉยชากับเขา บารมีรู้ข้อนี้ดี แต่แล้วก็ไม่อยากเ
