ตอนที่ 44
“ปิ่นมุก ถ้าคนที่เธอรักทำให้คนในครอบครัวของเธอจากไป อาจจะตั้งใจหรืออาจไม่ตั้งใจก็ได้ เธอยินดีจะให้อภัยเขาคนนั้นหรือเปล่า” คนถามจบก็ลืมตาขึ้นมอง
“ทำไมคุณต้องถามฉันแบบนี้ด้วย” ปิ่นมุกย้อนถามด้วยความสงสัย คิ้วเรียวสวยก็ขมวดมุ่น
“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่อยากถามเธอ ส่วนเธอก็มีหน้าที่ตอบก็พอ แล้วอย่าย้อนถามให้ฉันต้องโมโห ฉันยังไม่ลืมเรื่องที่จะร่วมรักกับเธอในป่าหรอกนะ ปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงขู่เสียงเข้ม ยอมรับว่าใจมันจดจ่อรอฟังคำตอบจากหญิงสาว
“ฉันตอบไม่ได้หรอก ไม่รู้สิ ฉันตอบคุณไม่ได้จริงๆ” คนถูกขู่เอ่ยตอบเสียงแผ่วๆ
“ทำไม” ถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเพราะใจมันรอฟังแต่หญิงสาวกลับมาบ่ายเบี่ยงทั้งที่ไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้น ในเมื่อเขาถาม เธอก็ต้องมีหน้าที่ตอบออกมาเท่านั้น
“ก็ฉันไม่รู้ ฉันก็เลยให้คำตอบคุณไม่ได้” ปิ่นมุกลุกเดินหนีทันทีเมื่อพูดจบ ทว่าข้อมือเล็กกลับถูกฉุดด้วยมือใหญ่ แรงฉุดนั้นทำให้เธอ
