ตอนที่ 43
“คุณมันบ้าที่สุด ฉันไม่ไปด้วยหรอก ฉันกลับละ” พูดจบรีบหมุนตัวเตรียมเดินกลับบ้านพัก ทว่าก้าวไปได้เพียงสองก้าวร่างก็ลอยหวือปะทะอกกว้างของคนกระชากเสียจนเธอตัวลอย ครั้นพอเธออ้าปากจะต่อว่าริมฝีปากร้อนผ่าวก็ประกบจูบอย่างรวดเร็ว
ปิ่นมุกดิ้นอึกอัก สองมือเล็กผลักสะเปะสะปะทั่วร่างแกร่ง เบี่ยงหน้าหนีรสจุมพิตดุเดือดของคนป่าเถื่อน แต่กลับถูกมือใหญ่ตรึงท้ายทอยเอาไว้ ถังเฟ่ยหลงใช้ท่อนขาใหญ่ดันร่างสาวให้แนบสนิทกับก้อนหิน บดขยี้จุมพิตอย่างกระหายใคร่ เจ้าวายุและสายลมเหมือนจะรู้ใจนายพากันเดินกลับที่พัก
“คราวนี้จะไปได้หรือยัง” หลังกระหน่ำจูบจนริมฝีปากสวยบวมเจ่อ ถังเฟ่ยหลงก็หันมากระซิบเสียงดุ
“ไปก็ได้” ตอบเสียงโกรธๆ พยุงตัวลุกจากหินก้อนใหญ่อย่างกระแทกกระทั้น ส่วนเขาน่ะหรือเดินลิ่วนำไปแล้วหลายก้าว ปิ่นมุกมองตามแล้วหันไปมองเสือเห็นมันเดินย้อนกลับไปทางเดิมก็ให้นึกโมโห ทีเสือละยอมให้มันกลับบ้าน ส่วนเธ
