บทที่ 4 จูบ
1555 คำ
18.00 นน.
หลังจากที่คุมน้องๆ ซ้อมเชียร์เสร็จเรียบร้อยพวกเราก็ปล่อยเด็กๆ และก็เดินออกมาจากห้องเชียร์พร้อมกัน ตั้งแต่คลาสบ่ายเสือมันมาเข้าเรียนนะเพราะว่าฉันขู่ว่าจะไม่ทำงานให้ถ้ามันไม่เข้าเรียน ถึงแม้ว่ามอจะเพิ่งเปิดแต่ว่าเราอยู่ปี3กันแล้ว ฉันก็ห่วงว่ามันจะไม่จบ ไม่อยากให้มีงานค้างด้วยเพราะว่าต้องแบ่งเวลาไปทำกิจกรรมรับน้องอีกตั้งเยอะ
"เห้ย! คืนนี้มีใครสนใจไปดริ๊งก์กับกูเปล่าวะ?" ไอ้เพลิงรีบเสนอไอเดีย
"เพิ่งเปิดเทอมเองนะ" ฉันหันไปว่ามัน
"กูไป ก็ดีเหมือนกันกำลังอยากเมาอยู่พอดี"
"อยากเมาหรือว่าอยากหรี่สาวกันแน่ไอ้เสือ"
"รู้ทันว่ะ"
"แล้วมึงสองคนล่ะ" เพลิงมันหันมาถามฉันกับวอร์มเราจึงมองหน้ากันก่อนจะตอบไปพร้อมกัน
"หึ/ไม่ไป"
"เอ้า! เป็นห่าไรกันไม่ไป" เสือ
"เออ" เพลิง
"กูมีงานต้องเคลียร์อ่ะ ไว้วันอื่นละกัน" จริงๆ ฉันไม่ได้มีงานอะไรหรอกแต่แค่ขี้เกียจไปเห็นไอ้เสือมันม่อสาวเฉยๆ เห็นแล้วก็รำคาญลูกตาเปล่าๆ ไม่อยากเก็บมานอยด์คนเดียวด้วย
"ขยันจริงๆ ใครได้มึงไปเป็นเมียนะคงโชคดีตายเลย" เพลิงมันแกล้งพูดแซวเล่นๆ
"เว่อร์"
"แล้วมึงล่ะวอร์ม ทำไมไม่ไป" แล้วมันก็หันไปถามวอร์มอีกรอบ
"กูขี้เกียจ"
"ขี้เกียจหรือว่าติดเด็กวะ" เสือ
"นั่นดิ ช่วงนี้มึงแปลกๆ นะ หรือว่าแอบหมกอะไรไว้?" เพลิง
"หมกเชี้ยไรล่ะ กูก็บอกว่าขี้เกียจไง"
"พี่แคลร์ครับ"
ในขณะที่พวกเรากำลังเดินเม้าส์กันอยู่ จู่ๆ ก็มีรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน พวกเราจึงหันไปมองน้องเขาพร้อมกัน
"คะ?"
"พอดีเพื่อนผมมันฝากให้เอาของมาให้พี่อ่ะครับ" ว่าจบน้องแกก็ยื่นกล่องใส่อะไรสักอย่างมาให้ฉัน ดูจากขนาดของกล่องน่าจะเป็นกล่องรองเท้านะ
"หูยยยย เอาแล้ว" เพลิงมันแซว ส่วนเสือกับวอร์มก็ทำเพียงแค่มองอย่างเดียว
"เพื่อนน้องคนไหนคะ?"
"คนนู้นครับพี่" น้องมันชี้ไปที่ผู้ชายกลุ่มนึงที่ยืนห่างออกไป พอฉันหันไปมองก็เห็นว่าเด็กกลุ่มนั้นกำลังมองมาที่ฉันเป็นตาเดียวกันเลย มีอยู่คนนึงหน้าตาดีมาก น่าจะเป็นเจ้าของกล่องนี่แหละ ตอนซ้อมเชียร์น้องเขาก็มองๆ ฉันอยู่นะ ฉันแอบเห็นอยู่แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร
"เอาไง ไม่รับไว้ล่ะ" วอร์มบอกกับฉัน
"รับเลยๆ หน้าตาแม่งดีด้วย" เพลิงมันกระซิบ
"ไม่เห็นหล่อเลย ก็หน้างั้นๆ" แล้วไอ้เสือก็แทรกขึ้น
"ขอโทษนะพี่คงรับไว้ไม่ได้"
"อะไรนะครับ?" น้องเขาถามด้วยสีหน้าเหวอๆ
"ถ้าเพื่อนน้องอยากให้พี่จริงๆ งั้นก็ไปบอกให้เขาเอามาให้พี่เองละกันนะ พี่ไปละ" ฉันพูดจบก็ปิดท้ายด้วยการส่งยิ้มบางๆ ให้น้องเขาไปทีนึงก่อนที่จะเดินไปกับพวกเพื่อนๆ
"กูแหละอยากรู้จริงๆ เลยว่าจะมีผู้ชายสักคนไหมที่มึงจะสนใจเนี่ย"
พอเดินออกมาไอ้เพลิงก็ออกปากแซวขึ้นมาเลย
"กูไม่ได้ชอบใครง่ายๆ พวกมึงก็รู้"
"ตั้งแต่ที่รู้จักกันมากูไม่เคยเห็นมึงคบใครเลย หรือว่ามึง..." เสือมันว่าพลางหรี่ตามองฉันอย่างจับผิด
หรือว่ามันจะรู้?
"อะไรของมึง"
"มึงชอบพวกเดียวกันเหรอ?"
พอมันพูดจบฉันก็ผลักหัวมันอย่างหมั้นไส้ ที่กูไม่ยอมคบใครก็เพราะว่ากูชอบมึงนั่นแหละไอ้ควาย!!
"เพ้อเจ้อละไอ้ห่า"
"ทำไมวะ ดูอย่างกูดิกูยังชอบไม้ป่าเดียวกันเลย" ไอ้เพลิงเสริม
"เออ" เสือ
"แคลร์มันไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอก พวกมึงก็พูดไป" วอร์มช่วยพูดแทนฉัน
"ปกป้องกันเข้าไป" เพลิง
"กูพูดเรื่องจริง" วอร์ม
"จะว่าไป...ดูไปดูมามึงสองคนนี่ก็เหมือนผัวเมียกันเหมือนกันเนอะ ชอบแอบคุยอะไรกันสองคน แถมยังไม่มีแฟนเหมือนกันอีก" ไอ้เพลิงมันพูดพลางหรี่ตามองฉันกับวอร์มสลับกัน ฉันจึงตบกระบาลมันไปทีนึงข้อหาหมั้นไส้!
"พอเลยไอ้เวร ผัวเมียบ้านมึงสิ เพื่อนกันเว้ย"
"ไอ้เพลิงมึงก็มั่วเก่ง แคลร์มันไม่มีทางชอบเพื่อนกันเองหรอก ใช่ไหม?" เสือมันหันมาถามอย่างมั่นใจ
มึงไม่รู้อะไรซะแล้วเสือ...ทำไมกูจะไม่มีทางชอบเพื่อนตัวเอง ก็กูชอบมึงอยู่นี่ไง!
"อืม ก็จริง" แต่ใครจะโง่บอกล่ะ ฉันเลือกที่จะปฏิเสธไปส่งๆ ไม่อยากพูดอะไรมาก
"งั้นกูกลับละ" วอร์มว่าพลางโบกมือลาพวกเรา
"เออ เปลี่ยนใจอยากไปเมื่อไหร่ก็โทรมานะ" เพลิงว่า
"เออๆ"
"กูกลับด้วยดิวอร์ม" ฉันเดินตามหลังมันไป วันนี้ไม่อยากกลับกับเสือเพราะว่ามันน่าจะติดเด็กมัน ฉันเลยขอกลับพร้อมวอร์มดีกว่า
"อืม ได้ดิ"
และฉันกับวอร์มก็เดินแยกกันออกมาจนถึงรถของวอร์ม พอมาถึงรถวอร์มมันก็ส่งหมวกกันน็อคมาให้ใส่
"ไม่เอาอ่ะ มึงเป็นคนขับมึงก็ใส่สิ" ฉันคืนหมวกให้มันแต่ว่ามันก็ดันคืนมาให้ฉัน
"มึงใส่ดีละ มันอันตราย"
"มึงนั่นแหละ" คราวนี้ฉันเลยสวมหมวกให้มันใส่ซะเลย แต่ต้องเขย่งเท้าสุดฤทธิ์สุดเดชเลยล่ะเพราะว่าวอร์มมันตัวสูงมากๆ พอใส่เสร็จวอร์มมันก็มองหน้าฉันค้าง ฉันเองก็มองหน้ามันเหมือนกัน....
ทำไมมันถึงได้มองฉันแบบนี้?
ครืด ครืด!
ฉันดึงสติกลับมาก่อนจะล้วงมือถือออกมาดูว่าใครโทรมา
พลอยใสโทรมา...
"ฮัลโหล" ฉันรับสายแล้วจากนั้นก็เดินออกมาคุยให้ห่างๆ จากวอร์ม ขี้เกียจฟังมันบ่น
[แคลร์ แกเลิกเรียนยังอ่ะ]
"เลิกสักพักแล้วอ่ะ ทำไมวะ"
[แล้วนี่อยู่ไหน?]
"อยู่โรงรถที่คณะ กำลังจะกลับเนี่ย"
[เออ เดี๋ยวฉันไปหาที่คอนโดนะ]
"อีกแล้วเหรอ" ฉันถามอย่างรู้ทัน
[อืม ไว้เจอกันค่อยเล่า]
"ได้ๆ งั้นฉันกลับคอนโดก่อนนะ"
[จ้ะ เดี๋ยวเรียนเสร็จแล้วจะตามไป]
"อือๆ แค่นี้แหละ" ฉันกับมันจบก็วางสายไปก่อนจะเดินกลับไปหาวอร์ม มันนี่จ้องหน้ายกใหญ่เลย
"อะไร" ฉันถาม
"พลอยใสใช่ไหม"
"....." ไม่ตอบทำเพียงแค่พยักหน้ารับ
"มึงนี่นะ...เมื่อไหร่จะเลิกเป็นทาสพวกมันสักที"
"ทาสที่ไหน ก็เพื่อนกันป่ะ"
"แล้วพวกมันเห็นมึงเป็นเพื่อนป่ะ แม่งมีปัญหาอะไรก็มาหามึงตลอด อะไรๆ ก็ให้มึงช่วยอยู่คนเดียว" นี่ไง! ว่าแล้วว่าต้องโดนมันสวดยับแน่ๆ
"เออช่างเหอะ กูช่วยได้เรื่องแค่นี้เอง"
"เรื่องแค่นี้เหรอ แล้วทีมึงมีปัญหาล่ะพวกมันเคย...."
"วอร์ม! กลับกันเถอะ กูอยากกลับไปนอนแล้ว" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วก็ทำเป็นดันหลังวอร์มให้มันเดินไปขึ้นรถเพื่อเป็นการตัดรำคาญ บ่นยิ่งกว่าพ่อตูอีก!
"เห้อ..." มันหันมามองหน้าฉันพร้อมกับถอนหายใจก่อนจะคร่อมบิ๊กไบค์ของมันแล้วก็สตาร์ทเครื่อง ฉันจึงรีบปีนขึ้นไปนั่ง ก็มีแต่มันนี่แหละที่เข้าใจฉันทุกอย่าง
คอนโด
วอร์มพาฉันแวะไปหาอะไรกินก่อนที่จะมาส่งที่คอนโด พลอยใสโทรมาบอกว่าถึงแล้วตอนนี้มันคงรออยู่ที่ห้องเสือแหละ ไม่อยากเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกันเลยว่ะ อึดอัด!
ฉันขึ้นมาถึงห้องก็เดินไปกดออดหน้าห้องของไอ้เสือ รอสักพักเสือมันก็เดินมาเปิดประตูพร้อมกับพลอยใส
"เปิดช้าจังวะ..." พอฉันเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องแอบตกใจนิดหน่อยเพราะว่าที่ริมฝีปากไอ้เสือมันมีคราบลิปสติกสีชมพูอ่อนๆติดอยู่ มันเห็นไม่ชัดมากนะแต่ว่าฉันดันเป็นคนตาดีไง
และเมื่อฉันเบนสายตาไปมองหน้าพลอยใสฉันก็เก็ทเลย...
สีลิปที่ปากเสือกับสีปากพลอยใสมันคือสีเดียวกัน!!!
นี่สองคนนี้...ให้ตาย พลอยใสก็ยังไม่ได้เลิกกับพี่เดย์เลยนะ ฉันพยายามเก็บอาการและทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
"โทษที มัวคุยกับพลอยอยู่" เสือบอก
"ใช่ๆ ขอบใจนะเสือที่ให้พลอยมารอในห้อง" พลอยหันไปยิ้มให้เสือ ไอ้เสือก็ยิ้มกลับปากแทบจะฉีกอยู่แล้ว!!
"ไม่เป็นไรครับ"
"ไปเหอะพลอย ไอ้เสือมันจะได้นัดเด็กมันมา"
"แคลร์!" ฉันหยักไหล่กวนๆ ใส่มันแล้วก็ดึงแขนพลอยใสเดินมาเข้าห้องฉันอย่างเร็ว นึกถึงเรื่องเมื่อกี้แล้วฉันก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมพลอยใสทำแบบนี้?
- ผู้เขียน
