บทที่ 3 ภาพบาดตา
1495 คำ
ฉันตื่นมาตอนเช้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก่อนที่จะมุ่งหน้าไปมอ ระหว่างทางฉันก็ได้จัดการนัดกับพี่เดย์ไว้อีกรอบว่าให้เจอกันตรงไหน
โรงอาหาร
"ว่าไงแคลร์มีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ?"
พอพี่เดย์มาถึงคณะฉันเค้าก็เปิดประเด็นถามขึ้นมาทันที
"ขอโทษที่รบกวนเวลาพี่นะ แต่ว่าพอดีแคลร์ได้ข่าวมาว่าพี่กับพลอยมีปัญหากันอีกแล้ว"
"ใช่ ยิ่งพักนี้ยิ่งมีปัญหากันบ่อยมาก"
"เรื่องเดิมรึเปล่า"
"อืม ก็เรื่องเวลาไม่ตรงกันนี่แหละ พี่เพิ่งขึ้นวอร์ดน่ะมันเลยยุ่งๆ ไม่ค่อยมีเวลาเลย พลอยก็อยู่ปีสามแล้วต้องเรียนหนักด้วย แต่ว่าพลอยดันหาว่าพี่ไม่สนใจเขา"
"เรื่องแบบนี้แคลร์เข้าใจแหละ พี่ก็ค่อยๆ คุยกับพลอยหน่อยละกัน บอกตรงๆ แคลร์เห็นเพื่อนเป็นแบบนี้แคลร์ก็ไม่สบายใจ..."
"เห้อ...ตอนนี้พี่ก็พยายามทำดีที่สุดแล้วนะแคลร์ แต่ถ้าพลอยกับพี่เราจูนกันไม่ติดจริงๆ พี่ก็คงหมดปัญญาแล้ว"
เอาแล้วไง ฉันเริ่มเห็นลางไม่ดีซะแล้ว...
"ยังไงถ้าพี่มีอะไรให้แคลร์ช่วย พี่บอกแคลร์ได้เลยนะ แคลร์ยินดีช่วย เดี๋ยวแคลร์จะลองคุยกับพลอยดูด้วย"
"ขอบใจนะแคลร์ ลำบากเพราะพี่ตลอดเลย"
"เรื่องเล็กน้อยค่ะ ลำบากอะไรล่ะ พี่ไม่ต้องคิดมากหรอก"
"เออแคลร์..พี่มีเรื่องจะถามพอดี"
"เรื่องอะไรคะ?"
"เมื่อวานไอ้เสือไปรับพลอยใช่ไหม?" พี่เดย์ถามด้วยสีหน้านิ่งเฉยฉันจึงไม่กล้าตอบอะไรออกไป สองคนนี้ยิ่งไม่กินเส้นกันอยู่
"เอ่อ...แคลร์ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"
"พี่รู้นะว่าแคลร์รู้ ฝากไปบอกมันด้วยละกันว่าให้เอาเวลาที่มาตามแฟนชาวบ้านไปสนใจคนข้างๆ ตัวเองจะดีกว่า"
คนข้างๆ ตัวเอง? พี่เดย์จะสื่อถึงอะไร แล้วทำไมต้องมองหน้าฉันแปลกๆ แบบนั้นด้วย...
"เอ่อ..."
"แคลร์!"
ฉิบหายละ...เสียงไอ้เสือ!!!
"เสือ"
ฉันรีบใช้เท้าตัวเองสะกิดเท้าพี่เดย์เพื่อเป็นการส่งซิกส์ว่าให้พี่แกรีบลุกหนีไป แต่ว่าพี่เดย์ดันไม่ยอมไปแถมตีมึนนั่งนิ่งจนเสือเดินมาถึงโต๊ะ...และเมื่อเสือเห็นหน้าพี่เดย์มันก็ถามขึ้นทันที
"มึงมาทำไรที่นี้?"
"ไม่ใช่เรื่องของมึง แคลร์งั้นพี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ"
"ไว้เจอกันครับ" พี่เดย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหลังจากนั้นก็ตั้งท่าเพื่อที่จะเดินกลับ แต่ทว่าไอ้เสือมันดันเดินตามหลังพี่เดย์ไปน่ะสิ
"กูถามยังไม่ตอบเลย มายุ่งอะไรกับแคลร์!!"
"เสือไม่เอาน่า" ฉันรีบเดินเข้าไปกระตุกแขนมันเบาๆ
"กูก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เรื่องของมึง" พี่เดย์
"ไอ้เดย์!!!"
"ไอ้เสือ!! พี่เดย์รีบกลับเถอะเดี๋ยวไอ้นี่แคลร์จัดการเอง"
พี่เดย์มองหน้าเสือส่วนเสือก็มองหน้าพี่เดย์เหมือนกัน คนกลางอย่างฉันนี่ถึงกับกุมขมับ เจอกันทีไรต้องมีเรื่องกันตลอดเล้ย ประสาทจะกิน!
5 นาทีต่อมา...
"นี่มันอะไรวะแคลร์ ไอ้นั่นมันมาหามึงทำไม!"
พอพี่เดย์กลับไปแล้วไอ้เสือมันก็รีบลากตัวฉันมาถามทันที
"มึงไม่ต้องรู้สักเรื่องจะได้ไหม"
"มึงจะบอกหรือไม่บอก?" มันจ้องหน้าฉันนิ่ง
"ก็เรื่องพลอยใสไงจะมีเรื่องอะไรอีก"
"เพื่อนคนอื่นก็มีทำไมต้องเจาะจงมายุ่งกับมึงด้วย"
"ก็กูสนิทกับพลอยที่สุดป่ะ มึงมีปัญหาอะไรเนี่ย"
บอกตรงๆ ท่าทีแบบนี้ของมันทำให้ฉันแอบคิดเข้าข้างตัวเองเหมือนกันนะว่าที่มันหงุดหงิดขนาดนี้อาจเป็นเพราะว่ามันหวงฉันก็ได้..
"มี กูไม่ชอบหน้าแม่ง!!"
"แล้วยังไง ก็เลยจะบังคับให้กูไม่ชอบเขาด้วยงั้นเหรอ"
"เปล่า กูแค่กลัวว่ามึงจะไปช่วยให้มันคืนดีกับพลอยเฉยๆ"
อ๋อ...ที่แท้มันก็ห่วงแต่เรื่องของพลอยใสนี่เอง
"แล้วถ้ากูช่วยเขามึงจะทำไม"
"มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับพลอยใส มึงเป็นเพื่อนกูนะแคลร์ก็ต้องช่วยกูดิ!"
ใช่!...กูมันก็เป็นได้แค่เพื่อนมึงไง
"แล้วพลอยไม่ใช่เพื่อนกูรึไง กูก็ต้องช่วยมันเหมือนกัน"
"แต่ถ้ามึงรักพลอยจริงก็ต้องช่วยกูเพราะว่ากูจะไม่ทำให้เพื่อนมึงเสียใจเหมือนไอ้เดย์เด็ดขาด" เสือพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ไม่บ่อยหรอกนะที่ฉันจะได้เห็นคนอย่างไอ้เสือมันจริงจังขนาดนี้
เจ็บดีว่ะ!!!
"ทั้งที่มึงเสือผู้หญิงขนาดนี้น่ะเหรอ?"
"กูก็แค่เล่นๆ ป่ะวะ กูชอบพลอยคนเดียวมึงก็รู้"
"กูก็ชอบมะ..."
"พี่เสือขา" ฉันเกือบจะหลุดปากบอกชอบเสือออกไปอยู่แล้วแต่ว่าก็ดันมีสัตว์นรกผุดขึ้นมาซะก่อน ก็นังน้องฟ้าเจ้าเก่าเจ้าเดิมนั่นแหละ!!!
"น้องฟ้า ไหนว่าจะไปหาเพื่อนไงคะ?"
"ฟ้าไปมาแล้วค่ะ แต่ว่าคิดถึงพี่เสือก็เลยมาหา" ว่าจบนางก็ยิ้มหน้าบานอย่างกับกระด้งแล้วจากนั้นก็หย่อนสะโพกบางนั่งลงข้างๆ ไอ้เสือ ฉันไม่อยากเห็นภาพนั้นก็เลยต้องรีบหันไปทางอื่น
"พี่ก็คิดถึงฟ้าเหมือนกัน"
มันลูบเรือนผมของน้องฟ้าก่อนจะส่งยิ้มที่ฉันเห็นแล้วโคตรจะอิจฉาให้นังน้องฟ้าอย่างอารมณ์ดี มันเป็นรอยยิ้มที่ทั้งละมุนแล้วก็น่ารักมากๆ แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ใช่เจ้าของรอยยิ้มนั้น...
"งั้นกูไปละนะ" ฉันบอกเสือก่อนจะลุกขึ้นยืน
"อ่าว จะรีบไปไหนวะ"
"จะได้เวลาเรียนแล้ว ขี้เกียจอยู่เห็นมึงสวีทกับเด็กด้วย รำคาญ!" ฉันจงใจเน้นคำว่ารำคาญพลางมองหน้านังน้องฟ้าไปด้วย ซึ่งน้องฟ้าเองก็เหมือนจะรู้ตัวนะเพราะนางก็จ้องหน้าฉันอยู่เหมือนกัน
"อิจฉาดิ ก็มึงเล่นไม่สนใจใครเลย ใครมาจีบก็หยิ่งใส่เขาหมด" ไอ้เสือมันแซะ
จะให้กูไปสนใจใครก็ในเมื่อใจกูมันมีแต่มึงไงไอ้เพื่อนห่า ช่วยรู้บ้างเถอะ!!
"กูไม่ได้ใจง่ายเหมือนมึงนี่ ไปละ"
ฉันรีบหอบชีทขึ้นมาถือก่อนจะจ้ำอ้าวออกมาจากตรงนั้นอย่างไวที่สุด ต้องมีสักวันสิ...ต้องมีสักวันที่ฉันเห็นมันอยู่กับใครแล้วฉันจะไม่รู้สึกเจ็บแบบนี้
"ไอ้แคลร์"
พอฉันเดินออกมาก็เจอไอ้เพลิงเข้าพอดี
"ไง กว่าจะมา"
"เมื่อเช้ากูต้องแหกขี้ตาตื่นไปรับเพื่อนมึงมาเนี่ย หัดสำนึกบ้างครับ"
"เพื่อนกู?"
"นิทราไง"
"อ่าวเหรอ มึงก็ไปรับมันประจำอยู่แล้วนี่" เพราะว่ามันสองคนอยู่คอนโดเดียวกันน่ะ
"เออ แม่งใช้ยิ่งกว่าเมียกูอีก"
"มึงจะบ่นทำไมกูเห็นบ่นแบบนี้สุดท้ายก็ยอมมันทุกที"
"เออๆ แล้วนี่ไอ้เสือมันมายังเนี่ย"
"อยู่ที่โรงอาหารกับเด็กมัน"
"อีกแล้วเหรอ?"
"อืม.."
หลังจากนั้นฉันก็ไปเข้าคลาสเรียนกันแต่ว่าไอ้เสือมันไม่ยอมมาเข้ามาเรียน มันคงอยู่กับอีน้องฟ้าของมันนั่นแหละ พอติดเด็กใหม่ทีไรเป็นแบบนี้ทุกทีเลยไอ้เวรนี่!!!
โรงอาหาร
12.30 นน.
หลังจากเลิกคลาสแล้วพวกเราก็เดินไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหารของคณะตามปกติ และฉันเจอกับใครให้ทาย? ก็เจอไอ้เสือมันกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับน้องฟ้าไงล่ะ หน้าระรื่นกันทั้งคู่เชียว ชิ!
"ไอ้ห่าโดดเรียนนะมึง อาจารย์สั่งงานด้วยนะเว้ย" เพลิงหยุดเดินแล้วก็คุยกับไอ้เสือ
"อะไร ถึงกูไม่เข้าเรียนกูก็มีงานส่งชิลล์ๆ ว่ะ"
"แหงล่ะ ก็มึงเล่นใช้ให้แคลร์ทำอยู่คนเดียวนี่" วอร์มแขวะ
"กูไม่ได้ใช้ กูแค่ขอความช่วยเหลือในฐานะเพื่อน เนอะแคลร์เพื่อนรัก" มันหันมาพูดกับฉัน ฉันจึงทำเพียงพยักหน้าหงึกๆ และตอบไปสั้นๆ
"อือ"
"แล้วมันต่างกันตรงไหนวะ" เพลิง
"ไปเหอะ กูหิวแล้วอ่ะ"
ฉันมองหน้าไอ้เสือแวบนึงก่อนที่จะเดินหนีไปซื้อข้าวแล้วก็มานั่งโต๊ะที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากโต๊ะมันมาก พอเห็นมันคุยหงุงหงิงกับน้องฟ้าแล้วฉันก็แทบจะกินข้าวไม่ลงเลย จริงๆ ภาพแบบนี้ฉันก็เห็นออกจะบ่อยนะ บางทีก็ชิน แต่บางทีก็ไม่ชิน...
- ผู้เขียน
