6. ประทับใจ
1394 คำ
สิ้นสุดทริป คณะทัวร์ก็กลับมายังโรงแรม เมื่อวิลาสินีเดินเข้ามาถึงด้านในก็พบกับวารีผู้เป็นแม่นั่งคุยอยู่กับพี่สาวและพี่เขยที่ชุดเก้าอี้รับรองบริเวณล็อบบี้ชั้นล่างของโรงแรม
"เป็นยังไงบ้างวิว สนุกไหม?" วิรัศยาเอ่ยทักน้องสาวทันทีที่เจอหน้า ใบหน้าเกรียมแดดของน้องสาวทำให้เธออดยิ้มไม่ได้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าวิลาสินีคงจะดำน้ำนานแน่ ๆ
"สนุกมากค่ะ ปะการังมีแต่สวย ๆ หนูเลยดำดูตั้งนาน" วิลาสินีตอบด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมทั้งฉีกยิ้มกว้างถูกใจที่ได้ออกไปเที่ยวมา
"เด็กดื้อ"
แต่เสียงพึมพำในลำคอของเควินที่เดินคู่กันมา ทำให้เด็กสาวต้องหันไปมอง แล้วก็พบสีหน้าล้อเลียนจากเขา แหงล่ะ ก็ตอนที่ได้เวลากลับ เธองอแงโอ้เอ้ไม่ยอมว่ายมาที่เรือเพราะยังดูปะการังติดพันอยู่ จนทุกคนทยอยขึ้นเรือกันหมดแล้ว เธอก็เลยโดนผู้ดูแลเฉพาะกิจลากกลับเรือ
"ไม่ใช่เสียหน่อย" เสียงเล็กแย้งเสียงเบาพลางมองตามแผ่นหลังกว้างเมื่อเควินเดินแซงหน้าไปแล้ว ส่วนเธอนั้นแวะหยุดอยู่กับแม่และพี่สาวก่อน
"ดูสิดำหมดเลย ไป ๆ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วจะได้ลงมากินข้าวเย็น" วารีลุกขึ้นมาหาลูกคนเล็กก่อนจะจับต้นแขนเรียวเพื่อสำรวจร่างกายของสาวน้อย ผิวขาวเนียนบริเวณท่อนแขนกลายเป็นสีแดง แก้มอิ่มทั้งสองข้างก็ออกเป็นสีแดงราวกับคนจับไข้ รู้สึกเสียดายผิวสวย ๆ แทนลูกเสียจริง
เวลาประมาณสามทุ่ม
ด้วยความที่รับประทานอาหารเย็นตั้งแต่ห้าโมงเย็นพร้อมกับคนอื่น ๆ ทำให้วิลาสินีที่มักจะรับประทานอาหารเย็นในช่วงสองทุ่มเกิดความโหย เด็กสาวจึงขอแม่ของเธอว่าจะลงมาซื้ออะไรกินที่ด้านล่าง ที่มักจะมีของขายจำพวกรถเข็นมาจอดขายบริเวณหน้าโรงแรม
ตอนที่วิลาสินีเดินออกผ่านหน้าประตูโรงแรมมาแล้วนั้น สายตาเธอก็เหลือบไปเห็นเควินเดินมาจากสวนหย่อมข้างโรงแรม เขาคงไปนั่งเล่นและกำลังจะขึ้นไปบนห้องพัก ในมือหนามีกระป๋องเบียร์ที่เปิดแล้วอยู่หนึ่งกระป๋อง
"จะไปไหนเหรอ?" เควินเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าสาวน้อยที่ตนมักจะเผลอมองหาตลอดที่พักอยู่ที่นี่
ตั้งแต่ที่เธอปรากฏตัวให้เห็นเมื่อสามวันก่อน เขาก็มักจะมองหาเธอตลอดทุกครั้งที่เขาออกมาจากห้องพัก ถึงจะรู้ว่าเขาและเธอพักกันอยู่คนละชั้น แต่พอออกพ้นประตูมาแล้วก็อดที่จะมองหาสาวน้อยไม่ได้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจิตใจต้องจดจ่ออยู่กับสาวน้อยตลอดก็ไม่รู้
และครั้งนี้ก็เช่นกัน ขณะที่ยืนดื่มเบียร์ชื่นชมกับบรรยากาศยามค่ำคืนอยู่นั้น เขาก็มองเห็นเด็กสาวเมื่อเธอเดินพ้นประตูออกมาในโดยทันที เห็นแบบนั้นเขาเลยรีบเดินมาทัก
"หนูหิวเลยว่าจะออกไปซื้ออะไรกินข้างหน้านี่แหละค่ะ" วิลาสินีตอบพลางยิ้มเขิน คนตรงหน้าคงคิดว่าเธอเป็นคนกินเก่งแน่ ๆ ที่ดึกขนาดนี้ยังลงมาหาของใส่ท้อง
"งั้นผมจะเดินไปเป็นเพื่อน" เควินพูดเสียงเรียบพลางตั้งท่าจะก้าวเดิน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงหวานเอ่ยท้วง
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูไปคนเดียวได้" ด้วยความเกรงใจวิลาสินีจึงปฏิเสธความหวังดีของคนตัวโต เพราะคิดว่าเขาอาจจะอยากขึ้นไปพักผ่อนแต่มาเจอเธอเสียก่อนเลยต้องทำไปตามมารยาท
"กลางคืนแล้วก็อยู่ต่างถิ่น เป็นผู้หญิงมันอันตราย ผมจะไปเป็นเพื่อน" เควินเอ่ยเสียงดุ รู้สึกขุ่นเคืองที่สาวน้อยหน้าหวานปฎิเสธที่จะอยู่ใกล้เขา ต่างจากเขาที่อยากอยู่ใกล้ ๆ เธอ เมื่อโดนปฏิเสธแบบนี้มันเป็นอะไรที่ชวนหงุดหงิดที่สุด
พูดจบเควินก็ออกเดินมุ่งหน้าไปทางที่มีรถเข็นขายของจอดขายให้นักท่องเที่ยว นั่นทำให้วิลาสินีต้องออกเดินตามหลังเขาไป ใจดวงน้อยเต้นตึกตักผิดจังหวะไปหมดที่โดนเขาดุเมื่อครู่ เธอแค่ไม่อยากจะรบกวนเขาเลยไม่ทันได้คิดถึงเรื่องอื่น
วิลาสินีเลือกที่จะซื้อหอยทอดเป็นอาหารมื้อดึก แต่เมื่อเธอเดินผ่านรถเข็นขายขนมโตเกียวก็นึกอยากรับประทาน จึงได้ชะงักเท้าเดินพลางมองดูขนมที่วางบนถาดด้านหน้าว่ามีไส้อะไรบ้าง แต่เธอก็นึกได้ว่าเงินสองร้อยบาทที่หยิบลงมานั้นได้หมดไปกับหอยทอดไปแล้ว เธอจนก้าวเดินไปข้างหน้าต่อ
"ไม่ซื้อเหรอ?" เควินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเด็กสาวสนใจขนมร้านที่เพิ่งเดินผ่านมา
"เงินหนูไม่พอค่ะ" วิลาสินีตอบตามความจริงพลางยิ้มเจื่อน เธอไม่รู้ว่าอาหารรถเข็นมีราคาสูงขนาดนี้ แต่ก็ไม่แปลกเพราะที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยงจึงได้มีการราคาสูงกว่าปกติ
"กลับไปซื้อเถอะ ผมซื้อให้" เควินเอื้อมมือไปจับท่อนแขนเรียวเพื่อที่จะหยุดคนตัวเล็กให้หยุดเดิน
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูกินแค่หอยทอดนี่ก็อิ่มแล้ว" วิลาสินีบอกอย่างเกรงใจ เป็นความจริงที่เธอจะรับประทานแค่อย่างเดียวก็อิ่มแล้ว แต่ที่มองขนมโตเกียวก็แค่นึกอยากเท่านั้นเอง
"เดี๋ยวตอนดึกจะหิวอีก ตอนนั้นก็ไม่มีอะไรให้ซื้อแล้วนะ ไปซื้อเถอะ" เควินเอ่ยพร้อมกับดึงคนตัวเล็กให้กลับไปยังรถขายขนมที่เธอหมายตา สายตาคมก็มองไปด้านหน้า แต่ความรู้สึกของเขาอยู่ที่ฝ่ามือที่สัมผัสอยู่กับผิวเนียนนุ่ม ผิวนุ่มละมุนมือของเธอได้ไปปลุกความต้องการส่วนลึกอย่างที่เขาไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิด
ความปวดหน่วงที่อวัยวะกลางหว่างขาทำให้เขารู้ว่าสิ่งนั้นได้ตื่นขึ้นมาเสียแล้ว ไม่คิดเลยว่าเด็กสาวตัวเล็กคนนี้จะมีอิทธิพลกับความต้องการทางเพศของเขาได้ถึงขนาดนี้
ในที่สุดวิลาสินีก็ต้องเลือกขนมโตเกียวโดยมีคนตัวโตที่ยืนคุมเชิงคะยั้นคะยอให้ซื้ออยู่ด้านหลัง และที่เขาออกเงินซื้อให้ไม่ใช่แค่ขนมโตเกียวอย่างเดียว เขายังได้ซื้อทั้งผลไม้ทั้งขนมเคี้ยวเล่นให้เธออีก 4-5 อย่าง ทำราวกับว่าเห็นเธอเป็นเด็กอย่างไรอย่างนั้น
"พอไหม เอาอะไรอีกไหม?" หลังจากจ่ายเงินเสร็จ เควินก็หันมาแล้วยกถุงขนมให้สาวน้อยหน้าหวานดู ก่อนจะมองไล่ดูตามรถเข็นที่จอดเรียงรายว่ามีอะไรที่สาวน้อยอยากจะรับประทานอีก
"พอแล้วค่ะ นี่หนูก็กินไม่หมดแล้วนะคะ" วิลาสินียิ้มหวาน ก้มมองถุงของกินที่อยู่ในมือเธอและในมือเขา ที่มีของกินเยอะเสียจนราวกับว่าจะไม่ได้ลงมารับประทานอาหารเช้า การดูแลเมื่อตอนกลางวันและในตอนค่ำนี้ สร้างความประทับใจที่มีในตัวเขาไม่น้อยเลย
"งั้นขึ้นห้องพักกัน" เควินกระตุกยิ้มเอ็นดูเด็กสาวที่กำลังทำหน้ากระอักกระอ่วนขณะที่มองของกินในมือ ก็เขาอยากซื้อให้เธอนี่นา และอีกอย่างก็เพื่อจะได้อยู่กับสาวน้อยนานขึ้นนั่นเอง
เควินได้เดินไปส่งวิลาสินีจนถึงหน้าห้องพัก แล้วจึงเดินย้อนไปขึ้นลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนที่เป็นห้องพักของตนเอง
ไม่คิดว่าการที่อยากดื่มเบียร์ก่อนนอน จะทำให้เขาได้คุยและได้เดินเล่นกับเด็กสาว เพราะถ้าไม่ใช่ความบังเอิญนี้เขาก็คงหาช่องทางใกล้ชิดกับเธอไม่ได้ ไม่เช่นนั้นพวกเพื่อน ๆ ก็จะหาว่าเขาเป็นเ*******ูที่บังอาจไปเต๊าะเด็ก
........................................
หวานกันเข้าไป!! อิจฉาาาา
ให้ลุงแค่เต๊าะนิดเต๊าะหน่อยไปก่อน น้องยังเด็กอยู่55555
- ผู้เขียน
