Episode 5 จับเด็กขี้เมากิน
1345 คำ
ตอนที่ 5 จับเด็กขี้เมากิน
ตอนที่ 5
เมื่อโดนดุ คนเมาอย่างขนมปังก็สลดลง ดวงตาคู่สวยเริ่มแดงก่ำก่อนจะมีหยดน้ำตาไหลลงมา
“ฮึก ปังแค่อยากกินมาม่าเอง”
“อย่าร้องออกมาเชียวนะ”
เหมราชบอกเสียงเข้ม เขาลูบหน้าตัวเองอย่างหัวเสีย ผู้หญิงตรงหน้าเขานี่ครบสูตรแห่งความน่ารำคาญเลย
ทั้งขี้เมา ตะกละ เจ้าน้ำตา เหมราชได้แค่มองหญิงสาวแล้วถอนหายใจออกมาหนัก ๆ
คนเมากำลังพยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดความสามารถแต่ก็ยังมีหยดน้ำตาบางส่วนหยดลงมาอยู่ดี
“หยุดร้อง แล้วไปนั่ง”
“แต่มาม่า ฮึก”
“เดี๋ยวฉันทำให้เอง ไปนั่งรอแล้วเช็ดน้ำตาซะ”
ขนมปังเดินก้มหน้างุด ๆ ไปนั่งรอตามคำสั่ง เวลาเธอเมา อารมณ์ของเธอมักจะอ่อนไหวง่ายแบบนี้ บางครั้งยิ่งกว่าประจำเดือนมาเสียอีก
เมื่อคนเมาเดินไปนั่งรอตามคำสั่ง เหมราชก็หันกลับมายังหม้อที่เธอใช้ต้มมาม่าอยู่ก่อนหน้านี้ แล้วทำมันต่อจนกระทั่งเสร็จ เป็นเมนูมาม่าหมูสับใส่ไข่อย่างที่หญิงสาวต้องการ
“เอากินซะ”
เขาวางถ้วยมาม่าลงบนโต๊ะตรงหน้าขนมปังแรงจนเธอสะดุ้ง ความอ่อนไหวที่หญิงสาวมีอยู่ก่อนแล้วทำให้น้ำตาเธอไหลออกมาอีกครั้ง
“ฮือ”
“อะไร ร้องทำไมอีกวะเนี่ย”
ยิ่งเหมราชดุ เธอก็ยิ่งร้อง สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างทำให้เหมราชหัวเสีย เขาอยากจับเธอโยนออกไปนอกห้องให้รู้แล้วรู้รอดแต่ไม่รู้ทำไมสิ่งที่เขาทำกลับตรงกันข้าม
เหมราชดึงหญิงสาวเข้ามากอด เขาสับสนในการกระทำของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่ดูเหมือนกลิ่นหอมคล้ายขนมจากตัวของเธอจะทำให้เขาลืมเรื่องเหตุผลไปชั่วขณะ
“ร้องทำไม มาม่าก็ทำให้แล้วไง”
“เฮียดุอะ”
“ก็มันสมควรดุไหม ทำตัวน่ารำคาญแบบนี้”
“ฮึก ใช่สิ ปังน่ารำคาญ ปังน่าเกลียด ใคร ๆ ก็ไม่ชอบ ไม่อยากอยู่ใกล้”
“ไปกันใหญ่แล้ว”
มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้นมองเขา เหมราชไม่ได้สนใจผื่นแดงที่อยู่บนหน้าของเธอ การที่ใบหน้าไม่ได้สวยใสตามแบบนิยม ไม่ได้แปลว่าคนตรงหน้าเขาเป็นคนไม่ดีเสียหน่อย
“คนน่าเกลียดใครเขาตัดสินจากหน้าตากัน เขาตัดสินจากจิตใจของคนนั้นต่างหาก”
ดวงตากลมโตจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมของอีกฝ่าย ทั้งคู่สอดประสานสายตาอยู่อย่างนั้นราวกับพวกเขากำลังสื่อสารบางอย่างกันผ่านสายตา
เหมราชคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาหญิงสาว ริมฝีปากร้อนประกบลงบนริมฝีปากนุ่มโดยที่เจ้าของริมฝีปากไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ
“อื้อ”
คนเมาที่สติเริ่มกลับคืนมาเบิกตากว้าง สมองสั่งให้เธอผลักเขาออกแต่หัวใจกลับสั่งให้เธอยินยอมรับความหวานละมุนจากเขา ซึ่งเธอเลือกเชื่อหัวใจ
ทั้งคู่แลกเปลี่ยนความหวานกันอยู่เนิ่นนาน พวกเขาเหมือนโดนแรงดึงดูดบางอย่างดึงดูดให้เข้าหากัน พอได้สัมผัสกันแล้วก็ยิ่งอยากสัมผัสมากขึ้นไปอีก
“เฮียคะ แบบนี้ อื้อ”
ริมฝีปากนุ่มถูกปิดอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงความหวานแต่เหมราชเพิ่มความร้อนแรงเข้าไปด้วย ความต้องการของชายหนุ่มตอนนี้เพิ่มขึ้นสูงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“เฮียเหม”
เสียงหวานเรียกชื่อเขา เหมราชผละออกจากซอกคอขาวมามองหน้าเธอ
“ถ้าเธอบอกให้หยุด ฉันจะหยุด”
ถึงแม้เขาจะต้องการเธอเพียงใดแต่เหมราชก็ไม่ใช่คนที่จะขืนใจใครได้ อย่างไรเสียมีความสุขร่วมกันทั้งสองฝ่ายย่อมดีกว่าอยู่แล้ว
ขนมปังหลบสายตา เธอไม่เข้าใจตัวเองเสียเลยว่าความรู้สึกวาบหวิว และร้อนผ่าวไปทั่วร่างตอนนี้คืออะไรแต่สิ่งที่เธอมั่นใจได้นั้นคือ เธอเองก็ต้องการเขาเหมือนกัน
“ต่อเถอะค่ะ”
เหมราชยกยิ้มมุมปาก เขาก้มลงจูบหน้าผากเนียนอย่างอ่อนโยนเพราะนี่อาจเป็นความอ่อนโยนครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้จะกลายเป็นความร้อนแรงแทน
“หึหึ เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ”
เสื้อที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ถูกถอดออก โยนทิ้งลงบนพื้นก่อนจะตามด้วยบราเซียร์ตัวสวยที่ถูกกระชากออกรุนแรงจนคนตัวเล็กสะดุ้ง
“อ๊ะ ทำไมต้องรุนแรง”
“นี่เพิ่งเริ่มเอง”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ภายนอกเหมราชดูเป็นคนสุขุมนุ่มลึก เธอคิดว่าเขาจะอ่อนโยนเสียอีก
“หุ่นเธอแม่ง”
เหมราชจ้องมองเต้าอวบอิ่มที่ปรากฏต่อสายตาเขาอยู่ตอนนี้ เขาชื่นชมความสวยงามตรงหน้า ขนมปังซ่อนรูปกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก
ริมฝีปากร้อนเริ่มครอบครองเต้าอวบ เขาตวัดลิ้นไปมากับยอดปทุมสีสวย มันชูชันตอบรับเขาจนเหมราชอดไม่ได้ที่จะขบกัดมันเบา ๆ
“อ๊ะ เฮียเหมอย่ากัดแบบนั้น มัน...”
“มันทำไม หืม”
ร่างบางบิดไปมาเมื่อเต้าอวบโดนปรนเปรอไม่หยุด เหมราชค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากลงมาพรมจูบไปทั่วผิวเนียน เขาไม่เคยทำให้ใครขนาดนี้มาก่อนแต่สำหรับเธอ เขากลับอยากสัมผัสไปทุก ๆ ส่วน
“ทั้งหอม ทั้งหวาน”
เหมราชเอ่ยชมไม่หยุดขณะกำลังชิมความหวานจากคนใต้ร่าง เขาสัมผัสเธอทุกส่วนอย่างที่ต้องการจริง ๆ ริมฝีปากร้อนไล้จูบไปตามเรียวขาเนียนก่อนจะไล่ขึ้นมาบริเวณขาอ่อน
“เฮียเหม ปังร้อนไปทั้งตัวเลยค่ะ”
“เหรอ แล้วชอบไหม”
“ชอบค่ะ”
“หึหึ เดี๋ยวจะชอบกว่านี้อีก”
เหมราชเลื่อนไปหยุดอยู่บริเวณดอกไม้งาม เขาเกี่ยวแพนตี้บางไปด้านข้างก่อนจะบรรจงจูบลงบนดอกไม้งามนั่น
“ตรงนั้นมัน อื้อ”
ร่างบางสะดุ้ง เธอเริ่มบิดไปมาเมื่อลิ้นร้อนสัมผัสกลีบกุหลาบ เหมราชทั้งจูบและดูดดึงกลีบกุหลาบอย่างร้อนแรงจนน้ำหวานไหลทะลักออกมาไม่ขาดสาย
“เธอหวาน หวานมากจริง ๆ”
ลิ้นร้อนตวัดน้ำหวานเข้าปาก ในขณะที่ร่างบางเริ่มกระตุกเกร็ง เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอตอนนี้เบาหวิวราวกับขนนก เป็นความรู้สึกดีอย่างที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน
เหมราชเห็นหญิงสาวกำลังเคลิบเคลิ้ม เขาก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจก่อนจะเอาลูกชายตัวโตออกมาแล้วถูไถไปกับดอกไม้บานฉ่ำ
พรึบ
“กรี๊ด”
หญิงสาวกรีดร้องออกมาเมื่อความใหญ่โตกระแทกเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ความคับแน่นนั่นทำให้เหมราชนิ่วหน้า
เขาก้มลงมองลูกชายตัวโตที่สอดประสานเข้ากับดอกไม้งาม เลือดสีแดงสดไหลอาบท่อนเอ็นนั่นทำให้เขาเลิกคิ้วขึ้น
“ครั้งแรกเหรอ”
เหมราชถามออกมาเสียงเบา เขาเงยหน้ามองใบหน้าของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยความเอ็นดู
“โอ๋ ขอโทษนะ”
เหมราชก้มลงจูบซับน้ำตาให้เธอ ร่างบางตัวสั่นเทาในขณะที่ความใหญ่โตยังคงค้างอยู่อย่างนั้น
“แม่งเธอรัดแรงมาก”
“ฮือ เจ็บจัง”
“ผ่อนคลายนะคนดี ฉันจะทำเบา ๆ สัญญา”
ขนมปังหลงเชื่อคำสัญญานั่น เหมราชเบาแรงเพียงแค่ช่วงแรกเท่านั้น เมื่อเห็นว่าเธอปรับตัวได้ เขาก็รุนแรงตามใจปรารถนาเช่นเดิม
เขารังแกเธอจนร่างบางแทบหมดแรง แต่ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็สุขสมไปด้วยกันหลายครั้ง พวกเขามอบความหวานให้แก่กันไม่สิ้นสุด โดยไม่สนใจหันกลับไปกินมาม่าหมูสับบนโต๊ะเพราะตอนนี้ทั้งคู่อิ่มเหลือเกิน อิ่มเกินจะรับอะไรเข้ามาได้อีก
- ผู้เขียน
