เพราะเอาแต่วิ่งๆ และก็วิ่งหนีเอกกวี ทำให้หล่อนไม่ทันได้มองว่าวิ่งเข้ามาในตรอกซอกซอยที่คับแคบและแปลกตาแค่ไหน กว่าจะรู้ตัวว่าเข้ามาในที่ที่ไม่ควรมาก็ต่อเมื่อมีร่างของผู้ชายหุ่นขี้ก้างสองคนกระโดดมาขวางหน้าเอาไว้นั้นแหละ
“วิ่งหนีใครมาเหรอน้องสาว”
ฟ้าลดาชะงักเท้ากึก สีหน้าตื่นตกใจ และลนลานถอยหลังหนี
“หลีกทางไปนะ”
“อุ้ย ปากดีเสียด้วย แบบนี้กูชอบว่ะไอ้เล็ก”
“แหม ผมก็ชอบครับพี่ใหญ่”
พวกมันหัวเราะชอบใจ และมองหล่อนทั้งตัวด้วยสายตาหยาบโลน
“ไอ้พวกบ้า นี่ถอยออกไปให้ห่างๆ ฉันเลย!”
หล่อนตวาดแหวตามนิสัย แต่ภายในก็อกสั่นขวัญแขวนไม่น้อยเลยทีเดียว
“จะให้ไปไหนล่ะครับคนสวย นานๆ จะมีนางฟ้าหลงมาให้ชิมเสียที”
“พวกแกพูดบ้าอะไร!”
พวกมันมองหน้ากันและหัวเราะ ก่อนจะหันมามองหล่อนอย่างหื่นกาม
“ก็พูดถึงเรื่องสนุกๆ ไงจ๊ะนางฟ้า”
“นี่อย่าคิดลามกจกเปรตกับฉันเชียวนะ ออกไปให้ห่างๆ เลย ไปสิ!”
หล่อนพยายามถอยหลัง
