ฟ้าลดาที่กำลังนั่งบิดตัวงออยู่บนเตียงเพราะความหิวเล่นงาน ต้องรีบล้มตัวลงนอนทันที เมื่อประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาแรงๆ
“นี่นายมีมารยาทหน่อยได้ไหม อย่าเถื่อนให้มันมากนัก”
เขาไม่โต้ตอบหล่อน แต่เดินมาหยุดที่หน้าเตียง และโยนของในมือใส่หน้าหล่อน
“เอาของคุณคืนไป”
“นี่มันอะไรกันเนี่ย”
หล่อนดูเสื้อผ้าที่เขาโยนใส่ แล้วก็จำได้ว่านี่คือของที่ให้กับช่อผกาไป
“อย่าคิดจะสอนให้น้องสาวของผมเป็นแบบคุณ จำเอาไว้”
“อะไร? ฉันทำอะไร ฉันก็แค่มีน้ำใจ...”
“มีน้ำใจด้วยการหยิบยื่นข้าวของราคาแพงเพื่ออะไรบางอย่างงั้นสินะ”
หล่อนทำไปด้วยความจริงใจจริงๆ แต่ทำไมเขาจะต้องมาด่าทอหล่อนแบบนี้ด้วย
“ก็มันคือนิสัยดีๆ ของฉันนี่”
“ผมรู้ว่ามันคือสันดานเสียๆ ของคุณต่างหาก แต่อย่ามาทำกับน้องสาวของผม ยายช่อไร้เดียงสาเกินกว่าจะตามผู้หญิงกร้านโลกแบบคุณได้ทัน”
หล่อนหน้าร้อนจัดราวกับถูกไฟนาบ
“นี่นายกล้าดียังไงมาว่าฉันกร้านโลกยะ!
