เกือบห้านาทีที่ฮิวโก้ลงไปซื้อของ กลับมาอีกทีก็เห็นว่ามีข้าวของติดกลับมาแบบเต็มไม้เต็มมือ
“จะทำเองหรือให้พี่ช่วย”
“ทำเองดีกว่าค่ะ ทั้งหมดกี่บาทอ่ะเดี๋ยวหนูโอนคืนให้”
“ไม่เป็นไรหรอก” เจ้าของคำตอบปรายตามองเล็กน้อย และยอมยื่นถุงใส่ของให้แต่โดยดี
“ใจดีแบบนี้ตลอดเลยปะ ขอบคุณค่ะ” ลิเดียหยิบขวดน้ำเกลือมาเปิดฝา แค่เห็นเลือดสดๆ ก็รู้สึกแสบแปล๊บๆ ขึ้นมาแล้ว
“อยากรู้ก็ดูเอาเอง”
“จะว่าไปแล้วเราก็เคยรู้จักกันมานานมากเลยนะคะ ถึงหลังๆ จะไม่เคยเจอกันแต่หนูจำพี่ได้ พี่ไม่มีแฟนเหรอ”
“ทำงาน ให้เอาเวลาที่ไหนไปมองใคร”
“ไม่เกี่ยวไหม ของแบบนี้บางทีก็ไม่จำเป็นต้องรอเวลาหรอก หล่อหน่อยสาวก็คงเข้าหาเอง”
“พอดีว่าไม่ใช่พวกคลั่งรัก” ลิเดียคว่ำปากลงด้วยความหมั่นไส้ ถ้าจะให้พูดกันตามความเป็นจริงหล่อๆ แบบนี้คงหาสาวไม่ยากเลย
“ทำปากอะไร ไม่เชื่อ?”
“ไม่อ่ะ พี่พูดเหมือนกำลังด่าหนูเลย”
“ร้อนตัว”
“ไม่ร้อน อย
