ทาสรัก - 6 ความผิดหวัง
820 คำ
หลังจากที่ทำข้าวต้มเสร็จฉันยกไปป้อนพี่ลีโอในห้อง ในตอนแรกเขาก็ทำเหมือนจะไม่ยอมกิน แต่สุดท้ายก็ทนแรงตื้อของฉันไม่ไหว เมื่อกินข้าวต้มเสร็จฉันก็เอายาให้พี่ลีโอกินในทันที จากนั้นก็เอามือไปทาบหน้าผากดูว่าตัวยังร้อนแบบตอนแรกอยู่มั้ย
แต่พี่ลีโอกลับปัดมือของฉันออกอย่างหงุดหงิด
“ตัวยังร้อนอยู่เลย ไปหาหมอดีมั้ยคะ เดี๋ยวพายบอกพี่เลย์...”
“เธอวุ่นวายเกินไปแล้ว รู้ตัวมั้ย ?” พี่ลีโอมองฉันแบบไม่ชอบใจเท่าไหร่
“ค่ะพายรู้” ฉันก้มหน้าตอบ ทุกครั้งที่ถูกสายตาแบบนั้นของพี่ลีโอมอง มันทำให้ฉันเจ็บปวดมากแค่ไหนเขาเคยรู้บ้างมั้ย “งะ งั้นพายขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“อื้ม” เป็นเพียงคำตอบสั้นๆ ที่ไม่เคยคิดจะรั้งให้ฉันอยู่เลย
“พรุ่งนี้พายจะมาหาใหม่นะคะ”
“ไม่ต้อง!! แล้วเธอก็ห้ามเข้ามาในห้องนอนฉันอีก”
“ค่ะ ขะ เข้าใจแล้ว”
ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าเดินออกมาจากห้องของพี่ลีโอ ตอนนี้น้ำตามันกำลังตกใน อยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก
หลายวันผ่านไป...วันนี้บรรยากาศในมหาวิทยาลัยก็จะครึกครื้นหน่อย เพราะเป็นวันวาเลนไทน์ ผู้คนต่างถือช่อดอกไม้กันให้ควัก เห็นเขามอบช่อดอกไม้ให้กันในใจฉันก็คิดอิจฉาขึ้นมา เฮ้อ...
เมื่อกี้เดินผ่านพี่ลีโอเขาไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ
“พาย อ่ะนี่ฉันไปต่อคิวซื้อมาให้กว่าจะได้คิวยาวมาก” น้ำหวานยื่นช่อกุหลาบมาให้ฉัน ในวันนี้นอกจากมันจะเป็นวันวาเลนไทน์แล้ว มันยังเป็นวันครบรอบห้าเดือนที่พี่ลีโอเข้ามามีอิทธิพลในหัวใจของฉันอีกด้วย
พี่ลีโอคงจำไม่ได้ แต่ฉันจำมันได้แม่น กุหลาบช่อนี้ฉันตั้งใจจะให้พี่ลีโอ และหวังว่าเขาจะรับมัน พี่ลีโอคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก
ฉันทำงานหนักทั้งอาทิตย์เพื่อเก็บเงินซื้อกุหลาบช่อนี้ หวังว่าความตั้งใจของฉันจะไม่ถูกมองข้าม...
“พาย แกนี่นะ เพื่อนบอกไม่เคยฟังเลยจริงๆ” ซีนมองค้อนฉัน ใช่ฉันมันดื้อ ฉันมันรั้น
“ซีน ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ” น้ำหวานหันไปบอกซีน น้ำหวานคือคนที่เข้าใจและไม่เคยห้ามฉันเลยสักครั้ง
“รู้แล้วๆ ฉันก็แค่เป็นห่วงคงามรู้สึกยัยพาย”
“ขอบคุณแกมากนะซีน ^_^”
ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปบอกพี่ลีโอให้ไปเจอที่ตึกเก่าของคณะบริหาร เพราะในตอนเช้าแบบนี้ตรงนั้นแทบจะไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน มันเป็นที่ที่เหมาะที่สุดแล้ว
เมื่อเห็นว่าพี่ลีโออ่านแล้วฉันก็ขอแยกตัวกับเพื่อนเดินไปยังที่นัดหมายพร้อมกับกุหลาบช่อโต
ฉันยืนรอพี่ลีโอประมาณยี่สิบนาทีได้แต่ก็ไร้วี่แววของเขา จนต้องส่งข้อความไปย้ำอีกครั้ง เฮ้อ...
ในที่สุดฉันก็เหลือบไปเห็นพี่ลีโอกำลังเดินมาทางนี้ ฉันรีบเอาช่อกุหลาบแอบไว้ที่ด้านหลังของตัวเองทันที
“มีอะไร ?” พี่ลีโอถามฉันนะ แต่สายตาของเขามันเมินฉันเอามากๆ
“พี่ลีโอ พายมีของจะให้ด้วยนะคะ ^_^”
“อะไร ?”
“นี่ค่ะ ของขวัญวันครบรอบห้าเดือนที่เราคบกัน” ฉันยิ้มกว้างก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้พี่ลีโอ
พี่ลีโอก้มลงมามองช่อกุหลาบในมือของฉันด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก “คบกัน ?”
มันจุกแน่นในอกไปหมดเมื่อถูกถามกลับมาแบบนี้
“เก็บไว้เถอะ ไม่ต้องเอาให้ฉัน”
“ทะ ทำไมพี่ลีโอพูดแบบนี้ละคะ” ฉันไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธจนหน้าชาขนาดนี้
“เธอจะให้ฉันทำไม” มันเป็นคำถามที่ไม่น่าถามเลยนะ ให้ทำไมงั้นหรอ มันเจ็บมันจุกมันหน่วงไปทั้งหัวใจแล้วในตอนนี้
“คะ แค่กุหลาบช่อเดียวยังรับจากพายไม่ได้เลยหรอคะ...”
“ฉันไม่ชอบกุหลาบ”
“แล้วพี่ลีโอชอบอะไร บอกพายมาสิ” ฉันมองหน้าพี่ลีโอเพื่อรอคำตอบ แต่สิ่งที่ได้คือความเงียบ “อะไรที่พายให้ก็ไม่ชอบทั้งนั้น พายเข้าใจถูกมั้ยคะ”
พี่ลีโอยังคงเงียบเขาไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำ ฉันสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะวิ่งออกไปจากตรงนี้ทั้งน้ำตา ไม่รู้ว่าตอนวิ่งฉันเผลอไปชนใครเข้า ฉันไม่ได้มองเขารีบวิ่งออกไปให้ไกลจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
- ผู้เขียน
