ทาสรัก - 7 เสียใจ
733 คำ
ฉันแอบมาร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ เอามือปิดปากไว้พยายามไม่ให้เสียงสะอื้นมันดังออกไปให้คนอื่นได้ยิน
เสียงโทรศัพท์ของฉันมันดึงขึ้นมาเป็นระยะๆ ในใจก็หวังว่าจะเป็นพี่ลีโอที่โทรมา เขาอาจจะรู้สึกผิด แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่โทรมาคือน้ำหวาน ไม่ใช่พี่ลีโอ คงจะโทรมาตามให้ฉันไปเรียนเพราะฉันออกมานานมากแล้ว
ฉันพยายามหยุดร้องก่อนจะออกไปล้างหน้าล้างตา แต่ตาของฉันในตอนนี้สิมันแดงกล่ำเลย น้ำหวานกับซีนต้องรู้แน่ๆ ว่าฉันเพิ่งผ่านการร้องไห้มา
ถึงไม่อยากให้เพื่อนรู้ แต่ฉันก็ต้องเข้าเรียนอยู่ดี เลี่ยงไม่ได้สินะ
ฉันมองช่อกุหลาบในมือ ในเมื่อพี่ลีโอไม่ต้องการ ฉันจะถือมันเอาไว้ทำไม กุหลาบช่อโตถูกฉันทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ใยดีก่อนที่ฉันจะเดินก้มหน้าไปหาน้ำหวานกับซีน
“พาย ฉันกับซีนโทรหาแกตั้งหลายสายแหนะทำไมแกไม่รับ” น้ำหวานถามทันทีเมื่อฉันเดินมาถึง
“ไปเรียนกันเถอะ” ฉันชิงพูดสวนขึ้น
“เดี๋ยวนะ!” ซีนลุกขึ้นจากโต๊ะหินอ่อน แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน ตากนั้นก็จับหน้าของฉันให้เงยขึ้น “แกร้องไห้ทำไมพาย พี่ลีโอทำอะไรแก”
“ปะ เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“แกโกหก ตาแกแดงขนาดนี้ฉันจะเชื่อหรอก”
“ฉะ ฉันโอเค” ฉันก้มหน้าลงอีกครั้ง น้ำเสียงมันสั่นเครือเพราะความรู้สึกมันไม่ได้โอเคแบบที่ปากพูดเลยสักนิด
“พาย ไม่เอาไม่ร้องนะ” น้ำหวานบอกฉันอย่างตกใจที่เห็นฉันมายืนสะอื้นร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้
“ฉันคงต้องไปคุยกับพี่ลีโอสักหน่อยแล้วแหละ”
“ยะ อย่านะซีนฉันขอร้อง เขาไม่ผิดอะไรเลย...”
“แกร้องไห้เพราะเขาแบบนี้ เขายังไม่ผิดอีกหรอยัยพาย !!”
“.....” ฉันเม้มปากแน่น อยากจะบอกว่าคนที่ผิดคือฉันผิดที่ไม่เคยรักตัวเองเลย
“เมื่อไหร่แกจะถอยออกมาสักที”
“ซีนอย่าดุพายสิ แค่นี้พายก็เสียใจมากพอแล้วนะ”
น้ำหวานดึงฉันเข้าไปกอด มันยิ่งทำให้ฉันร้องไห้สะอื้นหนักกว่าเก่า
“พาย ยัยพาย พี่ลีโอเดินมาทางนี้ด้วยแก” น้ำหวานกระซิบบอกฉัน ได้ยินแบบนั้นฉันเลยรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มทันที แต่ก็ยังไม่ได้มองหรอกนะ และคิดว่าคงไม่กล้ามอง
“เป็นอะไร ?” สะ เสียงของพี่ลีโอหนิ
“ยังจะถามอีกหรอคะ มันเป็นเพราะพี่นั่นแหละ !!” ซีนพูดโวยวายเสียงดึง ฉันจึงรีบคว้าตัวซีนเอาไว้
“เบาๆ สิแก”
“แกก็เป็นแบบนี้ไง ผู้ชายมันก็ได้ใจ” ฉันรู้ว่าซีนโกรธแทนฉันมาก แต่ฉันก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันใหญ่โต
“ขะ ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ” ฉันก้มหน้าบอกพี่ลีโอ ไม่รู้ว่าเขามาหาฉันทำไม หรือแค่เดินผ่านมาก็แค่นั้น...
“เรื่องแค่นี้ ถึงกับร้องไห้ ?” ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินพี่ลีโอบอกว่าเรื่องแค่นี้ แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่ไง
“ทำตัวเหมือนเด็ก”
“ถ้าจะดุพาย ก็พิมพ์แชตมาดุก็ได้นะคะ ไม่ต้องมาหาพายก็ได้ เดี๋ยวผู้หญิงขิงพี่จะเห็นว่าพี่อยู่กับพาย” ฉันกลั้นใจพูดออกไป ทั้งๆ ที่มันเสียความรู้สึกเอามากๆ
“ไม่ต้องประชด !!” พี่ลีโอพูดเสียงแข็ง
“พายเปล่านะคะ...”
“ฉันไม่ได้โง่”
“ค่ะ พายเองที่โง่” สิ้นสุดคำพูดของฉันก็ได้ยินเสียงของพี่ลีโอพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ
“ถ้าคิดว่าตัวเองโง่ เธอก็ไม่ควรมายุ่งกับฉันอีก”
ฉันมองไปที่สายตาคู่นั้นของพี่ลีโอ ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย มาเพื่อจะตอกย้ำฉันแบบนี้น่ะหรอ ต้องการให้ฉันเลิกยุ่งมากเลยใช่มั้ย
“ค่ะ พายจะพยายาม ขะ ขอตัวก่อนนะคะ”
พูดจบฉันก็เดินหนีพี่ลีโอไปให้ไกล โดยมีน้ำหวานกับซีนเดินตามมาติดๆ
- ผู้เขียน
