ผู้ชายตรงหน้ามองฉันด้วยสายตาที่น่ากลัว เขาทำเหมือนฉันไปฆ่าใครในครอบครัวของเขาอย่างงั้นแหละ
“หนูต้องไปเรียนแล้ว” ฉันดันตัวพี่ลีโอออก แต่กลับถูกสองแขนแกร่งยกขึ้นมากั้นเอาไว้ไม่ให้ฉันไปไหน
“พะ...พี่ทำอะไร อื้อ~” ริมฝีปากของฉันถูกพี่ลีโอก้มลงมากดจูบลงหนักๆ
ฉันเบิกตากว้างพยายามใช้กำปั้นเล็กๆ ของตัวเองทุบรัวไปยังแผงอกของพี่ลีโอ แต่ก็ถูกรวบมือทั้งสองข้างเอาไว้
“อื้อ อื้อ~” หมดหนทางทุกอย่างฉันจึงทำได้แค่เปล่งเสียงประท้วงออกมาเบาๆ ในลำคอ
ริมฝีปากหน้ากดทับลงมาอย่างหนักหน่วง พี่ลีโอดูดริมฝีปากล่างของฉันจนมันชาไปหมด ในตอนนี้ใบหน้าของพี่หมอมันลอยเข้ามา ทำให้ฉันน้ำตาคลอเบ้าเพราะความรู้สึกผิดที่ยอมให้ผู้ชายคนอื่นจูบ เป็นจังหวะเดียวกันกับพี่ลีโอที่ค่อยๆ ถอนจูบออก แต่ใบหน้าของเขาทั้งคู่มันยังอยู่ใกล้กันมากๆ
“แค่นี้เธอร้องไห้ ?”
“พอใจหรือยังคะ หนูจะไปเรียน”
“ยัง” ใบหน้าคมคายซุกไซร้ลงมาบนซอกค
