วันนี้ฉันขอตามซีนกับน้ำหวานไปที่ตลาดด้วย เพราะไม่อยากอยู่ห้อง กลัวว่าจะพี่ลีโอจะบุกมาอีก ซึ่งตอนแรกซีนกับน้ำหวานยังไม่อยากให้ฉันไป แต่ฉันก็อ้อนวอนจนได้ไปด้วย
“อาทิตย์หน้าแกก็ต้องไปโรงพยาบาล น่าจะพักอยู่ห้องก่อนนะพาย” น้ำหวานยังคงบ่นเพราะเป็นห่วงตลอดเวลา
“ฉันหายดีแล้ว หายแล้วจริงๆ” ฉันลุกจากเปนอนให้เพื่อนดูพร้อมกับกระโดดๆ ให้รู้ว่าฉันไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ
“พอๆ เลยนอนลงไปเลยนะ” น้ำหวานสั่งฉันก่อนที่จะเดินไปขายของต่อเพราะลูกค้าเข้าร้านพอดี
เป็นเสียงผู้ชายที่ถามราคาชุด ก่อนที่ฉันจะได้ยินแว่วๆ ว่าเขาอยากจะเหมาทั้งร้าน ฉันจึงลุกขึ้นไปดูเพราะความสงสัยว่าใครกันทำไมใจดีแบบนี้นะ
แต่พอฉันเห็นหน้าคนที่มาเหมาชุด ก็ต้องงุนงง เพราะคนนั้นคือพี่ลีโอ ตอนนี้น้ำหวานกับซีนก็ทำหน้าไม่ถูกเลย
“เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องมาขนไป”
“เอ่อ พี่ลีโอคะ...”
พี่ลีโอไม่ได้สนใจสีหน้าของเพื่อนฉันเลย เขาก้มหน้าหยิบโทรศัพท์ข
