ฉันพยายามคิดว่าเคยรู้จักกับเขา หรืิเคยรักเขาจริงๆ แบบที่เขาพูดมั้ย แต่พยายามคิดเท่าไหร่ในสมองของฉันก็ไม่มีเรื่องของเขาอยู่เลย
และยิ่งเขาทำแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันกลัว
“อะ ออกไปนะคะ” ฉันรีบลุกขึ้นไปอยู่อีกฝั่งของเตียง พยายามมองหาอาวุธจนสายตาเหลือบไปเจอกับด้ามไม้กวาด จึงรีบวิ่งไปหยิบมันมาเพื่อใช้ป้องกันตัวเอง
“จะทำอะไร ?” พี่เขาเลิกคิ้วขึ้นถาม แล้วค่อยๆ ก้าวเดินมาทางฉัน
“บะ บอกว่าอย่าเข้ามาใกล้ไง !!”
“เธอต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่อง” เขาพูดเหมืินกับว่าเรามีเรื่องอะไรที่ต้องเคลียร์กัน ทั้งที่จริงแล้วในตอนนี้เขาคือผู้บุกรุก
“ถ้าเข้ามาใกล้ หนูจะตีพี่จริงๆ นะ” ฉันยกด้ามไม้กวาดขึ้นเพื่อเตรียมจะฟาด ฉันกล้าทำจริงๆ นะ และดูเหมือนว่าพี่เขาก็ไม่ได้กลัวเลยสักนิด เพราะยังคงเดินใกล้เข้ามาหาฉันเรื่อยๆ
ปัก!! ในเมื่อพี่เขาไม่ยอมหยุด ฉันก็ไม่ยั้งมือ ด้ามไม้กวาดที่ฉันจับอยู่ ฟาดลงไปบนแขนแกร่งเต็มแรง
