บทที่ ๕ หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น(๔)

1366 คำ

รอยจูบที่แสนหยาบกระด้างระเรื่อยไล้ตามริมฝีปากบาง ก่อนจะรุกรานเข้าไปสำรวจโพรงปากหวาน ควานหารสชาติที่อร่อยล้ำอย่างแสนเอาแต่ใจ เพลิงอัคคีบดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง ก่อนมือหนาที่หยาบกระด้างจะลุกลานกอบกุมอกสล้างเต็มแรง “อื้อ...อื้อ...” เสียงครางเล็กในลำคอของหญิงสาวดังขึ้น มือเล็กพยายามช่วยเหลือตัวเองอย่างเต็มที่ อากาศที่มีถูกแย่งชิงจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ลมหายใจของอีกฝ่ายก็ช่วยฉุดรั้งให้เกศน์สลิลไม่ตาย ร่างเล็กๆ ถูกฉุดรั้งขึ้นฝั่งและหลบมุมอยู่ในมุมลับตาคน ขึ้นจากน้ำได้หอบหายใจแฮกๆ อยู่ชั่วครู่ฝ่ามือบางก็ฟาดไปที่หน้าคมเข้มเต็มแรง ใบหน้าซีกซ้ายของเพลิงอัคคีชาวาบ ดวงตาคู่คมถึงกลับเบิกจ้า ใบหน้าถมึงทึงฉายแววไม่พอใจ “ตบอีกสิ ถ้าเธอตบฉันจะจูบ” ฝ่ามือที่ง้างขึ้นชะงักค้างกลางอากาศ ก่อนจะปล่อยให้หลุดลู่ลงแนบกาย ใบหน้าแสนโสภาสะบัดหนีอย่างไม่อยากมอง เนื้อตัวเปลือยเปล่าของบุรุษหนุ่มยังอยู่ในน้ำครึ่งตั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม