บทที่ ๕ หนีอย่างไรก็คงไม่พ้น(๒)

1223 คำ

ใบหน้าหนุ่มหล่อมีแววสุขล้ำ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะพานพบกับหญิงสาว ‘เกศน์สลิล น้ำพั้นซ์ของเฟนย์’ ยิ่งคิดถึงใบหน้านวลงามก็ลอยเด่นมาจับขั้วหัวใจ คนเคยสนิทชิดใกล้ เคยหล่อหลวมเป็นหนึ่งเดียวถึงกลับเกิดอาการทนไม่ไหว อยากชื่นใจยอดชีวันใจแทบขาด เท้าหนาแตะคันเร่งไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยว ลัดเลี้ยวไปตามหุบเขา เส้นทางไปสู่รีสอร์ตเชียงสลิลอย่างใจจดใจจ่อ ทว่า...แววตานั้นกลับหวานเยิ้มด้วยประกายปรารถนา อีกชั่วอึดใจรถคันใหญ่ก็เคลื่อนเข้ามาจอดในรีสอร์ต พนักงานต้อนรับในชุดพื้นเมืองรีบเข้ามาดูแลเทคแคร์อย่างเป็นกันเอง ห้องพักระดับกลางถูกฉกฉวย ชายหนุ่มเลือกห้องพักหลังในสุด ก่อนจะเข้าเขตบ้านสลิลนากรที่โชว์ชื่อหราอยู่บนป้ายไม้สักขนาดใหญ่ ชายหนุ่มแค่เข้ามาสืบเรื่องราวในนี้ แค่อยากรู้ว่าหญิงสาวเป็นอย่างไรบ้าง แต่แววตาคมกริบต้องข้องขุ่นอย่างหนัก เมื่อด้านหลังของรีสอร์ตมีชายชุดดำกระจายกำลังกันเฝ้าไม่ต่างจากพวกมาเฟียที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม