รุ่งเช้าฟ้าสางอากาศเย็นสบาย ลมอ่อนๆ พัดพาความเย็นมาต้องผิวกายผะแผ่วเบา โจรหนุ่มรีบพาตัวเองไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะมานั่งมองหญิงสาวที่กำลังดิ้นไปมาบนที่นอน เขาเห็นเจ้าตัวลุกขึ้นยืนพรวดพราด ก่อนมือเรียวเล็กจะรีบกระชับชายผ้าถุงที่สวมใส่อย่างว่องไว สงสัยมันจะหลุดตอนนี้เธอดิ้นขยุกขยิก แต่ถ้าหลุดเพราะน้ำมือโจรอย่างเขาคงจะดีกว่านี้
“คุณเมียครับ คุณผัวหิวข้าว” เสียงห้าวทุ้มดังขึ้น คนโดนเรียกค้อนใส่วงใหญ่
“ฉันไม่ใช่เมียนาย แล้วก็ทำกับข้าวไม่เป็นด้วย”
เกศน์สลิลเถียงกลับก่อนจะทรุดกายนั่งลงบนที่นอน ผ้าห่มผืนโตโดนนำมาพันร่างกายอีกครั้ง มือเรียวเล็กยังคงยุ่มย่ามสำรวจตัวเอง ว่าร่างกายนั้นมีอาการเจ็บร้าวระบมตรงไหนรึเปล่า ก่อนจะยิ้มนิดๆ เมื่อทุกอย่างดูปกติดี ‘ไอ้โจรบ้ายังไม่ได้ทำอันตรายใดๆ บนเนื้อนุ่มๆ ของเธอ’
“เก็บที่นอนให้เรียบร้อย คุณเมียจะได้ไปทำกับข้าวให้คุณผัวทาน อ้อให้เวลาสิบนาทีในการเก็บที่นอนแ
