พนัน
1612 คำ
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก
Ep.6
"เจอกันอีกแล้วนะ"
ร่างสูงยืนซ้อนร่างฉันจากด้านหลังระหว่างที่ฉันกำลังรอรับเครื่องดื่มจากเคาเตอร์บาร์ ทำให้ฉันต้องหมุนตัวกลับไปมองอย่างสงสัยใคร่รู้ว่าเขาเป็นใคร
"นายอีกแล้ว วันนี้ฉันไม่ขาย"
ฉันมองหน้าเขาเซ็งๆก่อนจะพูดออกไปถ้าจะมาขอซื้อตัวฉันละก็อย่าหวังเลย
"ก็ได้ พรุ่งนี้ฉันค่อยซื้อใหม่ละกัน"
อีกฝ่ายตอบยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี
"พรุ่งนี้ก็ไม่ขาย แต่ถ้านายรวยมากล่ะก็ช่วยจ่ายหนี้แทนฉันละกัน"
"ลองพนันกันไหม ถ้าเธอแทงสนุ๊กลูกสีแดงลงได้ฉันจะให้เธอเลยหนึ่งแสน"
กะอีแค่แทงสนุ๊กแค่นี้มันจะยากแค่ไหนกันเชียว ได้มาก็ง่ายๆเลยตั้งหนึ่งแสน
"ก็ได้ฉันตกลง"
สุดท้ายฉันกับเขาก็มาลงเอยกันที่โต๊ะสนุ๊กที่มีลูกกลมๆสีต่างๆ ฉันไม่รู้หรอกว่ามันเล่นยังไงแต่ดูจากโต๊ะข้างๆแล้วไม่น่ายาก
"เอาเลยสิ"
เขายื่นไม้สนุ๊กมาให้ฉัน ฉันก็รับมันมาแล้วกวาดสายตาดูทิศทางลม องศาความร้อนและการหักเหของแสง ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ไหมฉันก็ไม่แน่ใจแค่ให้มันเว่อร์ไปงั้นเหละก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วโน้มตัวลงเลียนแบบคนโต๊ะข้างๆ
"นี่นายไม่คิดจะสอนฉันหน่อยเหรอ"
ฉันหันไปถามร่างสูงที่ยืนกอดอกโปรยยิ้มอยู่
"ฉันยอมเสียเงินแล้ว ยังจะให้ฉันสอนเธออีกเหรอ"
"เชอะ!คนไร้น้ำใจ"
ฉันโน้มลงไปกับโต๊ะสนุ๊กน้อยๆสองมือสั่นระริกอย่างตื่นเต้น
ฉันเล็งด้วยสายตาชนิดที่ว่ากล้องปืนไรเฟิลยังต้องกราบ พอได้ตามความต้องการแล้วฉันก็ออกแรงส่งไปที่ไม้สนุ๊กทันทีก่อนที่มันจะลอยละลิ่วไปยังโต๊ะตรงข้าม อ้าวฉิบหายล่ะ!
ฟิ้ววววว
โป๊กกกกกก!!!
เสียงดังราวแผ่นดินแตกแยกตัวออก ทำให้ฉันตาเบิกกว้างขึ้นทันที พระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งมันไปโดนหัวล้านๆแวววับของใครบางคนเข้าอย่างจัง คุณพระ! มันคงจะจับฉันฉีกเป็นสองท่อนแน่
"ใครมันอยากตายว่ะ! ถึงโยนไม้มาใส่หัวกู"
ชายร่างบึกบึนท่าทางน่ากลัวตะวาดลั่นเล่นเอาฉันถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อสายตาน่ากลัวๆของมันมองจ้องมาที่ฉันเขม็ง
"คนนี้"
ฉันชี้ไปที่ร่างสูงที่ยืนข้างๆเขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างงงๆก่อนที่เขาจะเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเองเพื่อย้ำอีกครั้งว่าใช่เขาแน่หรือเปล่า ฉันเลยตอบรับน้ำใจของเขาในครั้งนี้ด้วยการพยักหน้าหงึกหงักแล้วส่งยิ้มไปเบาๆ
"มึงมันหาที่ตายแล้ว"
ไอ้ร่างบึกเดินปรี่เข้ามาใกล้จนฉันต้องถอยกรูดจนติดกับโต๊ะด้านหลัง น่ากลัวมากพ่อถ้าจะหน้าตาฆาตกรขนาดนี้
"มึงใช่ไหม ที่โยนไม้มาโดนหัวกู"
ไอ้บึกจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็งพร้อมโชว์หักไม้สนุ๊กเป็นสองท่อนในมือเดียว เล่นเอาฉันเขาทรุดไปทันที
"เออ กูเอง"
ร่างสูงกระตุกยิ้มเขาไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวไอ้บึกเลยสักนิดผิดกับฉันที่สั่นเป็นเจ้าเข้า ถ้ามีใครสักคนบ้าหวยคงจะยกพานธูปเทียนพร้อมน้ำแดงมาขอเลขแน่ๆ
"มึงตาย!"
ไอ้บึกประกาศกร้าวง้างมือขึ้นหมายจะซัดใบหน้าหล่อๆของอีกฝ่าย แต่คงเป็นเพราะความดีที่มีล้นเหลือของฉันทำให้ฉันต้องตะโกนออกไปก่อนที่ไอ้บึกจะได้ใช้หมัดปะทะกับใบหน้าของอีกฝ่าย
"เดี๋ยว!"
ฉันร้องห้ามทำให้ผู้คนต่างหันขวับกันมามองฉันกันเป็นตาเดียว
ฉันเลยชันตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆขาที่สั่นจนแทบจะล้มซ้ำไปอีกรอบเลยต้องเกาะโต๊ะเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง โอ๊ยอีลูกแพร์เอ้ย! หาเหาใส่หัวแท้ๆแถมเหาตัวเท่าช้างอีกต่างหาก
"มึงเป็นใครว่ะ!"
เสียงตะคอกของมันทำให้ฉันถึงกับหลับตาปี๋ พูดว่ะพูดเว้ยไม่พอยังขึ้นมึงใส่ฉันอีกฉันยิ่งบอบบางอยู่น๊าไอ้หัวลูกนิมิตวัดสามโคก
"คะคือ คุณพี่ค่ะ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ"
ฉันหลับตาพูดออกไปแต่ดูว่าจากกะโหลกหนาๆของมันจะไม่ค่อยเข้าใจถึงได้พุ่งตัวมาจะจับฉัน
"อย่ายุ่งกับเธอ"
เสียงทุ้มเข้มของร่างสูงใบหน้าหล่อเหลา เขาได้เข้ามาขวางฉันเอาไว้นี่ขนาดฉันโยนความผิดให้เขาขนาดนี้เขายังเข้ามาช่วยฉันอีก พ่อเทพบุตรของฉันรู้สึกละอายถึงความชั่วของตัวเองยังไงก็ไม่รู้
"ไอ้เวรนี่!"
ผั๊วะ!
เสียงหมัดกระทบใบหน้าจนร่างสูงล้มลงไปทุกคนรอบข้างต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นระงมไปทั่ว
ฉันตกใจแต่ก็ยังเป็นห่วงร่างสูงจะไปพยุงเขาแต่กลับถูกไอ้หัวลูกชิ้นมันดึงผมฉันเอาไว้ แสบมากแม่!หนังหัวจะหลุดอยู่แล้ว
"ไม่ต้องห่วงมึงก็โดน"
ฉันส่ายหัวรัวๆมองที่มือของไอ้หัวมังคุดกำลังจะง้างฟาดลงมาบนหน้าฉัน
หนีไปไหนไม่ได้เพราะถูกมันกระชากผมอยู่ จะพูดก็พูดไม่ออกเพราะปากมันสั่นเกินไปทำได้แค่หลับตารอรับฝ่ามือจากมันเท่านั้น
"โอ๊ยยยย!! อยากตายหรือว่ะ"
ฉันลืมตาขึ้นดูช้าๆ เพราะเมื่อกี้นี้มันไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงไอ้บึกหัวล้านนั่นร้องโอดโอ๊ย เพราะแอสโมดิวส์ยึดข้อมือของมันเอาไว้แล้วบิดจนเกือบหัก
"ปล่อยคนของกูซะ ถ้ามึงยังอยากเดินออกไปดีๆ"
น้ำเสียงเยือกเย็นผิดจากที่เขาแสดงให้ฉันเห็นจากที่ผ่านมามันดูน่ากลัวขึ้นทันที
"ปีศาจมายุ่งไรว่ะ! แค่จะสั่งสอนไอ้พวกนี้ที่มันกล้าโยนไม้สนุ๊กมาโดนหัวก็เท่านั้น"
ไอ้หัวปลาดุกชนเขื่อนพูดขึ้นพร้อมปรายตามามองฉันส่วนร่างสูงที่โดนต่อยไปเมื่อกี้มีลูกน้องพวกมันจับเอาไว้อยู่
"มึงไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับคนของกู ปล่อยมือสกปรกของมึงได้แล้ว"
แอสโมดิวส์เหล่มองที่มือของไอ้บึกที่ยังคงกระชากผมฉันไว้แน่นตอนนี้ส่วนหัวฉันแทบไม่มีความรู้สึกแล้วอาเมน (T_T)
"โอ๊ยยยย! กูปล่อยแล้ว"
เมื่อไอ้บึกมันยังคงลีลาแอสโมดิวส์เลยหักมือมันดังกร๊อบ ฉันนี่ทึ่งเลยนี่ฉันอยู่กับเขาไปได้ยังไงเนี๊ยไม่โดนหักคอก็บุญแค่ไหนแล้ว
พลั๊ก!
ไอ้บึกมันออกแรงเหวี่ยงฉันไปด้านข้างก่อนมันจะปล่อยผมฉันแต่โชคดีที่แอสโมดิวส์คว้าฉันเอาไว้ก่อนที่ฉันจะล้มหน้าทิ่มพื้น
ฉึก!
กรี๊ดดดดดดดดด
ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นจากรอบๆแค่ฉันเงยหน้าขึ้นมาดูก็เห็นใบหน้าของแอสโมดิวส์ที่มองมาที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าเรียบนิ่งจนฉันเดาไม่ออกว่าเขาจะโกรธฉันไหมถึงได้มองฉันนิ่งขนาดนี้
"เลือด! นายถูกแทง"
ฉันสัมผัสถึงของเหลวที่ไหลผ่านมือจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ
"ยังจะนิ่งอยู่ทำไม รีบไปโรงพยาบาลสิ"
ฉันบอกอย่างร้อนรนแต่เขากลับนิ่งอยู่อย่างนั้นแต่แทนที่จะผละออกเขากลับดันฉันให้ติดผนังข้างๆแล้วเอาตัวเองมาบังเอาไว้สองมือของเขาเท้าเข้ากับผนังขังฉันไว้ในวงแขน
ฉันเหลือบตารอบๆก็เห็นลูซิเฟอร์กับเลเวียธานที่เข้าตะลุมบอนกับพวกไอ้บึกตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ถึงว่าเขาจึงได้เฉยอยู่
นี่แอสโมดิวส์เขาเอาตัวบังฉันไม่ให้โดนลูกหลงจากพวกนั้นหรือเปล่านะ ฉันเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาอีกครั้งซึ้งมันก็เหมือนเคยเพราะเขามองฉันอยู่ก่อนแล้วทำให้ฉันมองตาเขาที่สะท้อนเงาฉันอยู่
"นายไหวไหมเลือดยังไหลอยู่เลย"
ฉันดึงผ้าลูกไม้ที่ใช้รวบผมไว้ปล่อยให้ผมยาวสลวยลงมา แล้วใช้ผ้าลูกไม้มากดแผลที่หลังบ่าของเขา โดยที่ฉันต้องเอื้อมมือข้างนึงใต้วงแขนของเขาส่วนอีกมือก็จับบ่าอีกข้างของเขาเอาไว้เพื่อประคองตัวเอง
"อดทนหน่อยนะ นายเจ็บมากหรือเปล่า"
ฉันพูดเสียงสั่นเครือเป็นเพราะฉันแท้ๆเลย บทจะโง่ก็โง่ได้น่าตบจริงๆสุดท้ายก็ต้องมีคนมาเจ็บตัวเพราะฉัน
"นายอย่าเงียบแบบนี้สิฉันใจคอไม่ดีนะ"
ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาของแอสโมดิวส์ด้วยสายตาสั่นระริกกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไปเพราะฉันเป็นต้นเหตุ
"อยู่แบบนี้ดีออก ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก"
จากใบหน้าที่เรียบนิ่งเมื่อกี้ตอนนี้เขาระบายยิ้มบางๆให้ฉันได้เห็นว่าเขายังโอเคอยู่
"ตอนนี้ใจฉันเต้นโคตรแรงเลยรู้ไหม"
- ผู้เขียน
