พนัน

1612 คำ
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก Ep.6 "เจอกันอีกแล้วนะ" ร่างสูงยืนซ้อนร่างฉันจากด้านหลังระหว่างที่ฉันกำลังรอรับเครื่องดื่มจากเคาเตอร์บาร์ ทำให้ฉันต้องหมุนตัวกลับไปมองอย่างสงสัยใคร่รู้ว่าเขาเป็นใคร "นายอีกแล้ว วันนี้ฉันไม่ขาย" ฉันมองหน้าเขาเซ็งๆก่อนจะพูดออกไปถ้าจะมาขอซื้อตัวฉันละก็อย่าหวังเลย "ก็ได้ พรุ่งนี้ฉันค่อยซื้อใหม่ละกัน" อีกฝ่ายตอบยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี "พรุ่งนี้ก็ไม่ขาย แต่ถ้านายรวยมากล่ะก็ช่วยจ่ายหนี้แทนฉันละกัน" "ลองพนันกันไหม ถ้าเธอแทงสนุ๊กลูกสีแดงลงได้ฉันจะให้เธอเลยหนึ่งแสน" กะอีแค่แทงสนุ๊กแค่นี้มันจะยากแค่ไหนกันเชียว ได้มาก็ง่ายๆเลยตั้งหนึ่งแสน "ก็ได้ฉันตกลง" สุดท้ายฉันกับเขาก็มาลงเอยกันที่โต๊ะสนุ๊กที่มีลูกกลมๆสีต่างๆ ฉันไม่รู้หรอกว่ามันเล่นยังไงแต่ดูจากโต๊ะข้างๆแล้วไม่น่ายาก "เอาเลยสิ" เขายื่นไม้สนุ๊กมาให้ฉัน ฉันก็รับมันมาแล้วกวาดสายตาดูทิศทางลม องศาความร้อนและการหักเหของแสง ไม่รู้ว่าจะช่วยได้ไหมฉันก็ไม่แน่ใจแค่ให้มันเว่อร์ไปงั้นเหละก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วโน้มตัวลงเลียนแบบคนโต๊ะข้างๆ "นี่นายไม่คิดจะสอนฉันหน่อยเหรอ" ฉันหันไปถามร่างสูงที่ยืนกอดอกโปรยยิ้มอยู่ "ฉันยอมเสียเงินแล้ว ยังจะให้ฉันสอนเธออีกเหรอ" "เชอะ!คนไร้น้ำใจ" ฉันโน้มลงไปกับโต๊ะสนุ๊กน้อยๆสองมือสั่นระริกอย่างตื่นเต้น ฉันเล็งด้วยสายตาชนิดที่ว่ากล้องปืนไรเฟิลยังต้องกราบ พอได้ตามความต้องการแล้วฉันก็ออกแรงส่งไปที่ไม้สนุ๊กทันทีก่อนที่มันจะลอยละลิ่วไปยังโต๊ะตรงข้าม อ้าวฉิบหายล่ะ! ฟิ้ววววว โป๊กกกกกก!!! เสียงดังราวแผ่นดินแตกแยกตัวออก ทำให้ฉันตาเบิกกว้างขึ้นทันที พระเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งมันไปโดนหัวล้านๆแวววับของใครบางคนเข้าอย่างจัง คุณพระ! มันคงจะจับฉันฉีกเป็นสองท่อนแน่ "ใครมันอยากตายว่ะ! ถึงโยนไม้มาใส่หัวกู" ชายร่างบึกบึนท่าทางน่ากลัวตะวาดลั่นเล่นเอาฉันถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อสายตาน่ากลัวๆของมันมองจ้องมาที่ฉันเขม็ง "คนนี้" ฉันชี้ไปที่ร่างสูงที่ยืนข้างๆเขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างงงๆก่อนที่เขาจะเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเองเพื่อย้ำอีกครั้งว่าใช่เขาแน่หรือเปล่า ฉันเลยตอบรับน้ำใจของเขาในครั้งนี้ด้วยการพยักหน้าหงึกหงักแล้วส่งยิ้มไปเบาๆ "มึงมันหาที่ตายแล้ว" ไอ้ร่างบึกเดินปรี่เข้ามาใกล้จนฉันต้องถอยกรูดจนติดกับโต๊ะด้านหลัง น่ากลัวมากพ่อถ้าจะหน้าตาฆาตกรขนาดนี้ "มึงใช่ไหม ที่โยนไม้มาโดนหัวกู" ไอ้บึกจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็งพร้อมโชว์หักไม้สนุ๊กเป็นสองท่อนในมือเดียว เล่นเอาฉันเขาทรุดไปทันที "เออ กูเอง" ร่างสูงกระตุกยิ้มเขาไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวไอ้บึกเลยสักนิดผิดกับฉันที่สั่นเป็นเจ้าเข้า ถ้ามีใครสักคนบ้าหวยคงจะยกพานธูปเทียนพร้อมน้ำแดงมาขอเลขแน่ๆ "มึงตาย!" ไอ้บึกประกาศกร้าวง้างมือขึ้นหมายจะซัดใบหน้าหล่อๆของอีกฝ่าย แต่คงเป็นเพราะความดีที่มีล้นเหลือของฉันทำให้ฉันต้องตะโกนออกไปก่อนที่ไอ้บึกจะได้ใช้หมัดปะทะกับใบหน้าของอีกฝ่าย "เดี๋ยว!" ฉันร้องห้ามทำให้ผู้คนต่างหันขวับกันมามองฉันกันเป็นตาเดียว ฉันเลยชันตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆขาที่สั่นจนแทบจะล้มซ้ำไปอีกรอบเลยต้องเกาะโต๊ะเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง โอ๊ยอีลูกแพร์เอ้ย! หาเหาใส่หัวแท้ๆแถมเหาตัวเท่าช้างอีกต่างหาก "มึงเป็นใครว่ะ!" เสียงตะคอกของมันทำให้ฉันถึงกับหลับตาปี๋ พูดว่ะพูดเว้ยไม่พอยังขึ้นมึงใส่ฉันอีกฉันยิ่งบอบบางอยู่น๊าไอ้หัวลูกนิมิตวัดสามโคก "คะคือ คุณพี่ค่ะ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ" ฉันหลับตาพูดออกไปแต่ดูว่าจากกะโหลกหนาๆของมันจะไม่ค่อยเข้าใจถึงได้พุ่งตัวมาจะจับฉัน "อย่ายุ่งกับเธอ" เสียงทุ้มเข้มของร่างสูงใบหน้าหล่อเหลา เขาได้เข้ามาขวางฉันเอาไว้นี่ขนาดฉันโยนความผิดให้เขาขนาดนี้เขายังเข้ามาช่วยฉันอีก พ่อเทพบุตรของฉันรู้สึกละอายถึงความชั่วของตัวเองยังไงก็ไม่รู้ "ไอ้เวรนี่!" ผั๊วะ! เสียงหมัดกระทบใบหน้าจนร่างสูงล้มลงไปทุกคนรอบข้างต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นระงมไปทั่ว ฉันตกใจแต่ก็ยังเป็นห่วงร่างสูงจะไปพยุงเขาแต่กลับถูกไอ้หัวลูกชิ้นมันดึงผมฉันเอาไว้ แสบมากแม่!หนังหัวจะหลุดอยู่แล้ว "ไม่ต้องห่วงมึงก็โดน" ฉันส่ายหัวรัวๆมองที่มือของไอ้หัวมังคุดกำลังจะง้างฟาดลงมาบนหน้าฉัน หนีไปไหนไม่ได้เพราะถูกมันกระชากผมอยู่ จะพูดก็พูดไม่ออกเพราะปากมันสั่นเกินไปทำได้แค่หลับตารอรับฝ่ามือจากมันเท่านั้น "โอ๊ยยยย!! อยากตายหรือว่ะ" ฉันลืมตาขึ้นดูช้าๆ เพราะเมื่อกี้นี้มันไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงไอ้บึกหัวล้านนั่นร้องโอดโอ๊ย เพราะแอสโมดิวส์ยึดข้อมือของมันเอาไว้แล้วบิดจนเกือบหัก "ปล่อยคนของกูซะ ถ้ามึงยังอยากเดินออกไปดีๆ" น้ำเสียงเยือกเย็นผิดจากที่เขาแสดงให้ฉันเห็นจากที่ผ่านมามันดูน่ากลัวขึ้นทันที "ปีศาจมายุ่งไรว่ะ! แค่จะสั่งสอนไอ้พวกนี้ที่มันกล้าโยนไม้สนุ๊กมาโดนหัวก็เท่านั้น" ไอ้หัวปลาดุกชนเขื่อนพูดขึ้นพร้อมปรายตามามองฉันส่วนร่างสูงที่โดนต่อยไปเมื่อกี้มีลูกน้องพวกมันจับเอาไว้อยู่ "มึงไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับคนของกู ปล่อยมือสกปรกของมึงได้แล้ว" แอสโมดิวส์เหล่มองที่มือของไอ้บึกที่ยังคงกระชากผมฉันไว้แน่นตอนนี้ส่วนหัวฉันแทบไม่มีความรู้สึกแล้วอาเมน (T_T) "โอ๊ยยยย! กูปล่อยแล้ว" เมื่อไอ้บึกมันยังคงลีลาแอสโมดิวส์เลยหักมือมันดังกร๊อบ ฉันนี่ทึ่งเลยนี่ฉันอยู่กับเขาไปได้ยังไงเนี๊ยไม่โดนหักคอก็บุญแค่ไหนแล้ว พลั๊ก! ไอ้บึกมันออกแรงเหวี่ยงฉันไปด้านข้างก่อนมันจะปล่อยผมฉันแต่โชคดีที่แอสโมดิวส์คว้าฉันเอาไว้ก่อนที่ฉันจะล้มหน้าทิ่มพื้น ฉึก! กรี๊ดดดดดดดดด ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นจากรอบๆแค่ฉันเงยหน้าขึ้นมาดูก็เห็นใบหน้าของแอสโมดิวส์ที่มองมาที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าเรียบนิ่งจนฉันเดาไม่ออกว่าเขาจะโกรธฉันไหมถึงได้มองฉันนิ่งขนาดนี้ "เลือด! นายถูกแทง" ฉันสัมผัสถึงของเหลวที่ไหลผ่านมือจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ "ยังจะนิ่งอยู่ทำไม รีบไปโรงพยาบาลสิ" ฉันบอกอย่างร้อนรนแต่เขากลับนิ่งอยู่อย่างนั้นแต่แทนที่จะผละออกเขากลับดันฉันให้ติดผนังข้างๆแล้วเอาตัวเองมาบังเอาไว้สองมือของเขาเท้าเข้ากับผนังขังฉันไว้ในวงแขน ฉันเหลือบตารอบๆก็เห็นลูซิเฟอร์กับเลเวียธานที่เข้าตะลุมบอนกับพวกไอ้บึกตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ถึงว่าเขาจึงได้เฉยอยู่ นี่แอสโมดิวส์เขาเอาตัวบังฉันไม่ให้โดนลูกหลงจากพวกนั้นหรือเปล่านะ ฉันเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาอีกครั้งซึ้งมันก็เหมือนเคยเพราะเขามองฉันอยู่ก่อนแล้วทำให้ฉันมองตาเขาที่สะท้อนเงาฉันอยู่ "นายไหวไหมเลือดยังไหลอยู่เลย" ฉันดึงผ้าลูกไม้ที่ใช้รวบผมไว้ปล่อยให้ผมยาวสลวยลงมา แล้วใช้ผ้าลูกไม้มากดแผลที่หลังบ่าของเขา โดยที่ฉันต้องเอื้อมมือข้างนึงใต้วงแขนของเขาส่วนอีกมือก็จับบ่าอีกข้างของเขาเอาไว้เพื่อประคองตัวเอง "อดทนหน่อยนะ นายเจ็บมากหรือเปล่า" ฉันพูดเสียงสั่นเครือเป็นเพราะฉันแท้ๆเลย บทจะโง่ก็โง่ได้น่าตบจริงๆสุดท้ายก็ต้องมีคนมาเจ็บตัวเพราะฉัน "นายอย่าเงียบแบบนี้สิฉันใจคอไม่ดีนะ" ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาของแอสโมดิวส์ด้วยสายตาสั่นระริกกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไปเพราะฉันเป็นต้นเหตุ "อยู่แบบนี้ดีออก ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก" จากใบหน้าที่เรียบนิ่งเมื่อกี้ตอนนี้เขาระบายยิ้มบางๆให้ฉันได้เห็นว่าเขายังโอเคอยู่ "ตอนนี้ใจฉันเต้นโคตรแรงเลยรู้ไหม"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม