รอยสัก

1474 คำ
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก Ep.5 แกร๊ง! เสียงเปิดประตูจากหน้าห้องน้ำทำให้ฉันต้องหันขวับกลับไปมองอย่างไม่พอใจ "ไม่มีมารยาทไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง" ฉันมองลูซิเฟอร์ที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างหน้าตาเฉย "อย่าลืมว่านี่มันบ้านฉัน" อีกฝ่ายตอบนิ่งๆได้น่าตบมาก "แล้วไง ก็ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ฉันมีสิทธิ์ในห้องน้ำนี้" ฉันเบะปากอย่างไม่สบอารมณ์ถ้าเกิดฉันกำลังอาบน้ำอยู่แล้วพวกเขาดันเปิดเข้ามาได้ตามใจชอบฉันก็แย่สิฉันยิ่งบอบบางอยู่ด้วย "เธอก็อยู่ไปสิ" เขาเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหันหลังถอดเสื้อยืดออกแล้วแขวนมันเอาไว้ "จะทำอะไรน่ะ! นี่ฉันนั่งหัวโด่อยู่ไม่เห็นเหรอ" "ฉันจะอาบน้ำหรือเธอจะอาบให้ฉัน" "เฮอะ! ฉันดูเหมือนว่างหรือไง โอ๊ะ! นั่นรอยสักนายเหรอ?" ฉันชี้ไปที่รอยสักใหญ่ๆบนแผ่นหลังของเขาจนเจ้าตัวถึงกับเลิกคิ้วน้อยๆ "รูปปีกเหรอ? อย่าบอกนะว่า...." ฉันมองดูอย่างพินิจพิเคราะห์อยู่สักพักก็นึกขึ้นมาได้จากรูปปีกที่ใหญ่พอสมควรดูเท่และลึกลับมีเสน่ห์ยิ่งอยู่บนตัวของคนนิ่งเงียบเย็นชาแบบลูซิเฟอร์แล้วมันยิ่งทำให้ดูดีขึ้นอีกเป็นร้อยเท่า ฉันมั่นใจได้เลยว่านี่คงเป็นรอยสักของ ​ "ปีกอีแร้งเรอะ!" ฉันพูดออกมาอย่างตื่นตกใจ มันใช่เลยคนน่ากลัวๆแบบเขามันเหมาะกับปีกอีแร้งที่คอยจิกซากศพซะจริงๆ หากแต่อีกฝ่ายกลับหมุนตัวมาจ้องฉันด้วยสีหน้าหงุดหงิด "อีแร้ง?" เขาทวนซ้ำอีกครั้งพร้อมหรี่ตาลงอย่างกับจะให้ฉันตอบเขาให้มั่นใจ "อ้าว ไม่ใช่เหรอ" ฉันขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมไม่ใช่อีแร้งได้ไงหน้าตาดูเลวๆแบบนี้คงไม่ใช่ปีกนกกระยางแน่ฉันมั่นใจ "มันคือปีกของฉัน" ลูซิเฟอร์ยกยิ้มมุมปากนิดๆเขาก้าวเข้ามาหาฉันช้าๆอย่างกับฆาตกรโรคจิต "ละแล้วไงฉันไม่เข้าใจ" "ปีกของลูซิเฟอร์" ฉันกระพริบตาปริบๆสมองกำลังระดมความคิดอยู่ สงสัยฉันจะคิดนานไปหน่อย คนตัวสูงถึงกับถอนหายใจยาวอย่างเอือมๆ "นี่ไม่รู้จริงดิ" "เออดิ หรือนายมีกูเกิลให้ฉันหาความหมายป่ะฉันแค่ถามว่าปีกอะไรนายก็ช่วยตอบง่ายๆแค่เนี๊ย มันยากนักเหรอ" ฉันยืนเท้าสะเอวมองคนตรงหน้าที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้ นี่ฉันผิดตรงไหนแค่บอกว่าปีกนกกาหรือนกเอี้ยงแค่นี้มันยากตรงไหนก็ไม่ได้อยากจะรู้ขนาดนั้นสักหน่อยโธ่! "โง่" คำพูดเรียบนิ่งจากใบหน้าเย็นชาของเขาแต่มันชั่งบาดใจฉันจนแทบเข่าทรุด "ปีกลูซิเฟอร์ ถ้าเธอว่างก็ไปค้นกูเกิลเอา" "แต่.." ฉันอ้าปากจะเถียงแต่เขากลับยกมือขึ้นห้ามซะก่อนมันเลยทำให้ฉันเห็นรอยสักบนฝ่ามือของเขา "ตรงนี้ก็มีด้วย" ฉันจับมือของเขามาเพ่งดูอย่างไว รอยเส้นที่เหมือนเครื่องหมายหรืออะไรสักอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ ​ "ประตูลูซิเฟอร์" "หื้อ? ทำไมรอยสักต้องมีชื่อนายร่วมไปด้วยตลอดเลยไม่ใช่ว่าอุปโลกน์ขึ้นเอาเองหรอกนะ" ฉันเหลือบตามองคนตัวสูงอย่างจับผิด จนเขาสะบัดมือออกอย่างแรงเล่นเอาหัวฉันแทบทิ่ม "พูดไปคนโง่ๆแบบเธอคงไม่เข้าใจ" ฉันถูกไล่ให้ออกมาจากห้องน้ำนั่งหน้าสลอนอยู่ใจกลางห้อง จนร่างสูงที่เดินออกมาจากห้องฝั่งตรงข้ามเดินมานั่งโซฟาข้างๆฉัน "นี่เธอมาเป็นทาสหรือมาเป็นแขกของบ้านนี้กันวะ" เลเวียธานมองฉันนิ่งๆแถมนั่งกระดิกหางเอ้ย! เท้าอย่างสบายใจ "โทษนะเขาเลิกทาสมาเป็นชาติแล้วเถอะ อย่าโชว์โง่" เลเวียธานส่งเสียงฮึดฮัดขึ้นทันที "ไม่ยักรู้ว่าเธอจะสนิทกับไอ้ธานขนาดนี้" แอสโมดิวส์เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันรอยยิ้มหวานๆของเขาทำให้บรรยากาศดีขึ้นเป็นกองเลย "ไม่สนิท" ฉันตอบทันควันแล้วส่งยิ้มหวานกลับไปคงมีแต่แอสโมดิวส์นี่เหละที่ฉันยังเห็นความเป็นคนจากเขาได้อยู่ "เอ่อ..ถ้าฉันจะขอถามอะไรนายสักอย่างจะได้ไหม" "ไม่ได้" "ฉันไม่ได้ถามนายย่ะไอ้หัวขวาน" ฉันหันไปมองเลเวียธานตาเขียวปั๊ดจนเขาแทบจะพุ่งมาบีบคอฉันแล้วถ้าแอสโมดิวส์ไม่ห้ามเอาไว้ พ่อพระของลูกแพร์ (^_^) "ไอ้ดิวส์มึงให้ท้ายยัยนี่มากไปแล้ว แม่งเหลิงหมด" ฉันหันไปแลบลิ้นใส่เลเวียธานที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากกัดฟันและด่าฉันทางสายตาเท่านั้น จนแอสโมดิวส์หัวเราะออกมาเบาๆเล่นเอาใจฉันกระตุกวูบขึ้นทันที "ว่ามาสิ จะถามอะไร" คนตัวสูงยกยิ้มมุมปากบางๆแล้วถามฉันอย่างตั้งอกตั้งใจ "รอยสักน่ะ คือเมื่อกี้ฉันบังเอิญเห็นรอยสักของลูซิเฟอร์" "เธอไปแอบดูรอยสักไอ้เฟอร์มันเหรอ โห้ย!ไรอ่ะหน้าไม่อายจริงๆ" เลเวียธานส่ายหัวอย่างระอาจนฉันต้องรีบแก้ต่างให้ตัวเอง "เปล่าสักหน่อยเขามาถอดให้เห็นเองต่างหาก" "วุ้ยโรคจิต" ฉันกำลังจะใช้กำปั้นทุบเข้าที่หน้าของเลเวียธานสักตุบสองตุบแต่ต้องหยุดชะงักซะก่อน เพราะนึกขึ้นได้ว่าแอสโมดิวส์นั่งมองอยู่ฉันเลยต้องลดกำปั้นลงแล้วยิ้มเจื่อนๆ "รอยสักไอ้เฟอร์มันทำไมเหรอ" "รูปปีกคือปีกอะไรเหรอ และที่ฝ่ามือด้วยมันมีความหมายหรือเปล่า" ฉันตอบแอสโมดิวส์ "รอยสักก็สื่อความหมายถึงตัวตนอยู่แล้วหนิ รูปปีกก็คือปีกของลูซิเฟอร์ถ้าเธอเคยอ่านมาก็จะรู้ สัญลักษณ์ตรงฝ่ามือก็คือสัญลักษณ์ของประตูลูซิเฟอร์ รอยสักบ่งบอกถึงสัญลักษณ์ของตัวตนปีศาจพวกเราสองคนก็มีรอยสักสัญลักษณ์ที่บงบอกถึงปีศาจแต่ละตนไม่ต่างจากไอ้เฟอร์หรอกนะ" คำอธิบายยาวเหยียดของแอสโมดิวส์ทำให้ฉันได้เข้าใจ สรุปว่าพวกเขาคือปีศาจตั้งแต่ชื่อไปถึงสันดานเลยว่างั้นถึงได้สักย้ำกันขนาดนี้ "งั้นนายก็มีรอยสักด้วยสิ ฉันขอดูหน่อย" ฉันเขยิบไปใกล้เลเวียธานถกเสื้อของเขาขึ้นอย่างเร็ว กราดมองไปทั่วแพงอกและหน้าท้องแน่นปึกของเขาอื้อหื้อ ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ "ทะทำ อะอะไรของเธอว่ะ" เลเวียธานตะครุบมือฉันเอาไว้ท่าทางตื่นตกใจของเขาทำให้ฉันรีบปล่อยมือจากเสื้อเขาอย่างกับถูกไฟลน "อะไรแค่นี้ก็ต้องโกรธจนหน้าแดงด้วย" ฉันบ่นออกมาเบาๆเจ้าตัวถึงกับเอามือลูบหน้าแล้วลุกขึ้นเข้าห้องไปทันที ฉันหยุดคิดแล้วหันกลับมานั่งตามปกติก็ถูกสายตาเจ้าเล่ห์ของแอสโมดิวส์จ้องมาที่ฉันอยู่แล้ว "เอ่อ..คือจริงๆฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกนะ" ฉันรีบปฎิเสธทันทีเดี๋ยวเขาจะคิดว่าฉันเป็นโรคจิตอย่างที่เลเวียธานพูด แต่คนตรงหน้ากลับระบายยิ้มออกมาพร้อมกับคำพูดของเขาที่ทำให้ฉันถึงกับหน้าเห่อร้อนไปทันที "เธอจะดูของฉันไหมล่ะ แต่ต้องเข้าไปดูในห้องฉันนะ" ใครบอกว่าแอสโมดิวส์ไม่ร้ายฉันขอยืนยันตรงนี้ได้เลยว่าหมอนี้ร้ายลึกสุดๆ "แหะๆเกรงใจจังเลย ไม่ต้องลำบากนายหรอกเนอะ" "ไม่ลำบากฉันหรอกแต่เสียแรงนิดหน่อย" คำพูดล่อแหลมทำให้ฉันคิดดีไม่ได้เลยเสียแรงอะร๊าย แค่ดูรอยสักเฉยๆเอ๊งงงง "จะนั่งอู้อยู่ตรงนี้หนี้เธอคงลดตามเวลาหรือไง" น้ำเสียงทุ้มเข้มเย็นชาดังมาจากข้างหลังฉันจนต้องหันกลับไปมองอย่างช่วยไม่ได้ "รู้แล้ว ไหนอ่ะชุดหรือใส่ชุดเดิมน้ำไม่ต้องอาบดี" ฉันนั่งกอดอกให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครเป็นลูกหนี้ เจ้าหนี้ก็ต้องบริการหน่อยเซ่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลูซิเฟอร์เดินไปหยิบชุดๆนึงมาก่อนจะโยนมาให้ฉัน สาบานว่านี่ชุดไม่ใช่ไปขโมยผ้าที่ยังตัดไม่เสร็จมาแบบนี้เลือกชุดดีๆให้ใส่มันจะทำให้ตังค์ในกระเป๋านายแฟ็ปหรือไง หึ!เดี๋ยวจะได้รู้ว่าลูกแพร์คนนี้เตรียมแผนเซอร์ไพรส์ไว้ยังไง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม