ตอนที่11 น้องป่วย

1165 คำ
"หนูเอย" เฟยต้านเอ่ยเรียกเด็กสาวที่นอนหลับใหลอยู่บนอกด้วยโดนพิษไข้เล่นงาน เหตุเกิดจากที่เค้าพรากความสาวจากเธอไปในเมื่อเช้า "ไอ้ลีไอ้ย๊ง" เฟยต้านตะโกนจนลั่นส่งเสียงแผดคำรามเรียกหาลูกน้อง โดยที่ตัวเองยังไม่สวมเสื้อผ้าอาภรณ์ให้เรียบร้อย มีแค่ผ้าห่มผืนหนาปกคลุมทาบทับทั้งตัวเค้าและเอิงเอย ย๊งกลับลีที่ตรวจความเรียบร้อยภายในบริเวณเพนท์เฮ้าส์ ทั้งอบรมบอดี้การ์ดทุกคนในช่วงเช้า ต้องละทิ้งทุกอย่างรีบไขกุญแจสำรองเข้ามาด้วยความลนลานกลัวว่าผู้เป็นนายจะได้รับบาดเจ็บตรงไหน "เอ่อ…นะ นายเรียกพวกผมมีอะไรให้รับใช้แต่เช้าหรอครับ" ย๊งกับลีคู่หูรีบหมุนตัวหันหน้ากลับไปทางประตูที่พวกเค้าเข้ามาเมื่อสักครู่ ทุกอย่างภายในห้องตอนนี้มีชัดเจนที่สุด ทั้งเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย ทั้งคนทั้งสองที่ยังนอนทาบทับเกยก่ายไม่ยอมออกหากจากกัน "ในที่สุดมึงกับกูก็มีนายหญิงสะทีนะแถมน่ารักสะด้วย" "ไอ้พวกเวรไปตามหมอมาเห็นไหมเมียกูไม่สบายอยู่เนี่ย" "ห๊ะ!…มะ เมีย"เสียงทั้งสองสอดประสานอย่างพร้อมเพรียงด้วยความตกใจ ทุกอย่างที่เฟยต้านพูดพวกเค้าแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ทั้งย๊งและลีมองหน้าจ้องตากันไปมาอย่างเลิ่กลั่กสุดท้ายก็ยิ้มหัวเราะร่าวิ่งปู๊ดออกมาข้างนอก ย๊งกดโทรศัพท์โทรหาคุณหมออาชาด้วยความเร็วขืนชักช้ามีหวังโดนไล่ตะเพิดแน่ๆ "ใครเป็นอะไรอีกเนี่ย"อาชาที่กดรับสายส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายที่ไอ้คุณชายเอาแต่ใจเรียกหาเค้าอีกแล้ว เพียงชั่วอึดใจรถยนต์หมอหนุ่มรูปหล่อก็ขับเคลื่อนเข้ามาภายในบริเวณเพนท์เฮ้าส์ด้วยความเร็ว เค้าก้าวเข้ามาภายในบริเวณห้องนอนอย่างถือวิสาสะโดยลืมเคาะประตูก่อนเข้าห้อง "เห้ย!!ไอ้เวรเฟยมึงทำอะไรน้อง" อาชาที่เดินเข้ามาเห็นสภาพของเอิงเอยเด็กสาว เนื้อตัวตั้งแต่ช่วงคอลงมาถึงเนินอกช้ำแดงม่วงเกิดจากแรงรักแรงขบกัดฝีมือเฟยต้าน "มึงรีบมาดูหนูเอยก่อน" อาชาส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอากับความเอาแต่ใจของไอ้คุณชาย ดุสิเนื้อตัวน้องช้ำไปหมด ทำยังกะคนไม่เคยผสมพันธุ์เอาสะน้องช้ำไปทั้งตัวจนเค้าเหนื่อยหน่ายแทน "แผลอักเสบเลยทำให้เป็นไข้ เดี๋ยวกูจัดยาฉีดยาให้แล้วมึงหยุดไป1อาทิตย์จนกว่าน้องจะหายดี" " 1 อาทิตย์มึงบ้าหรอไอ้อาชากูไม่ลงแดงตายก่อนรึไง" "ถ้ามึงไม่สงสารไม่รักหนูเอยก็แล้วแต่มึงอยากเอาก็เอา กูไม่ห้าม" เอิงเอยนอนหลับตาพริ้มด้วยร่างกายที่อ่อนล้า พิษไข้ทำให้ร่างกายของเธออ่อนแอ เด็กสาวที่เคยตัวขาวในตอนนี้มีแต่รอยช้ำเนื้อตัวแก้มขาวๆที่เคยสวยใสมันกลับแดงก่ำอย่างน่าสงสาร "กูกลับก่อนถ้าน้องยังไม่ดีขึ้นรีบโทรหากู" "เป็นห่วงจริงนะสมบัติของกูเนี้ย"เฟยต้านเอ่ยติดหงุดหงิดที่เห็นอาชาไม่ลุกหนีเดินไปไหนสักที แถมก่อนจะไปยังสั่งนู้นสั่งนี่ยังกะคนนอนป่วยเป็นคนรักของของตัวเองจนเฟยต้านรู้สึกรำคาญตา "เสน่ห์แรงจริงๆขนาดมีเพิ่งผัวไปหมาดๆยังมีหนุ่มๆค่อยเป็นห่วง*ยัยเด็กตัวหวาน*" อื้อ!! เอิงเอยขยับตัวไปมาเธอครางอื๋อด้วยความร้าวระบมไปทั้งตัว เนื้อตัวที่มีเสื้อตัวโคร่งสวมทับปิดกายแค่ตัวเดียวเพราะเฟยต้านอยากให้เธอหายใจได้สะดวก ทำให้เอิงเอยรู้สึกหายใจสะดวก "คะ…คุณเฟยหนูเอยอยากเข้าห้องน้ำค่ะ" เฟยต้านที่ยืนอยู่หน้าระเบียงข้างนอกเค้ารู้สึกเหมือนหูแว่วได้ยินเสียงเอิงเอยเอ่ยเรียกเค้า แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็กลับหลังหันมาดูคนบนเตียงด้วยความเป็นห่วง "หนูเอ่ย" เฟยต้านรีบปรี่เข้ามาช่วยประคองคนร่างเล็กที่ดูท่าทางเหมือนเธอจะลุกไปทำอะไรสักอย่าง "หนูเอยจะไปไหน"เฟยต้านเอ่ยถามพลางเกลี่ยผมเส้นบางทัดเข้ากับหลังหูให้กับคนตัวเล็ก "หนูเอยอยากไปห้องน้ำรบกวนคุณเฟยต้านพาไปได้ไหมคะ" เอิงเอยก้มหน้าก้มตาบอกถึงความต้องการของตัวเองแต่ก็กลัวโดนดุอยู่ไม่น้อย เธอลุกไม่ไหวไปไม่ได้จริงๆจึงเอ่ยอ้อนวอนขอให้เค้าช่วย แค่ขยับร่างกายก็ร้าวไปหมด ฟอด!! อ๊ะ!! "เดียวพี่ช่วยพี่จะเป็นทุกอย่างให้หนูเองในยามที่หนูป่วย"เอิงเอยถูกช้อนอุ้มไปยังห้องน้ำทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมด นี่เค้าลืมกินยาเขย่าขวดรึไงหรือว่าไปกินอะไรผิดสำแดงมาถึงได้ดีจนผิดหูผิดตาขนาดนี้ "อ๊ะ…สะ แสบ" เฟยต้านที่ยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำเค้าถูกไล่ออกมา เพราะเอิงเอยอ้างว่าทำธุระส่วนตัวไม่สะดวก "หนูเอยเป็นอะไร" เอิงเอยที่นั่งทำธุระส่วนตัวบนชักโครกเธอหุบขาปิดน้องสาวที่บวมช้ำแทบไม่ทัน ก็เค้าเล่นโผล่พรวดเข้ามาโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงใครจะไหวตัวปิดทัน "หนูเอยแสบค่ะ" "ขอพี่ดูหน่อยได้ไหมมันช้ำแดงมากรึเปล่าพี่จะได้ซื้อยามาทาให้" สรรพนามที่เปลี่ยนไปความเอาใจใส่เริ่มตามมา จนเอิงเอยใจเต้นด้วยคำพูดแสนหวาน แน่นอนผู้หญิงทุกคนชอบแบบนี้รวมทั้งตัวเอิงเอยด้วย เอิงเอยส่ายหน้าไปมาเพื่อเป็นคำตอบ เล่นเอาเฟยต้านหลุดยิ้มเผยขำเมื่อเห็นอาการของเด็กขี้อาย "มาครับเดี๋ยวพี่เอาทิชชูซับให้" "มะ…ไม่อ๊ะ…" ทิชชูสีขาวถูกเช็ดซับด้วยมือสากที่ไม่ยอมฟังคำทัดทาน เฟยต้านโน้มใบหน้าเข้าไปหาคนตาแป๋วอีกครั้งดวงตาสุกใสทั้งสองข้างมันเต็มไปด้วยภาพของเค้า ใบหน้าใสเริ่มเห่อแดงเมื่อถูกจดจ้องนานๆ อุ๊บ~อื้ม ในเมื่อมีอะไรไม่ได้เป็นอาทิตย์ขอให้เค้าได้จูบหน่อยแล้วกัน เอิงเอยที่ไม่ทันตั้งตัวกลับสะดุ้งจนหาที่ยึดไว้แทบไม่ทัน เฟยต้านทั้งจูบทั้งช้อนอุ้มเพื่อนำพาคนตัวเล็กออกจากห้องน้ำ สุดท้ายก็มาปล้ำจูบเธอบนเตียงขนาดคิงไซส์อีกครั้ง เฟยต้านนั่งบนเตียงแต่เอิงเอยนั่งบนตัก เฟยต้านแทบจับคนตัวเล็กฟัดในนาทีนี้ นี่ถ้าไม่รักไม่ห่วงเค้าคงจัดการเธอไปแล้ว
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม