เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
1672 คำ
“ทำไมหายออกไปนานจัง...หรือว่าเกิดอะไรขึ้น...”
คิรินที่เริ่มกระวนกระวายใจเมื่อเมฆาไม่เดินกลับมาสักที เธอชะเง้อมองหาเขาแต่กลับไม่มีวี่แววเลยลุกเดินตามออกไป
“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ?”
พนักงานเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าคิรินเหมือนกำลังมองหาใครอยู่
“เธอเห็นลูกค้าผู้ชายหล่อๆตัวสูงๆไหม ฉันว่าเขาเดินออกมาทางนี้...”
“อืม...ไม่เห็นมีนะคะ อ้อ เห็นมีรถคันหนึ่งพึ่งขับออกไป อาจจะใช่นะคะ”
“ห๊ะ!? บ้าจริง!!!”
พอได้ยินแบบนั้นคิรินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไปหาเมฆาแต่กลับพบว่าเขาไม่ได้เปิดเครื่องเอาไว้
“โอ๊ย!!! ไปไหนทำไมไม่บอกเนี่ย!! นี่วันเกิดฉันนะ!!”
หญิงสาวแสนสวยที่คิดว่าวันนี้อาจถูกเผด็จศึกเพราะเป็นวันสำคัญของเธอกลับต้องผิดหวังเมื่อคู่หมั้นที่หมั้นกันมาแล้วร่วม 3 ปีไม่เคยพูดถึงค่ำคืนอันแสนหวานเลยสักครั้ง
“อยู่ไหน! เดี๋ยวไปหา!”
คิรินตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนหนุ่มคนสนิทของเธอแทน เพราะคงเดินเข้าไปนั่งทานคนเดียวต่อไม่ได้แล้ว ก่อนจะเดินเข้าไปจ่ายเงินนั่นยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดเข้าไปอีก และไม่นานเธอก็มาถึงผับหรูที่เพื่อนๆของเธอรอกันอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“มาแล้วๆๆๆ เจ้าของวันเกิด วู้วๆๆๆๆๆๆ”
“หลบไปเลย คนยิ่งหงุดหงิดอยู่”
คิรินเดินหน้างอเข้ามาพร้อมชักสีหน้าใส่เพื่อนๆของเธอก่อนจะเดินมานั่งลงพร้อมสั่งเครื่องดื่มชุดใหญ่มาเพิ่มอีก เมื่อยังไงวันนี้ก็วันเกิดของเธอ เธอขอปลดปล่อยให้สุดๆไปเลยสักวัน
“เป็นไร ทำไมหน้างอแบบนั้นล่ะ?”
วีระ เพื่อนชายคนสนิทของคิรินเดินเข้ามานั่งลงข้างๆเธอแล้วถามขึ้น
“ก็เมฆาน่ะสิ! อยู่ดีๆก็หายหัวไปปล่อยให้ฉันนั่งรออยู่ที่โต๊ะคนเดียว! ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห”
คิรินระบายออกมาเมื่อมีแค่วีระเท่านั้นที่เธอสามารถระบายเรื่องราวต่างๆด้วยได้ ส่วนวีระที่พอได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกเซ็งทันทีเมื่อคนที่ทำให้คิรินเป็นอย่างนี้ได้นั้นไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่น
“ก็เลิกไปเลยสิหมอนั่นน่ะดูไม่สนใจเธอด้วยซ้ำ”
“พูดอะไร! จะเลิกได้ไงเขาเป็นคู่หมั้นฉันนะ”
“หมั้นก็เลิกได้ ยังไม่ได้แต่งสักหน่อย”
“นี่วี! นายจะมากวนประสาทฉันอีกคนใช่ไหม?”
“เปล่า...นี่ดื่มๆเข้าไป วันนี้วันเกิดเธอควรมีความสุขสิ”
วีระรีบยื่นแก้วเหล้าไปให้คิริน เขาเองก็ไม่อยากทำให้เธอไม่พอใจแต่ก็อดไม่ได้เมื่อเขาทั้งคอยดูแลและคอยเป็นห่วงช่วยเหลือสารพัดแต่คิรินกลับไม่เคยมองเห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักครั้ง ทั้งๆที่เขาก็แสดงออกมาชัดเจนว่าเขาคิดกับเธอมากกว่าเพื่อน
“เฮ้ยๆๆๆๆ ดูซิว่าใครกำลังเดินเข้ามา”
และเสียงพวกเพื่อนชายที่นั่งดื่มอยู่ด้วยกันก็ดังขึ้น เมื่อสาวสวยในชุดสีแดงกำลังเดินเข้ามาในผับ ซึ่งตอนนี้เธอกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนเมื่อนางแบบสาวแสนสวยและกำลังมาแรงสุดๆอย่างเดียร์น่าเดินเข้ามา
“เดียร์น่านี่หว่า ไม่นึกว่าจะได้เจอตัวจริง สวยจริงเว้ยยยย”
“นั่นดิ ลองจีบไหม ใครจีบติดดื่มฟรีปีนึง”
“เอาดิๆๆๆ”
“แต่เห็นว่านางหยิ่งอยู่นะ”
“จริง ฉันก็ได้ยินมาว่าหยิ่งสะบัดเลย”
สาวๆที่ฟังอยู่รีบพากันพูดเสริมเมื่อต่างก็อิจฉาความสวยความฮอตแถมเซ็กซี่ของนางแบบสาว ส่วนหนุ่มๆก็ไม่ได้สนใจเมื่อมันเป็นปกติอยู่แล้วที่พวกเขาจะสนใจเธอ
“ยัยนั่นนี่!...”
คิรินี่เห็นเดียร์น่าถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจ เมื่อจำได้ว่าเดียร์น่าเป็นคนที่ล่มดินเนอร์ในวันนี้ของเธอ
“รู้จักเหรอ ปกติเธอไม่สนใจคนอื่นนี่”
วีระถามขึ้นพร้อมกับหันไปมองเดียร์น่าที่เดินเข้าไปในโซนวีไอพีที่มีคนกลุ่มหนึ่งนั่งดื่มอยู่ก่อน เขามองร่างบางที่ก้าวเดินอย่างเย้ายวนใจทำเอาหัวใจของเขากระตุกอย่างห้ามไม่ได้
“นายก็สนใจล่ะสิ หึ! พวกผู้ชาย...”
คิรินพูดขึ้นเมื่อแค่มองเธอก็รู้แล้วว่าวีระเองก็สนใจเดียร์น่าไม่ต่างจากคนอื่นๆ
ส่วนทางด้านเดียร์น่า หลังจากสงบสติอารมณ์ได้เธอก็มาหาผู้จัดการของเธอที่ผับ เพราะอันที่จริงวันนี้เธอมีนัดคุยเรื่องการจ้างงานพรีเซนเตอร์จากบริษัทใหญ่ซึ่งผู้จัดการของเธอก็นัดให้เธอมาเจอที่นี่
“น้องเดียร์น่า! มาได้เวลาพอดีเลย มานี่เร็วๆเข้า”
เสียงอันแสบหูของ ปันปัน ผู้จัดการสาวประเภทสองของเดียร์น่าดังขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาหานางแบบสาวเมื่อวันนี้เป็นการเจรจาเพื่อให้ได้งานใหญ่ถึงยอมรับนัดให้มาเจอกันที่ผับนี้
“ทำไมต้องนัดมาคุยที่นี่ด้วยคะ ปกติก็แค่รับงานผ่านพี่ปันปันก็จบแล้วนี่”
เดียร์น่าถามขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดี เพราะวันนี้เธอเจอเรื่องแย่ๆมา
“โธ่ ก็งานนี้กระเป๋าหนักมากๆๆนะสิคะ คุยแค่ไม่นานก็กลับแล้ว”
ปันปันบอกออกมาพร้อมกับรีบดันร่างบางของเดียร์น่าเข้าไปในห้องวีไอพีที่ตอนนี้มีพวกชายรุ่นใหญ่กำลังพูดคุยหัวเราะสนุกสนานอยู่
“เดียร์น่า! เสี่ยไม่นึกว่าจะมาจริงๆ มาๆๆๆ นั่งนี่เลยๆๆๆ”
เสี่ยนนทชัย หรือ เสี่ยนนท์ เจ้าพ่อบริษัทอสังหาริมทรัพย์ระดับประเทศที่มีธุรกิจเงินกู้นอกระบบเป็นธุรกิจหนุนหลังรีบกวักมือเรียกให้เดียร์น่าเข้าไปหา ทำเอาเดียร์น่าได้แต่ยืนนิ่งมองไปที่ปันปันอย่างมีคำถาม
“ไปสิคะน้องเดียร์น่า แค่นั่งข้างๆไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
ปันปันรีบดันร่างบางของเดียร์น่าให้ไปนั่งข้างเสี่ยนนทชัย ซึ่งเดียร์น่าที่อยากปฏิเสธแต่กลับต้องนั่งลงตามแรงดันของผู้จัดการส่วนตัว
“เอานี่ๆๆๆ เสี่ยสั่งมาเพื่อหนูเดียร์น่าโดยเฉพาะเลยนะ”
เครื่องดื่มสีสวยถูกยื่นให้กับเดียร์น่าที่รับมาอย่างมึนงง ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไหนว่ามาคุยธุรกิจแต่นี่เหมือนมาเที่ยวเอนเตอร์เทนพวกเสี่ยๆมากกว่า
ส่วนปันปันก็พยายามฉีกยิ้มเพราะถ้างานนี้เสี่ยนนทชัยยอมเซ็นสัญญานั่นหมายถึงเงินก้อนใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยได้มาจะถูกโอนเข้าบัญชีบริษัทซึ่งจะทำให้มีกำไรมากมายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“พรุ่งนี้เอาสัญญามาให้เสี่ยเซ็นได้เลยปันปัน”
เสี่ยนนทชัยที่เห็นว่าปันปันสามารถทำให้เดียร์น่ามานั่งเอนเตอร์เทนเขาได้แบบนี้เลยตอบตกลงจ้างงานทันทีพร้อมกับยกแขนขึ้นโอบกอดไปที่ร่างบางของเดียร์น่าหลังจากเห็นว่าเธอยกแก้วเครื่องดื่มที่เขาจัดไว้ให้พิเศษนั้นเรียบร้อยแล้ว
พรึ่บ!!
“เสี่ยทำอะไรน่ะ!”
เดียร์น่าถึงกับลุกขึ้นทันทีที่ถูกแตะต้องตัว สองตากลมโตบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจที่ถูกจาบจ้วงแบบนี้
“อะไรกัน แค่โอบนิดโอบหน่อยจะเป็นไรไป”
เสี่ยนนทชัยบอกขึ้นพร้อมกับมองไปที่ปันปันอย่างมีคำถาม เมื่อใครๆต่างก็รู้ว่าที่ต้องมาที่นี่วันนี้ก็เพราะสาเหตุอะไร
“เอ่อ น้องเดียร์น่าคะ แค่นิดหน่อยอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะคะ”
“พี่ปันปัน!!”
เดียร์น่าถึงกับไม่อยากเชื่อว่าปันปันจะพูดแบบนี้ออกมา เธอมองไปที่ผู้จัดการอย่างผิดหวัง ก่อนจะเดินหนีออกจากห้องวีไอพีทันทีจนปันปันรีบวิ่งตาม
“หึ! ทำเป็นเล่นตัว ลองไม่มีงานเดี๋ยวก็คลานกลับมาเอง”
เสี่ยนนทชัยพูดขึ้นพร้อมกับหันไปยิ้มกับพวกที่เหลืออยู่ในห้องแล้วสนุกสนานกันต่อ เมื่อเขาเองก็ค่อนข้างมีอิทธิพลในแวดวงบันเทิง แค่ตัดอนาคตของผู้หญิงคนเดียวมันง่ายยิ่งกว่าปลอกกล้วยเข้าปากเขาอยู่แล้ว
หมับ!!
“เดี๋ยวสิคะน้องเดียร์น่า ช่วยพี่สักครั้งเถอะนะ แค่นั่งดื่มเอง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นนะคะ”
ปันปันเดินตามมาจนทัน ก่อนจะคว้าแขนของเดียร์น่าเอาไว้แล้วเอ่ยขอร้อง ส่วนเดียร์น่าทั้งโกรธทั้งเสียใจและเสียศักดิ์ศรีกับสิ่งที่เกิดขึ้นหันมามองปันปันอย่างผิดหวังเมื่อเธอเคยเคารพปันปันแต่คงไม่ใช่อีกแล้ว เธอสะบัดมือปันปันออกอย่างไม่ใยดี
“นั่งเหรอ? เหอะ! พี่คิดว่าเดียร์น่าโง่ถึงขนาดไม่รู้เลยเหรอว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น นี่พี่ปันปันคิดได้ยังไงที่ให้เด็กในสังกัดมาถวายตัวเพื่องานแบบนี้ ไร้จรรยาบรรณสิ้นดี!! เดียร์น่าก็นึกว่าพี่จะแตกต่างจากคนอื่น เดียร์น่าขอยกเลิกสัญญาทั้งหมด!!”
“เดียร์น่า!!...”
พูดจบเดียร์น่าก็สะบัดตัวเดินหนีออกไปทันทีเมื่อร่างกายกำลังผิดปกติและเธอคิดว่าอาจมาจากเครื่องดื่มที่เสี่ยนนทชัยเอาให้ ส่วนปันปันก็ได้แต่มองเดียร์น่าอย่างโกรธเคืองที่กำลังจะทำให้เธอต้องสูญเสียเงินก้อนใหญ่ไปแถมยังต้องมาเสียนางแบบเบอร์หนึ่งแบบเดียร์น่าไปอีก
- ผู้เขียน
