ทันทีที่พิษในกายกวงหมินถูกรีดออกจนหมด เขาก็เท้าขึ้นยันอันฉีจนผงะไปด้านหลัง เสื้อผ้าที่สวมอยู่หลุดรุ่ยเผยให้เห็นเรือนร่างที่อยู่ในอาภรณ์สตรีงามหรู อันฉีไม่ทันตั้งหลักหงายหลักก้นกระแทกพื้น นางยกมือขึ้นเช็ดมุมปากที่ยังเลอะคราบคาวขาวขุ่น
“เจ้านี่ไม่รู้จักอ่อนโยนเสียบ้าง!” อันฉีต่อว่าแล้วลูบก้นตนเอง
“เหอะ!” กวงหมินไม่สนใจ เขาสวมเสื้อผ้าของตนให้เรียบร้อย “ข้าจำเป็นต้องอ่อนโยนกับคนเช่นเจ้าเรอะ!”
อันฉีส่งเสียงฮึดฮัดไม่พอใจแล้วยันกายขึ้นจากพื้น มือเรียวงามจับแต่งเสื้อผ้าให้เข้าที่ “เจ้าอย่าคิดว่าตนเองเป็นผู้ดูแลร่างทรงแล้วจะทำอะไรตามใจชอบนัก!”
“เรื่องเหล่านี้ข้าต้องใส่ใจหรือไร” กวงหมิงยังคงสบถอย่างไม่สบอารมณ์ หากไม่เพราะถูกลอบทำร้ายเขาจะบาดเจ็บถึงเพียงนี้หรือไร
“ได้! ข้าไม่ยุ่งเรื่องของเจ้าก็ได้ แต่อย่างไรเจ้าเตือนร่างทรงของเจ้าบ้างก็ดี”
“คนของข้า ข้าดูแลเองได้ เจ้าอย่าได้
