อคินนั่งมองดุจฟ้ากำลังวุ่นอยู่ในครัวด้วยสายตาที่แสดงออกชัดเจนว่าเขานั้นรู้สึกดีกับเธอ จนดุจฟ้านั้นทำตัวไม่ถูก พร้อมทั้งนิสัยที่ไม่ชอบให้คนอื่นมาจ้องมองเวลาเข้าครัว จึงทำให้เธอนั้นหยิบจับอะไรก็ไม่ถนัดไปเสียหมด
“คุณไปรอที่ห้องรับแขกก่อนได้ไหมคะ ฟ้าทำอะไรไม่สะดวกเลย”
“ทำไม คุณจะวางยาเสน่ห์ผมเหรอ เท่านี้ผมก็หลงคุณจะแย่แล้ว”
“ไม่ใช่ค่ะ” เธอปฏิเสธด้วยใบหน้าที่แดงเรื่อกับคำพูดที่เขาหมั่นหยอดเธอวันละนิดจนเธอหวั่นไหวไปหมดแล้ว
“ผมอยากนั่งมองคุณทำอาหารนี่นา”
“แต่ฟ้าชอบทำอาหารคนเดียวนี่ค่ะ”
“ให้ผมเป็นลูกมือเถอะนะ แค่ล้างผัก หั่นผักช่วย จะได้เสร็จไวๆ”
“ฟ้าบอกให้คุณไปรอข้างนอก คุณก็ไม่ยอมออกไป เวลาฟ้าทำอาหารแล้วมีคนมอง มันทำให้ฟ้าทำตัวไม่ถูก มันเหมือนเร่งฟ้า และทำให้อึดอัดเข้าใจหรือเปล่าคะ” เธอบอกเขาด้วยเสียงที่สั่นเครือทำเอาอคินนั้นตกใจและอึ้งไปเล็กน้อย ที่เธอทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมา
“เรื่อ
