“คนเดียวที่สามารถฝากรอยลิปสติกไว้กับเขาได้ คือฉันคนเดียวเท่านั้น” ดุจฟ้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่พอใจช่อแก้วจริงๆ หลังจากที่เธอประทับรอยจูบที่ริมฝีปากของอคินเพื่อกลบทับรอยจูบจากช่อแก้วไปเมื่อสักครู่นี้
เขากำลังยืนลูบริมฝีปากของตนเองอย่างพอใจ และมองเธอด้วยสายตาที่เป็นประกายจนช่อแก้วทนแทบไม่ได้ด้วยความอิจฉา
“นี่เธอมีสิทธิ์อะไรไปจูบพี่คิน”
“คุณต่างหากที่ไม่มีสิทธิ์ ฉันเป็นแฟนของคุณคิน ฉันมีสิทธิ์ทำมากกว่าจูบเสียด้วยซ้ำ”
“พี่คินจะลำเอียงกับช่อไม่ได้นะคะ ทีกับช่อพี่คินต่อว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ทีกับดุจฟ้าพี่คินกลับยิ้มร่าแบบนี้ คอยดูเถอะช่อจะฟ้องคุณป้า” ช่อแก้วพูดด้วยความไม่พอใจ
“ฟ้องว่าคุณจูบคุณคิน แล้วโดนคุณคินต่อว่า อย่างนั้นนะเหรอคะ” ดุจฟ้าถามด้วยอาการของคนที่แสดงความไม่พอใจเพราะหึงหวงอคินโดยไม่รู้ตัว ทำให้อคินนั้นเลือกที่จะเงียบต่อไป แล้วอมยิ้มมองเธอจัดการกับช่อแก้วด้วยตัวเอง
ช่อแก
