ในตอนเย็นของวันต่อมา ปราณนัดดุจฟ้าเพื่อที่จะเข้าไปทานอาหารเย็นกับเธอ และนำอาหารของที่ร้านไปทานกับเธอเหมือนอย่างเคย
คนรักสาวเปิดประตูให้เขามองใบหน้าที่ดูยิ้มแย้มของปราณ เธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือดีใจเหมือนอย่างก่อนหน้านี้ เพราะยังรู้สึกฝังใจกับเรื่องที่เขาทำอยู่จึงได้แต่ยิ้มน้อยๆ ให้กับเขาแทน
“มีปลาสามรสที่เธอชอบด้วย” เขาบอกเธอแล้วยกถุงกับข้าวขึ้นให้เธอดู พร้อมกับรอยยิ้มที่ทะเล้นของเขา เหมือนตอนก่อนที่จะคบกัน
“ขอบใจนะ”
น้ำเสียงที่ฟังดูห่างเหินนั้น ทำให้ปราณรู้ว่าเธอยังไม่กลับมาไว้ใจเขาเหมือนเดิมในตอนนี้ แต่การที่เธอยังต้อนรับเขาอยู่ และยังไม่พยายามบอกเลิกเขาอีก มันก็เป็นสัญญาณว่าเธอกำลังจะใจอ่อน ถึงจะยังไม่ให้อภัยเขาในตอนนี้ก็ตาม
ทั้งสองคนทานอาหารเย็นด้วยกันด้วยบรรยากาศ โดยที่ส่วนใหญ่ปราณจะเป็นฝ่ายชวนเธอพูดคุย ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อทำให้เธอนั้นลืมสิ่งที่เขาทำและยกโทษให้กับ
