ตอนที่ 6 เด็กเจ้าเล่ห์
1325 คำ
ตึก ตึก ตึก
หุ่นเพรียวระหงเดินกรีดกรายเข้ามาภายในห้องทำงานของเจ้าของรีสอร์ตPK อย่างเย่อหยิ่ง
“โทษทีนะกรณ์ พอดีเมื่อเช้าอิงไม่ว่างก็เลยไม่ได้รับสายที่กรณ์โทรเข้า” ดาราสาวพูดเสียงอ้อนพร้อมวางของฝากเล็กๆ น้อยๆ ลงบนโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม “แทนคำขอโทษ”
“...” ปกรณ์มองของฝากของน้ำอิงด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะกลับไปมองเอกสารที่ถืออยู่ในมือต่อ “ไม่เป็นไร แค่จะถามเรื่องเมื่อคืนเฉยๆ”
หญิงสาวเบิกดวงตาโพลงโตอย่างลุกลี้ลุกลนราวกับกำลังกลัวความผิดของตัวเอง แต่อาชีพนักแสดงก็ทำให้น้ำอิงเก็บอาการเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี
“มะ..เมื่อคืนกรณ์เมาแล้วหลับไป อิงก็เลยเป็นคนพามาส่งที่ห้อง กรณ์มีอะไรหรือเปล่า” ปกรณ์ละสายตาจากเอกสารแล้วมองคนตรงหน้าอย่างชั่งใจ ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตัวเองเริ่มจะปะติดปะต่อเรื่องราวที่จำได้
“เมื่อคืนฉันจำได้ว่าฉันดื่มแค่แก้วเดียว ทำไม...”
“แด๊ดดี้!” ปกรณ์ยังพูดไม่จบประโยค เสียงเรียกก็ดังเข้ามาจากข้างนอกขัดจังหวะ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน…
“แด๊ดดี้~” เด็กสาววิ่งเข้ามาหาชายหนุ่มในห้องทำงานด้วยท่าทีที่สดใสร่าเริง ก่อนจะค่อยๆ แปรเปลี่ยนมาทำสีหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นว่าน้ำอิงอยู่ภายในห้องกับปกรณ์ด้วย
“ดีแลนด์ออกไปก่อน เฮียมีแขกอยู่” ปกรณ์พูดขึ้นอย่างเอือมระอากับนิสัยที่ไม่รู้จักกาลเทศะของเด็กสาว
“หื้อ...ไม่เอาดีแลนด์อยากอยู่กับแด๊ดดี้” เด็กสาวเดินเข้าไปนั่งบนตักของปกรณ์ต่อหน้าน้ำอิงอย่างถือวิสาสะ พลางพูดงอแงปนออดอ้อนใส่แฟนหนุ่มอย่างเอาแต่ใจ “นี่มันก็เลยเวลาทำงานมาตั้งหลายชั่วโมงแล้ว วันนี้แด๊ดดี้ต้องไปดินเนอร์กับดีแลนด์นะ”
“ดินเนอร์?” ปกรณ์ก้มหน้ามาเอ่ยถามอย่างงุนงง แต่ก็พอเข้าใจได้
“ไปเดทกันไงคะแด๊ดดี้” ดีแลนด์พูดกับชายหนุ่มทั้งที่สายตามองน้ำอิงอย่างยิ้มเยาะ ขณะที่น้ำอิงมองเด็กสาวด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่เก็บความหมั่นไส้เอาไว้ในใจ
“เฮียมีแขกอยู่ ดีแลนด์ออกไปก่อนนะ” ปกรณ์พูดเสียงเรียบๆ
“ไม่เอา! นี่มันเวลาส่วนตัวนะ เวลาที่แฟนเขาจะอยู่ด้วยกัน” เด็กสาวถือโอกาสประกาศให้คนตรงหน้ารู้ว่าเธอกับชายหนุ่มเป็นอะไรกัน
“แฟน? มะ..หมายความว่าไงกรณ์ ไหนกรณ์เคยบอกว่าดีแลนด์เป็นแค่น้องสาวของกรณ์ไม่ใช่เหรอ?”
“เพิ่งคบกัน” ปกรณ์ตอบปัดๆ
น้ำอิงมองดีแลนด์นิ่งๆ ทั้งที่กำมือตัวเองแน่น ดวงตาคู่สวยสองคู่จ้องมองกันอย่างเชือดเฉือน
“เป็นแฟนเฮียก็ต้องเชื่อฟังเฮีย” ปกรณ์ก้มหน้ามาพูดกับคนตัวเล็กบนตัก เมื่อเห็นท่าทีไม่ค่อยดีนัก ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้ คงได้มีการวางมวยกันแน่
“...หื้อ” เด็กสาวส่ายหน้าปฏิเสธไปมาอย่างดื้อรั้น เธอสวมกอดปกรณ์ต่อหน้าน้ำอิงเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“ทำยังไงถึงจะเชื่อฟัง” ดีแลนด์เกยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มพลางกะพริบตาปริบๆ เมื่อเขาเอ่ยถามเธอเสียงเเข็งบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
“งั้นถ้าคุยธุระกับแขกเสร็จแล้ว แด๊ดดี้ต้องไปดินเนอร์กับดีแลนด์นะ” เด็กสาวพูดโดยเน้นคำว่าแขก ใส่หน้าน้ำอิงด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะขอให้ชายหนุ่มพาเธอดินเนอร์ด้วยกัน
“...อืม” นานนับนาทีกว่าปกรณ์จะยอมตอบคำนั้นออกมา ขณะที่ดีแลนด์ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อได้รับคำตอบที่ต้องการ
“มัดจำไว้ก่อน” ดีแลนด์พูดพร้อมเลื่อนพวงแก้มป่องๆ เข้าหาปกรณ์ ซึ่งปกรณ์ก็ก้มไปจูบหน้าผากของเธอเบาๆ แทนการการหอมแก้ม ขณะที่น้ำอิงมองภาพตรงด้วยความอิจฉา
“ดีแลนด์ไปแต่งตัวรอนะแด๊ดดี้ ฟอดดดด~” เด็กสาวพูดด้วยความดีอกดีใจ เธอหอมแก้มของชายหนุ่มฟอดใหญ่ก่อนลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปอย่างตื่นเต้น ขณะที่ปกรณ์ได้ถอนหายใจอย่างเอือมระอา
“ดูกรณ์จะไม่ได้ยินดีที่จะคบกับดีแลนด์เท่าไหร่นะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ!” น้ำอิงถึงกับหน้าเจื่อนเมื่อปกรณ์พูดออกมาตรงๆ ก่อนจะพูดความรู้สึกที่ยับยั้งใว้ในอกไม่อยู่
“กรณ์เห็นอิงเป็นอะไร อิงเป็นแค่ของเล่นของกรณ์เหรอ”
“ฉันว่าเธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น” ปกรณ์พูดไปตามความเป็นจริง แม้ปกรณ์กับน้ำอิงจะมีข่าวด้วยกันบ่อยครั้ง แต่ความเป็นจริงเขากับเธอเป็นแค่เพื่อนรวมงานทางธุรกิจ และเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียนมหาลัยเท่านั้น
“อิงคงคิดไปเองสินะ”
“นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ฉันจะพูดกับเธอ” ปกรณ์พูดตัดบทก่อนจะเข้าประเด็นที่ต้องการจะพูด
“เมื่อคืนฉันจำได้ว่าฉันดื่มแค่แก้วเดียวและอยู่ๆ ภาพก็ตัดไป”
เมื่อคืนมีงานเลี้ยงรุ่นทั้งคู่เลยได้ไปสังสรรค์ด้วยกัน ซึ่งตอนแรกปกรณ์ไม่อยากไปเท่าไหร่ แต่น้ำอิงก็คะยั้นคะยอให้เขาไป และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มน้ำอิงก็เป็นคนคะยั้นคะยอให้เขาดื่ม
“มันเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น”
“อิงก็จำอะไรไม่ค่อยได้นะกรณ์ เมื่อคืนอิงก็เมาเหมือนกัน จำได้แค่ว่าอิงพากรณ์มาส่งที่ห้องแล้วอิงก็กลับบ้านเลย กรณ์มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“ฉันหลับสนิทไปเลยหรือฉันได้ทำอะไรนอกเหนือจากนั้นหรือเปล่า”
“กรณ์หลับไปเลย เอ่อ...ไม่สิ” น้ำอิงพูดอย่างมั่นอกมั่นใจในประโยคแรกก่อนจะกลับคำพูดตัวเอง “กะ..กรณ์ก็มีโวยวายออกมาบ้าง ตามประสาคนเมาไม่ได้สติอ่ะ”
ปกรณ์ครุ่นคิดในคำตอบที่กลับไปกลับมาของน้ำอิงเมื่อครู่ ก่อนจะก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือตัวเอง
“ฉันมีเรื่องถามเธอแค่นี้แหละ”
“อิงอุตส่าห์นั่งรถมาหากรณ์ตั้งไกล นี่ก็ดึกแล้วอิงขอพักที่นี่นะกรณ์”
“ตามใจ” ชายหนุ่มพูดปัดๆ
“อิงขอไปกินข้าวเย็นกับกรณ์ด้วยได้ไหม อิงไม่มีเพื่อน”
“วันนี้ฉันไม่สะดวก กินข้าวคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” ปกรณ์พูดเสียงเรียบๆ เขาดูไม่ได้แคร์ความรู้สึกของคนตรงหน้าเลยสักนิด
“งั้นไม่เป็นไร กรณ์คงอยากอยู่กับแฟนสองต่อสอง” น้ำอิงพูดน้ำเสียงเศร้าๆ หวังจะให้เขาเห็นใจ แต่ปกรณ์กลับเมินเฉยโดยการหยิบเอกสารมาเปิดดูเงียบๆ
“งั้นอิงไปก่อนนะ” น้ำอิงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ อีกครั้งเมื่อไม่ได้รับความสนใจ เธอเดินออกไปจากห้องทำงานของชายหนุ่มอย่างรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
ปกรณ์นั่งเช็คเอกสารสักพักก่อนจะควานหามือถือในกระเป๋าเสื้อสูท ชายหนุ่มมองเห็นบางอย่างผิดสังเกตในจอมือถือ โทรศัพท์ของเขากำลังถือสายกับใครบางคนอยู่ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเด็กแสบที่ชื่อดีแลนด์
“ดีแลนด์!”
“รู้ตัวแล้วเหรอคะคุณแฟน” เด็กสาวจอมเจ้าเล่ห์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนที่เธอจะออกไป
ดีแลนด์ใช้มือถือของปกรณ์โทรเข้าเครื่องตัวเองที่อยู่ในห้อง เธอจึงได้ยินบทสนทนาที่ปกรณ์กับน้ำอิงคุยกันทั้งหมด
“ตัวแสบ!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกเด็กสาวผ่านปลายสายเสียงดังลั่นเมื่อพลาดท่าให้กับเธอ
“ส่งแขกเรียบร้อยแล้ว ก็มารับแฟนไปดินเนอร์ด้วยค่ะ
- ผู้เขียน
