ร่วมหลายนาทีกว่าฉันจะหยุดเสียงสะอื้นของตัวเองลงได้ นอกจากเรื่องของแม่แล้ว ทั้งชีวิตฉันไม่เคยร้องไห้อย่างแบบนี้มาก่อนเลยนะรู้ไหม แถมยังน่าสมเพชที่ดันร้องไห้ให้ผู้ชายที่ทำให้รู้สึกเกลียดขี้หน้าได้อย่างหมดใจแบบคำรามเห็นอีก ถึงงั้นก็เถอะ แต่พอได้ร้องระบายออกไปบ้าง ทุกอย่างรอบตัวมันก็คล้ายกับจะดีขึ้น
แต่ก็ดีได้ไม่นานหรอก เมื่อคำรามเริ่มยิงคำถาม
“สรุปไอ้โตทำไรเธอ?” ด้วยคำถามที่คงมีแค่เขาที่เข้าใจ
“เปล่า”
“ก็เธอพูด” เขายังแสร้งตีเนียนเหมือนไม่รู้ว่าฉันพูดถึงอะไร แถมยังหน้าด้านโยงคนที่ไม่เกี่ยวข้องให้เข้ามาอยู่ในบทสนทนา “ไอ้โตมันว่าไรเธอไง?”
“เปล่า”
“ถ้าไอ้โตมันทำอะไร บอกได้นะ”
“บอกว่าไม่เกี่ยวกับไอ้โตไง!”
พลั่ก!
ความยียวนกวนประสาทที่อีกฝ่ายจงใจทำใส่ มันทำให้ทนไม่ไหว พานต้องใช้มือผลักตัวเขาซึ่งอยู่ในระยะใกล้ให้ถอยห่างออกไปด้วยความหัวเสีย ทว่า การที่ทำแบบนั้นดันทำให้อีกฝ่ายแสยะยิ้มคล้ายกับ
