“เพราะฉันจองเธอแล้ว...”
เพียงเสี้ยววินาทีสถานการณ์บนเตียงนอนก็พลิกผัน จากที่เคยเป็นคุมเกม ล้อเล่นกับความรู้สึกอีกฝ่าย กลับกลายเป็นฉันเสียเองที่ถูกคุมขังด้วยเรือนร่างกำยำของคนตัวใหญ่บนกาย
คำรามเท้ามือสองข้างหยัดกับที่นอนขณะค่อยๆ ผละริมฝีปากฉวยโอกาสออกไปอย่างช้าๆ โดยทุกวินาทีที่เคลื่อนไหว เขาใช้สายตาจับจ้องอยู่ตลอดเวลาเหมือนกับฉันคือสิ่งเดียวที่เขาสามารถมองเห็น เรามองหน้าฉันท่ามกลางความเงียบภายในห้อง ภาพใบหน้าคมคายของปีศาจซึ่งยังคงความระเรื่อบริเวณแก้มทั้งสองข้างยังคงเจนชัดติดตา
ทั้งที่รอบตัวเรามีแต่ความเงียบ แต่บางสิ่งที่เต้นตุบๆ อยู่ในร่างกายกลับไม่สงบลงเลย...
แต่ไม่นานฉันก็ต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าละสายตาไปจากใบหน้าเขินอายของคนตัวใหญ่บนร่างอีกครั้ง เมื่อคำรามทำท่าจะโน้มหน้าเข้ามาหาเป็นหนที่สอง
ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้แรงบีบบังคับใบหน้าให้กลับไปสู้สบสายตา แต่เลือกจะฝังปลายจมูกโด่งลงมายังบริเ
