CHAPTER 22
“จูบอีกมั้ย”
“เอ่อ... เห้ยอย่าปล่อยสิ” เสียงโวยวายเมื่อผมปล่อยมือตัวเองออกจากร่างกายของเธอ มือเล็กรีบประสานมือตัวเองตรงลำคอข้างหลังจากที่ร่างกายเราชิดกันอยู่แล้วคราวนี้ยิ่งชิดสนิทไปกันใหญ่ ไม่รู้ว่าเธอรับรู้หรือเปล่าว่าผมได้พาเคลื่อนตัวมาถึงขอบสระใกล้กับแก้วและขวดไวน์ที่เดิมเรียบร้อย “บะ... บอล”
“หายอยากไวน์หรือยังครับ?” ผมเลือกดันตัวเข้าไปหาร่างกายอีกคนเพิ่มอีกนิดหนึ่งเพราะเห็นว่าด้านหลังของหวานนั้นติดกับขอบสระเคลื่อนตัวไม่ได้อีกแล้วหลังจากนั้นก็ฟาดทั้งสองมือกันให้หวานอยู่ในระหว่างบริเวณอ้อมแขนของตัวเอง ไม่มีทางหนีมีแต่การเผชิญหน้าเท่านั้น “หรือว่าอยากจูบอีก”
“...”
“ถ้าอยาก...มันไม่จบแค่นี้แน่นะหวาน” หวานเงยใบหน้ากล้าเผชิญสบตาแบบตรงๆ แต่ไม่ได้มีแววตกใจอะไรมาก่อนมีแต่เส้นผมที่เข้ามาบดบังกรอบใบหน้าสร้างศิลปะลวดลายให้ผมเห็นแทน คนสวยยังไงเป็นแบบไหนไม่ว่าตกน้ำขึ้นมายังไงมันก็ส
