CHAPTER 21
จบแล้วครับ
จบแล้วสำหรับเวลาในช่วงมัธยม
เสียงฉลองพูดคุยแลกเปลี่ยนดังระงมขึ้นโดยภายร้านขายเครื่องดื่มกึ่งคาเฟ่หนึ่งถูกปิดจัดเรียงโต๊ะยาวไปเพื่อรองรับคนประมาณ 45 คนกว่า เครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์ อาหาร ขนมบนโต๊ะเรียงรายออกไปแน่นอนช่วงแรกไม่มีหรอกไอ้เครื่องดื่มมึนเมามีแต่น้ำส้มน้ำแดงเป็นหลักทว่าเชื่อไหมผ่านมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงของพวกนั้นก็ทยอยออกมาให้ได้ลิ้มลอง
ไม่เว้นแม้แต่ผมก็ยังดื่มเลย
แล้วคนอื่นจะเหลือหรือไงไม่มีทาง
แก้วใบใส่บรรจุของเหลวชื่อว่าเบียร์เต็มแก้วจนฟองฟู่ล้นออกนอกแก้วในครั้งแรกตั้งคู่กับแก้วเช่นเดียวกันแต่ต่างตรงที่เป็นน้ำสีแดงเด่นเยื้องไปอีกหน่อยเป็นจานถั่ว ข้าวเกรียบ ข้าวผัด ลาบ ส้มตำ ยำนานาชนิดต่างผสมปนกันไปหมดและเท่าที่สังเกตหลังจากที่ผมกับคนหวานๆ ออกไปซื้อของมาเติมคนอื่นๆ ก็ตาปรือเลื่อนลอยไปกันหมดคงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แล่นเข้าสู่กระแสเลือดเรียบร้อยและคงเป็น
