CHAPTER 10
“หา ได้สิพี่ไป เอาขนมเยอะๆ นะ”
“อันนี้ต้องบอกเฮียบอลครับคงหาได้เยอะกว่าผมอ่ะ”
“ไปตายซะ”
“พูดไม่เพราะ!”
ท้ายสุดคนที่โดนเอ็ดก็คือผม ให้ตายเถอะ
“หึ... โดนดุด้วยว่ะ”
“ไสหัวมึงไปเลยไอ้บีม”
“ว่าแต่ซ้อมจริงเหรอเทควันโดอ่ะเมื่อกี้เดินผ่านกลุ่มหนึ่งสงสัยเป็นคู่ซ้อมเฮียอาการมันหนักอยู่นะ แขนดูช้ำๆ แดงเถือก เอมก็เห็นใช่มั้ย” ไอ้บีมไม่พูดเปล่าหันหน้าไปถามผู้หญิงยืนข้างมันพอเธอพยักใบหน้ารับมันก็หันมามองผมด้วยสายตาแบบรู้ไส้รู้พุง “โหดไปเปล่า พี่มายห้องเฮียพอเห็นแฟนหน้าเสียเลยนะ”
“แขนกูก็แดงและก็ช้ำด้วยมึงแหกตาดูไอ้บีม” แดงนิดๆ ไม่ช้ำมากแต่ไม่อยากให้หวานรู้ต่างหากพอเธอได้ยินไอ้บีมพูดใบหน้าเสียเลยด้วยซ้ำจนกระทั่งผมโชว์แขนแดงของตัวเองให้เห็น ไม่รู้ว่าเธอสงสารให้กันแน่ “กีฬามันมีการบาดเจ็บทั้งนั้นแหละ”
“เดี๋ยวทายาให้” แต่แล้วสายตาทั้ง 3 คู่ก็หันไปมองหวานเป็นจุดเดียวเธอไม่ได้ปฏิเสธอะไร
