“ทำแบบนี้มันเจ็บนะ…” อีกครั้งที่ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเดิมโดยทิ้งสายตาสบนัยน์ตาคมคู่เดิมเอาไว้
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ฉันพยายามทุบตีและดันให้เขาผละตัวออกไปร่วมหลายนาทีแต่มันไม่เป็นผล กลับกัน เพียงแค่คำพูดฉันไม่กี่พยางค์เมื่อครู่นี้ มันกลับทำให้เทวินทร์เชื่อฟังได้อย่างน่าแปลก
ฟึ่บ!
เขารีบผละตัวออกจากฉันอย่างร้อนรน สีหน้าดูตื่น ๆ ไม่สมเป็นคนเจ้าเล่ห์อย่างเมื่อครู่เลยสักนิด เทวินทร์รีบหันไปจัดหมอนใบใหญ่ให้เข้าที่ จากนั้นก็รีบใช้จังหวะที่รวดเร็วดึงฉันลงไปนอนหนุนหมอบในท่าทางที่สบายกว่าเดิม
โอเค! มันอาจจะดูผิดแผนไปหน่อย แล้วต่อจากนี้ไปฉันควรจะทำยังไงต่อล่ะ!
ขณะสมองกำลังร้อนรนหาทางออกเพื่อหนีจากเรื่องน่าอายดังกล่าวให้พ้นอยู่นั้น จู่ ๆ เทวินทร์ที่ทำท่าว่าจะรุกรานฉันตั้งแต่เมื่อครู่ดันตัดสินใจผละตัวออกไป เขาก้มหยิบอะไรบางอย่างข้างเตียงโยนให้ฉัน ซึ่งมันไม่ใช่อะไร แต่กลับเป็นกางเกงที่เขาดื้อดึงไม่ยอ
