“มากันนั่นแล้ว” เอวาลงจากรถกระบะ 4 ประตูของศิราที่ขับมาส่งยังคฤหาสน์ของไร่ ก็เป็นจังหวะที่รถกระบะล้อมคอกสีชมพูหวานขับเข้ามา
“มาแล้ว ๆ” เดวา เหนือ และน่าน กระโดดลงจากท้ายรถกระบะ วิ่งตรงเข้ามาหาจอมนรีพร้อมรอยยิ้มกว้างของความดีใจ
“เรียกป้าจอมได้ยัง” เหนือถามทันทีเมื่อถึงตัว ทำเอาจอมนรีวางสีหน้าไม่ถูก ไม่คิดว่าจะถูกถามชนิดไม่ได้ตั้งตัว และไม่คิดว่าจะต้องถูกเรียกว่าป้าตั้งแต่อายุ 20 ส่วนคนเป็นลุงนั้นยืนยิ้มหน้าบาน
“เรียกป้าจอมได้แล้วเนอะ” น่านไม่รอฟังคำตอบ
“ไม่อยากเรียกพี่จอมแล้วค่ะ อยากเรียกป้าจอม” เดวาบอกความต้องการของตัวเองที่ไม่ต่างจากน้องชายทั้ง 2
“ใจเย็น ๆ กันค่ะ ป้าจอมตั้งตัวไม่ทันแล้ว ว้าย ! มอคค่า” เอวาเอ็นดูความใจร้อนของหลาน ๆ ยิ่งนัก ก่อนจะร้องตกใจเมื่อมอคค่ากระโดดลงจากท้ายรถกระบะ ในขณะที่คนเป็นสามีอุ้มเจ้ามัทฉะ สุนัขสายพันธุ์บีเกิลเพศเมียลงจากรถ แต่เพราะความรีบร้อนทำให้พลาดไม่เ
