“หลับนะเด็กดีของเฮีย” ศิรากระซิบขณะวางคนตัวเล็กลง ดึงผ้าเช็ดตัวออกแล้วจัดการห่มผ้าให้ ส่วนตัวเขาก็เดินกลับไปห้องน้ำ แต่เสียงพึมพำคล้ายละเมอทำให้เขาต้องหันกลับไปมอง และเดินกลับไปที่เตียง
“เฮียศิรา เฮียต้องช่วยแม่จอมนะ”
“เฮียต้องช่วยแม่จอมอยู่แล้ว” ศิรารับปากหนักแน่นแล้วก้มลงจูบหน้าผากคนละเมอ แล้วเดินกลับไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำอีกครั้ง
หลังจากอาบน้ำเสร็จร่างกายของศิราตื่นจนไม่สามารถข่มตาหลับได้ เขาจึงเลือกที่จะออกมานั่งทำงานเงียบ ๆ อยู่อีกห้อง เพราะยังมีงานหลายอย่างที่เขาต้องรีบทำให้เสร็จ
จอมนรีลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในช่วงใกล้ค่ำ เธอมองเพดานนิ่ง ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง รู้สึกถึงความเรียบลื่นของผ้าห่มที่สัมผัสกับผิวกายเปล่าเปลือย
จอมนรีรีบดึงชายผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างไว้เมื่อรู้สึกถึงความเย็นที่หลังและสีข้าง พลางสอดส่ายสายตาหาคนเก็บกด ไม่รู้ว่าอดอยากปากแห้งมาจากไหน ถึง
