“อะแห้ม!!” เสียงกระแอมดังๆ จนชญานินเผลอตกใจตาม เธอชะงักเล็กน้อย ตอนที่ปรับความตื่นตกใจได้ ชญานินเลยเดินเลยไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาอีกตัว เธอเชิดปลายคางขึ้นสูง มือกุมอยู่ที่คอเสื้อที่ทบกันไว้หลวมๆ แถมร่างกายของเธอตอนนี้ นอกจากชุดคลุมหลังอาบน้ำสีขาวตัวนี้ ไม่มีเสื้อผ้าชิ้นอื่นอีกเลย
“ที่เธอพูดเมื่อกี้ หมายความว่ายังไงหะ!!”
เตชินพยายามคาดคั้น เขาหรี่เปลือกตาลงพยายามไม่มองร่องอกอวบที่โผล่ให้เห็นวับๆ แวมๆ นั่น
“คุณจำชญาไม่ได้จริงๆ สินะคะ” ชญานินพูดเสียงสำรวม
หัวคิ้วเตชินวิ่งเข้าหากันอีกครั้ง เขารู้สึกตงิดแปลกๆ
“อย่าบอกนะว่า...เธอ!!” ดวงตาเตชินขยายมากขึ้น เขาทรงตัวลุกขึ้นยืน มือทั้งสองข้างกำแน่น เรียวปากสีเข้มเม้นจนเป็นเส้นตรง
ชญานินฝืนยิ้ม “ชญามาตามคุณกลับบ้านค่ะ”
“ฉันไม่กลับ!!” เตชินตะคอกเสียงแหบ
“ตามสบายค่ะ ทันทีที่ชญากลับถึงที่นั่น แต่ไม่มีคุณกลับไปด้วย บัตรเครดิตทุกใบที่คุณเคยใช้จะถูกเพิ
