“คุณจำฉันไม่ได้เหรอคะ?”
“อะไรนะ!!” เตชินตวาดซ้ำ เขาไม่เคยรู้จักหญิงแปลกหน้าคนนี้มาก่อน แต่ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออก ร่างกายของเขากระตุ้นให้เดินหน้าต่อ เพราะหากเขามัวแต่ชักช้า เขาคงได้ขายขี้หน้าครั้งแรก!
“เธอโดนผมเฉ่งแน่ แต่ตอนนี้ เธอควรได้รับบทเรียนกับการล้อเล่นกับผม”
เตชินกระซิบขู่ เขาหยุดไม่ได้แล้ว แม้จะรู้ดีว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นตัวอันตราย ผู้หญิงคนนี้เป็นใครก็ช่างเถอะ เขาถลำลึกจนถอยหลังกลับไม่ทันแล้วนี่ ที่ควรทำตอนนี้คือเดินหน้าต่อ ไม่ว่าปลายทางจะคือนรกหรืออะไร เขาก็ต้องไปให้ถึง
ชญานินห่อไหล่ เนื้อตัวเสียดสยิวจนสั่นพั่บๆ
เตชินกระทั้นตัวใส่ บดอัดหน้าขากับเนินนางชุ่มน้ำ
“อะ อ่า!”
ชญานินหลุดปากครางเสียงน่าอายออกมาอีกแล้ว เธอรีบกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ พยายามสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อไม่ให้ตนเองคล้อยตามเขาไปทุกอย่าง
“แหกปากเข้า กลัวคนอื่นไม่รู้เหรอว่าผมกับเธอ ‘เอา’ กันอยู่”
เตชินกระซิบประชดเสี
