เวลาล่วงเลยผ่านไปหนึ่งชั่วยาม
นับเป็นเวลาที่ไม่นานเลยสำหรับทุกคน ทว่ากลับยาวนานราวชั่วกัปชั่วกัลป์ในความรู้สึกของหวงลี่ฟาง
เหตุเพราะจ้าวฉีเสวียนอยู่ในห้องกับหลิงเฟยตลอดเวลา หลังจากนั้น พอเขาออกมาจากห้องหนังสือก็ยังพาหลิงเฟยไปจากคฤหาสน์หนิงเทียนด้วย
ชายหญิงสูงศักดิ์ฐานะเท่าเทียมเดินเคียงข้างกันไปขึ้นรถม้าอย่างสง่าผ่าเผย
จ้าวฉีเสวียนประคองหลิงเฟยแทบโอบอุ้มกันยามขึ้นนั่ง ชายหญิงที่มีพันธะหมั้นหมายล้วนหยอกเย้าเกี้ยวพากันเช่นนั้นเอง
ภาพที่เกิดประดุจบุปผาเคียงธารา ช่างงดงามบาดตา
ในศาลาที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากห้องหนังสือและตำแหน่งรถม้า หวงลี่ฟางมีสีหน้าหม่นลงเรื่อยๆ อย่างเก็บอาการเศร้าสร้อยไม่มิด ในขณะที่จ้าวเล่อเสียนั่งมองรถม้าของพี่ชายตาปริบๆ
นางถูกสหายพามาทิ้ง!
เดิมทีนางเก็บตัวในห้องอยู่ดีๆ แต่หลิงเฟยกลับหว่านล้อมแกมบังคับให้นางออกมา แต่พอหมดประโยชน์ก็ทิ้งขว้างกันเนี่ยนะ!
ไปแบบไม่บอกกล
