บทที่ 21 ระยะอันตราย
พวกมันว่าจบก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ฉันที่สติหลุดกระเจิดกระเจิงจึงรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับวิ่งเข้ามาในบ้านอย่างตกใจ พวกสาวใช้แตกตื่นที่ได้ยินเสียงร้องของฉันเลยพากันกรูเข้ามาหาฉันที่หน้าบ้านกันยกใหญ่
“คุณชิงชิงเป็นอะไรคะ ส่งเสียงซะดังเลย”
“นั่นสิคะ ใครทำอะไรคุณชิงชิง”
“เอ่อ…ฉันแค่เห็นแมลงสาบน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
“แต่ว่าหน้าคุณหนูซีดมากเลยนะคะ แน่ใจนะคะว่าไม่เป็นอะไร?”
“ชิงชิงไม่เป็นไรค่ะ พวกพี่ไปทำงานกันเถอะ”
“ค่ะ”
ทุกคนก้มหัวพร้อมกับรับคำก่อนที่จะแยกย้ายเดินออกไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ฉันแอบลอบถอนหายใจยาวเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอาตกใจสุดขีดแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน!!!
มันน่ากลัวมากจริงๆ
ที่ฉันเลือกไม่บอกคนอื่นเพราะกลัวว่าทุกคนจะกังวลกันไปใหญ่ ยิ่งถ้าพี่ฌินณ์รู้จะยิ่งสงสัยว่าทำไมคนร้ายถึงเจาะจงสั่งให้ฉันเลิกยุ่งกับพี่เกียร์ ความอาจจะแตกก็เป็นได้ กับพี่เกียร์ยิ่งบอกไม่ไ
