บทที่ 11 บทลงโทษ /1
วันต่อมา
ก๊อก! ก๊อก!
ฉันยืนทำใจอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจเคาะบานประตูใหญ่สองสามครั้ง และยืนรอจนกว่าคนด้านในจะเดินมาเปิดให้
“ชิงชิง” พี่ฌินณ์ที่อยู่ในสภาพผมเผาชี้ฟูบวกกับสีหน้างัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นเอ่ยเรียกฉันหลังจากที่เดินมาเปิดประตูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“น้องมีเรื่องอยากจะคุยด้วย” ฉันตรงเข้าประเด็นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานอนของคนตัวสูง ร่างสูงถึงจะอยู่ในอาการยังไม่ตื่นเต็มตาดีแต่ก็ยอมพยักหน้ารับ
“ว่ามาสิ”
“คืนพรุ่งนี้เป็นวันเกิดเพื่อนน้อง”
“เพื่อนคนไหน”
“ลูกพีช”
“อ่อ แล้วมาบอกพี่ทำไม?”
“น้องต้องไป ถ้าไม่ไปลูกพีชโกรธแน่”
“ถ้าน้องไม่ไปงานจะจัดไม่ได้รึไง” เจ้าของเสียงเข้มเริ่มเปลี่ยนสีหน้าทันตาเห็น ใช่ว่าฉันอยากจะไปนักหนา แต่งานวันเกิดเพื่อนทั้งทีปีหนึ่งมีแค่ครั้งเดียวนะ แล้วถ้าฉันไม่ไปเดี๋ยวยัยนั่นก็เคืองอีก
“นั่นเพื่อนสนิทน้องนะ”
“สรุปจะไปให้ได้
