บทที่ 12 บทลงโทษ /2
“พี่เกียร์! ปล่อยนะ!” ฉันสะบัดแขนที่โดนพันธนาการโดยคนเจ้าอารมณ์สุดแรงเพื่อให้เขาปล่อย แต่ยิ่งออกแรงขัดขืนมือหนากลับยิ่งกระชับแขนฉันแน่นยิ่งกว่าเดิม!
เขากล้าลากฉันออกมาได้ยังไง ทั้งที่เพื่อนฉันก็นั่งอยู่ที่โต๊ะกันเต็มไปหมด ป่านนี้พวกมันจะคิดกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว บ้าบิ่นไม่มีใครเกินจริงๆ แล้วทำไมต้องเป็นฉันทุกทีที่ต้องมารองรับอารมณ์ดิบของเขา!
“อย่าดิ้น!” พี่เกียร์หันมาสั่งพร้อมกับลากฉันออกมาจากคลับอย่างเอาแต่ใจ เสียงฝีเท้าของใครบางคนที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ฉันเบือนหน้าไปมอง
“จะพาชิงชิงไปไหน!”
“แล้วมึงเสือกไรด้วย?” ใบหน้าดุดันหันไปสบถใส่ไฟที่เดินตามฉันออกมาอย่างหัวเสีย พี่เกียร์จ้องหน้าไฟแบบว่าน่ากลัวมากๆ จนฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเลย
“พูดให้ดีหน่อย อย่าหยาบให้มันมากสิวะ!!” เอาแล้วไง ไฟเองก็เริ่มหัวเสียขึ้นมาบ้างแล้วเขาจึงตอกกลับไปด้วยสีหน้าเอาเรื่องไม่ต่างกัน
ตอนนี
