Ep.9 ทำแทนหน่อยไม่ได้เหรอ?
1547 คำ
Ep.9
HE IS HER BOYFRIEND - แฟนเพื่อน -
ดูแลแทนหน่อยไม่ได้เหรอ
“พี่ทีสองกลัวที่แคบ กับความมืดอะ” เสียงยัยเพลินดูเป็นกังวล
“แล้วนี่เขาฟื้นรึยังอะ” ยัยเพลินถามฉันไม่พัก ด้วยความกระวนกระวาย
“ใจเย็นๆ ยัยเพลิน ถ้าพี่ทีสองเป็นอันตรายยัยโมมันคงไม่กลับมาหรอก เนาะๆ” ยัยตุ๊ดพยายามช่วยพูดให้ยัยเพลินคลายกังวัล
“อื้ม ถึงมือหมอแล้ว ป่านนี้คงฟื้นแล้วมั่ง” หมอเพลย์นั้นก็ดูเก่งอยู่
“แกกลับมาคอนโดทั้งๆ ที่ พี่ทีสองยังไม่ฟื้นอะนะ” เสียงยัยเพลินเปลี่ยนทันที
“ก็เขาปลอดภัยแล้ว หมอบอกกับฉันเองเลยอะ” ฉันตอบยัยเพลินอย่างใจเย็น
“ดีเนาะ แกกลับทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าพี่ทีสองอาการเป็นยังไง ไม่คิดเลยว่าแกจะแล้งน้ำใจขนาดนี้
ถ้าเป็นแฟนแกบ้าง แกยังจะทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวมั้ย ฉันอยากรู้” ตู๊ดๆๆๆๆ ยัยเพลินตัดสายทันที
ยัยเพลินเป็นลูกสาวคนสุดท้อง ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง และเป็นลูกคุณหนู ซึ่งฉันกับอิตุ๊ดก็รู้นิสัยของยัยเพลินดี แต่เราก็เลือกจะมองข้ามไปเพราะด้านดีๆ ของยัยเพลินมีมากกว่านั้น
ฉันได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อย คือต่อให้ฉันจะร้ายจะเหวี่ยงใส่ใคร แต่กับเพื่อนสนิทและคนใกล้ตัว ฉันไม่ทำ ถ้าไม่สุดทนจริงๆ
“ใจเย็นนะมึง เพลินมันคงเป็นห่วงพี่ทีสองอะ” อิตุ๊ดเห็นท่าไม่ดี ก็รีบเดินมาปลอบฉัน
“อื้ม ... นี้ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ ต้องทะเลาะเพราะเรื่องนี้ด้วยหรอหว๊ะ” ฉันพูดอย่างอ่อนใจ
“แต่จริงๆ มึงก็น่าจะอยู่รอ พี่ทีสองมีสติก่อนนะ” ยัยตุ๊ดพูดเสียงเบาๆ
“คือกูผิดใช่มั้ย?” ฉันหันถามยัยตุ๊ดอย่างไม่พอใจ
“ใจเย็นอิโม อย่ามาทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้ดิหว๊ะ กูก็แค่คิดว่า พี่ทีสองก็ไม่ใช่ใคร เขาก็เป็นแฟนเพื่อนสนิทเรามีอะไรก็ควรช่วยเหลือกัน”
“อื้ม กูทำอะไรก็ผิด” ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเซงๆ มีใครรู้บ้างละว่าฉันเจออะไรมาบ้าง
......................................................................
T2 Added you by phone number
อยู่ๆ ไลน์พี่ทีสองก็เด้งมาเครื่องของฉัน เขาคงเพิ่งกดแอดจากเบอร์มือถือ ที่ยัยเพลินเคยแลกให้ไว้
ฉันก็ไม่สนใจ เข้าไปอาบน้ำจนเสร็จ เขาก็แค่แอดมาเฉยๆ ไม่ได้ส่งข้อความอะไรมา
ฉันก็เข้านอนทันทีเพราะความเหนื่อยหน่าย โดยไม่ออกไปเม้าส์มอยกับอิตุ๊ดแต่อย่างไร
จริงๆ คอนโดนี้เป็นของฉันเอง แม่ของฉันซื้อไว้ให้ก่อนที่ท่านจะย้ายไปอยู่เยอรมัน กับคุณลุง ไมเคิล และลาเต้น้องชายของฉัน ใช่ค่ะ พ่อแม่ฉันแยกทางกัน แต่ฉันก็ไม่ได้ขาดความอบอุ่นแต่อย่างไร (มั่ง) จริงๆ แม่ฉันขอให้ย้ายตามท่านไปที่เยอรมัน แต่พ่อก็ขอให้ฉันอยู่ใกล้ท่าน เพราะท่านกลัวจะอดคิดถึงฉันไม่ได้ พ่อเคยรักฉันมากๆ แต่นั้นคือข้อตกลงก่อนที่ท่านจะมีลูกสาวคนใหม่ กับภรรยาคนใหม่ ซึ่งทุกอย่างมันเปลี่ยนไปตั้งแต่ ลูกสาวคนใหม่ของพ่อเกิด พ่อฉันเป็นนักธุรกิจค่ะ ท่านเลี้ยงฉันด้วยเงิน เพียงอย่างเดียว พ่อไม่เคยมาหาฉันอีกเลย แต่ยังคงส่งเงินมาให้ไม่เคยขาด ฉันโทรหาพ่อได้ทุกเมื่อ แต่ท่านจะรับหรือไม่ นั้นอีกประเด็นหนึ่ง ฉันอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เรียนจบ มอ.6 แม่ฉันก็จะบินมาหาบ้าง แต่งานที่เยอรมันของ คุณลุงไมเคิลก็หนักเอาการ จึงมาหาได้ไม่บ่อยนัก ฉันก็ได้ยัยเพลินตากับ ยัยปิงปองเนี้ยแหละ คอยแวะเวียนมาอยู่เป็นเพื่อน
และนี่ยิ่งเราเรียนมหาลัยเดียวกัน ฉันเลยขอให้ยัยปิงปองมาอยู่ด้วย ซึ่งให้นางอยู่ฟรีๆ นางก็ไม่ยอม โดยนางขอจ่ายค่าน้ำค่าไฟเอง
มิตรภาพของเรามันก็เหนียวแน่นแบบนี้แหละ...... ฉันพูดทั้งน้ำตาคลอ นี่เราต้องทะเลาะกันเพียงเพราะเรื่องแค่นี้เนี้ยนะ.. หรือฉันก็แล้งน้ำใจจริงๆ
ก่อนที่ฉันจะกดปิดเสียงโทรศัพท์ เพื่อจะพักผ่อนสักที แม้ในใจจะไม่ค่อยเป็นสุขนัก
การที่เราทะเลาะกับเพื่อนรัก แล้วยังไม่ทันได้เคลียร์กันดี มันก็จะค้างคาใจแบบนี้แหละ
....................Morning ..................
เช้าวันนี้มันก็ไม่ค่อยแจ่มใส เท่าไหร่นัก ฉันออกไปฝึกงานตามปกติ
ถ้าเราทำงานเยอะๆ เราก็จะไม่คิดฟุ้งซ่านเองแหละ บางทีการทะเลาะกับเพื่อนมันหน่วงกว่าทะเลาะกับแฟนซะอีก
“ทำไมทำหน้าตาแบบนั้นละ อึไม่ออกหรอ ยัยโม” ยัยนับฟางเอ่ยทักทันทีที่เห็นหน้า
“ทะเลาะกับยัยเพลินกับ อิตุ๊ดมาอะ” ฉันบอกอย่างระบายๆ
“อ่อ เพลินตาน้องพี่สามภพที่หล่อๆ อะนะ” ยัยนับฟางเคยเจอเพลินผ่านๆ
“รู้สึกแกจะจำพี่ชายได้ดีกว่า จำยัยเพลินอีกนะ” ฉันรู้ว่ายัยฟางคงอยากให้ฉันยิ้มออก เลยแกล้งพูดๆ ไป
“สวัสดีจ๊ะสาวๆ” พี่นงนุชเดินมาทักทายฉันกับนับฟาง
“สวัสดีค่ะ พี่นงนุช” ฉันกับยัยฟางยกมือสวัสดี พี่นงนุช
“เออ โมนาวันนี้เธอก็นั่งพิมพ์งานที่ได้รับมอบหน้าที่เพิ่มไปนะ แล้วก็ตรวจทานดีๆ เวลาส่งท่านรองประธานจะได้ไม่มีปัญหา” พี่นงนุชย้ำอีกครั้ง
“ค่ะ เออ พี่นงนุชค่ะแล้วโมต้องไปพรีเซนต์งาน ให้ท่านรองฟังตอนไหนอะค่ะ” เขานัดว่าวันนี้แต่ไม่รู้เวลานิ
“อาจจะมะรื้นไม่ก็อาทิตย์หน้านะโมนา เพราะเห็นว่าท่านรอง เข้าโรงพยาบาลนะ”
“ค่ะ? นอนโรงพยาบาลเลยหรอ” ไหนเมื่อวานหมอเพลย์บอกว่า ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงไง
“ใช่ๆ พี่เองก็ไม่รู้ว่าป่วยเป็นอะไร ตอนพักกลางวันพี่ว่าจะไปเยี่ยมท่านอยู่”
“อ่อ ค่ะๆ”
“ไปๆ ตั้งใจทำงานกันได้ละ มีอะไรก็ถามพี่ๆ ในแผนกเข้านะ ฝึกฝนให้ตั้งใจ จบไปจะได้มีงานดีๆ ทำ” เธอยังคงสั่งสอนเราเหมือนแม่อีกคน
คำพูดของพี่นงนุชทำให้ฉันเครียดหนักกว่าเดิม คำพูดของยัยเพลินยังคงก้องอยู่ในหู
>> “แกกลับทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่า พี่ทีสองอาการเป็นยังไง ไม่คิดเลยว่าแกจะแล้งน้ำใจขนาดนี้ ถ้าเป็นแฟนแกบ้าง แกยังจะทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวมั้ย ฉันอยากรู้ ...” <<
Line กลุ่ม 3คน
แก๊งชะนีกับอิตุ๊ด (3)
ปิงปองนะค่ะ : @plearntaa พี่ทีสองนอนรพ. เลยหรอมึง
เสียงไลน์กลุ่มดังขึ้น ยัยปิงปองทักยัยเพลินไป และฉันก็กดเข้าไปอ่าน
Plearntaa : อื้ม ดิ
ปิงปองนะค่ะ : ทำไมอะ อาการหนักเลยหรอหว๊ะ
Plearntaa : @Monalisa ขอโทษนะ ที่เมื่อวานฉันวู่วาม
อยู่ๆ ยัยเพลินก็แท๊กมาหาฉัน
Plearntaa : พี่ทีสองเล่าให้ฟังแล้วว่า ถ้าไม่ได้แกเขาคงแย่กว่านี้ ฉันคิดมากไปหน่อย แกไม่โกรธฉันนะโม ตั้งแต่ฉันทะเลาะกับแก ฉันก็นอนไม่หลับเลยทั้งคืน ไม่รู้จะขอโทษแกยังไงดี ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง
Monalisa : บ้า ฉันไม่โกรธแกหรอก คิดมาก ฉันเข้าใจแกเป็นห่วงพี่ทีสองไง ฉันก็ขอโทษนะที่ไม่อยู่รอจนเขาฟื้น และก็ไม่รีบโทรบอกแกเรื่องเขา
ปิงปองนะค่ะ : เคลียร์กันได้ก็ก็โล่งใจ เมื่อคืนนะ อิเพลินนอนร้องไห้ทั้งคืนเลย ที่ทะเลาะกับมึงอะ @monalisa
Monalisa : โอ๋ๆ ยัยคุณหนูขี้แยจริงๆ
ปิงปองนะค่ะ : เออแล้วสรุปพี่ทีสองนี่ยังไง ไม่สบายเป็นอะไร
Plearntaa : แพ้ขนเจ้าแรมโบ หนักเลยอะ ผื่นแดงเต็มตัวเลย หมอเลยให้แอดมิท
Monalisa : แรมโบ แมวที่แกเก็บมาเลี้ยงอะนะ
Plearntaa : ใช่ๆ อยู่ๆ ก็แพ้ขึ้นมา แต่หมอบอกว่าช่วงนี้ร่างกายอ่อนแอ่ ก็สามารถแพ้อะไรที่เราไม่เคยแพ้มาก่อนได้
ปิงปองนะค่ะ : อ่อๆ สงสารหลัวกูจัง อยากไปปลอบใจ
Plearntaa : เออ กูมีเรื่องจะขอพวกมึงด้วย ใครว่างบ้าง คืนนี้อะ
ปิงปองนะค่ะ : มีนัดไปกินข้าวกับอากงอะมึง ต้องถามอิโมนา
Monalisa : เลิกฝึกงานก็คงว่าง มีไรหรอ?
Plearntaa : คือ พี่สามภพ ก็ไปต่างจังหวัด เพื่อนคนอื่นก็ไม่ว่าง คืนนี้แกช่วยไปนอนเป็นเพื่อนพี่ทีสองหน่อยได้ป่าวอะ
Monalisa : ห๊ะ??
Plearntaa :คือ พี่ทีสองกลัวผีอะดิ แต่หมอไม่ยอมให้ออกจากโรงพยาบาล เพราะผื่นคันยังไม่หายดีเลย แต่มันเป็นห้องพิเศษ ที่นอนสบาย ห้อง VIP เลย
Monalisa : แต่ว่า..พยาบาลพิเศษละไม่จ้างเอาอะ
Plearntaa : ฉันไม่ไว้ใจใครอะ ถ้าแกไม่ช่วย ฉันก็คงนอนไม่หลับ ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ เพราะมั่วแต่กังวลเรื่องพี่ทีสองแน่ๆ เลย และพรุ่งนี้ก็มีควิส ซะด้วยสิ
- ผู้เขียน
